Splinternieuw hoofdkwartier in Brussel voor een stokoude organisatie. Foto: NAVO
Medea Benjamin, Nicolas Davies,

Op welke planeet leeft de NAVO?

Amerikaans politiek activiste Medea Benjamin en auteur Nicolas Davies zien in de NAVO het exacte omgekeerde van wat de organisatie zelf blijft beweren, met gulle echo’s in de mainstream media. In tegenstelling tot wat via de mainstream media voortdurend wordt verkondigd, verkiest de meerderheid van de Europese bevolking goede relaties met Rusland en China boven deelname aan de oorlogsmachine van de VS. Deze organisatie is een bedreiging voor de wereldvrede. De enige oplossing is zijn ontmanteling.

woensdag 17 maart 2021 23:03
Spread the love

 

Dat de militaire Noord-Atlantische Verdragsorganisatie (NAVO) faalt om haar eigen rol in wat zij eufemistisch “onzekere tijden” noemt grondig te onderzoeken, zou voor Amerikanen en Europeanen verontrustender moeten zijn dan haar eenzijdige kritiek op Rusland en China. Hun bijdragen aan de onzekerheid van onze tijden verbleken bij vergelijking.

De bijeenkomst van de NAVO-ministers van Defensie in februari laatstleden, de eerste sinds Amerikaans president Joe Biden aan de macht kwam, liet een verouderd, 75 jaar oud, bondgenootschap zien. Ondanks de militaire mislukkingen in Afghanistan en Libië, richt ze nu haar militaire waanzin op twee meer geduchte, nucleair bewapende vijanden: Rusland en China.

Dit thema werd al voor de NAVO-vergadering benadrukt door de nieuwe Amerikaanse minister van Defensie Lloyd Austin in een opiniestuk in de Washington Post. Hierin drong hij erop aan dat “het agressief en dwingend gedrag van machtige strategische concurrenten als China en Rusland ons geloof in collectieve veiligheid versterkt.”

Foto: NAVO

Rusland en China gebruiken om meer Westerse militaire opbouw te rechtvaardigen, is een sleutelelement in het nieuwe “Strategisch Concept” van de alliantie, genaamd ‘NAVO 2030: Verenigd voor een nieuw tijdperk’. Dit nieuwe concept is bedoeld om de rol van de NAVO in de wereld voor de komende tien jaar te definiëren.

De NAVO werd in 1949 opgericht door de VS en elf andere westerse landen[1] om de Sovjet-Unie en de opkomst van het communisme in Europa het hoofd te bieden. Sinds het einde van de Koude Oorlog is de NAVO uitgebreid tot dertig landen en heeft ze ook het grootste deel van Oost-Europa opgenomen. De NAVO heeft vandaag een lange en hardnekkige geschiedenis van illegale oorlogsvoering, bombardementen op burgers en andere oorlogsmisdaden.

In 1999 begon de NAVO zonder toestemming van de VN een oorlog om Kosovo van Servië af te scheiden. Haar illegale luchtaanvallen tijdens de Kosovo-oorlog doodden honderden burgers. Haar naaste bondgenoot, de Kosovaarse president Hashim Thaci, staat nu terecht voor schokkende oorlogsmisdaden die onder dekking van de NAVO-bombardementen zijn begaan.

NAVO’s vijanden in Libië en Irak zijn medestanders in Syrië. ‘Vrijheidsstrijders’ van al Nusra in een buitenwijk van Damascus. Foto: Freedom House/CC BY 2:0

Ver van de Noord-Atlantische Oceaan vecht de NAVO sinds 2001 aan de zijde van de VS in Afghanistan en viel het in 2011 Libië aan en liet een mislukte staat achter met een enorme vluchtelingencrisis tot gevolg.

De eerste fase van de herziening van het nieuwe strategische concept wordt het rapport van de ‘NATO 2030 Reflection Group’ genoemd. Dat klinkt bemoedigend, aangezien de NAVO duidelijk en dringend moet nadenken over haar bloedige geschiedenis.

Waarom blijft een organisatie die zich in woorden inzet voor het voorkomen van oorlog en het bewaren van vrede, oorlogen beginnen, duizenden mensen vermoorden en landen over de hele wereld achterlaten in geweld, chaos en armoede?

Driewerf helaas, dit soort introspectie is niet wat de NAVO bedoelt met “reflectie”. In plaats daarvan bejubelt de reflectiegroep de NAVO als “de meest succesvolle militaire alliantie in de geschiedenis”. Het lijkt een voorbeeld te hebben genomen aan het draaiboek van Obama door alleen “vooruit te kijken”, terwijl de NAVO een nieuw decennium van militaire confrontatie binnenstormt met de oogkleppen stevig op.

De rol van de NAVO in de “nieuwe” Koude Oorlog is in feite een terugkeer naar haar oude rol in de oorspronkelijke Koude Oorlog. Dit is leerzaam, omdat het de lelijke redenen blootlegt waarom de VS ooit in de eerste plaats besloten de NAVO op te richten. Daarnaast ontbloot het deze redenen ook voor een nieuwe generatie Amerikanen en Europeanen om ze te onderzoeken in de context van vandaag.

Een Amerikaanse oorlog met de Sovjet-Unie of Rusland zou de Europeanen altijd rechtstreeks in de frontlinie plaatsen, als frontstrijders én als slachtoffers van massale sterfte. De voornaamste functie van de NAVO is er voor te zorgen dat de Europese bevolking de haar toegewezen taken in Amerika’s oorlogsplannen blijft uitvoeren.

Zoals Michael Klare uitlegt in een NAVO Watch rapport over NAVO 2030 is elke stap die de VS neemt met de NAVO “bedoeld voor het integreren (van Europa) in de Amerikaanse plannen om China en Rusland te bevechten en te verslaan in een totale oorlog.”

Het plan van het Amerikaanse leger voor een invasie van Rusland wordt eufemistisch “The U.S. Army in Multi-Domain Operations”. Het begint met raket- en artilleriebeschietingen van Russische commandocentra en verdedigingstroepen, gevolgd door een invasie van gepantserde troepen om sleutelgebieden en -locaties te bezetten tot Rusland zich overgeeft.

Het zal niemand verbazen dat de Russische verdedigingsstrategie tegenover een dergelijke dreiging niet bestaat uit overgave, maar uit vergelding met kernwapens tegen de VS en hun bondgenoten.

De Amerikaanse oorlogsplannen voor een aanval op China zijn vergelijkbaar. Ze omvatten raketten afgevuurd vanaf schepen en bases in de Stille Oceaan. China is niet zo openbaar over zijn verdedigingsplannen, maar als zijn bestaan en onafhankelijkheid worden bedreigd, zal het waarschijnlijk ook kernwapens inzetten. Trouwens, net zoals de VS dat ook zouden doen, als de rollen omgekeerd waren. Dat is echter niet het geval, want geen enkel ander land beschikt over een offensieve oorlogsmachine nodig voor de invasie van de VS.

Michael Klare concludeert dat de NAVO 2030 “alle leden van de alliantie verplicht tot een kostbare, alles verterende militaire competitie met Rusland en China, die hen zal blootstellen aan een steeds groter risico op een nucleaire oorlog”.

Maar, hoe denken de Europeanen over hun rol in Amerika’s oorlogsplannen? De European Council on Foreign Relations heeft onlangs een diepgaande opiniepeiling gehouden onder vijftienduizend mensen in tien NAVO-landen en in Zweden. De resultaten werden gepubliceerd in een rapport getiteld: “De crisis van Amerikaanse macht: Hoe Europeanen kijken naar Bidens Amerika.”

Uit het rapport blijkt dat een grote meerderheid van de Europeanen geen deel wil uitmaken van een Amerikaanse oorlog met Rusland of China en neutraal wil blijven. Slechts 22 procent zou de kant van de VS steunen in een oorlog met China en 23 procent in een oorlog met Rusland. De Europese publieke opinie staat dus haaks op de rol van de NAVO in de Amerikaanse oorlogsplannen.

Ondanks de dagelijkse boodschap van het omgekeerde in de media heeft de meerderheid van de Europese bevolking meer vertrouwen in betere relaties met Rusland dan in de NAVO. Tabel: ecfr.eu

Wat de trans-Atlantische betrekkingen in het algemeen betreft, is de meerderheid in de meeste Europese landen van mening dat het politieke systeem van de VS gebroken is en dat de politiek in hun eigen land in een gezondere toestand verkeert. Daarnaast gelooft 59 procent van de Europeanen dat China binnen tien jaar machtiger zal zijn dan de VS. De meesten zien daarnaast Duitsland als een belangrijkere partner en internationale leider dan de VS.

Slechts zeventien procent van de Europeanen wil nauwere economische banden met de VS, terwijl nog minder, slechts tien procent van de Fransen en Duitsers, denken dat hun landen Amerika’s hulp nodig hebben bij hun nationale defensie.

De verkiezing van Joe Biden heeft de mening van de Europeanen niet veel veranderd ten opzichte van een eerdere enquête in 2019. Ze zien het Trumpisme als een symptoom van dieper gewortelde en al langer bestaande problemen in de Amerikaanse samenleving. Zoals de schrijvers concluderen: “Een meerderheid van de Europeanen betwijfelt of Biden Humpty Dumpty[2] weer in elkaar kan zetten.”

Ondanks de dagelijkse boodschap van het omgekeerde in de media heeft de meerderheid van de Europese bevolking meer vertrouwen in betere relaties met China dan in de NAVO. Tabel: ecfr.eu

Er is ook weerstand onder de Europeanen tegen de eis van de NAVO dat de leden twee procent van hun bruto binnenlands product aan defensie moeten besteden. Dit is een arbitraire doelstelling waaraan slechts tien van de dertig leden voldoen. Ironisch genoeg zullen sommige staten de NAVO-doelstelling halen zonder hun militaire uitgaven te verhogen, omdat COVID-19 hun bruto binnenlands product heeft doen krimpen. Het is echter zeer onwaarschijnlijk dat NAVO-leden die het economisch moeilijk hebben, prioriteit zullen geven aan militaire uitgaven.

De diepe kloof tussen de vijandigheid van de NAVO en de economische belangen van Europa gaat dieper dan alleen militaire uitgaven. Terwijl de VS en de NAVO Rusland en China in de eerste plaats als bedreigingen zien, zien Europese bedrijven hen als belangrijke partners. In 2020 heeft China de VS verdrongen als belangrijkste handelspartner van de EU en eind 2020 heeft de EU nog een uitgebreide investeringsovereenkomst met China gesloten, tegen de bezorgdheid van de VS in.

De grimmige realiteit is dat de VS, als serie-agressor en offensieve oorlogsmachine, de defensie-uitgaven van Rusland met 11 tegen 1 en die van China met 2,8 tegen 1 overtreft, dit zonder de militaire uitgaven van de andere NAVO-landen mee te tellen.

De Europese landen hebben ook hun eigen economische betrekkingen met Rusland. Duitsland blijft zich inzetten voor de pijplijn Nord Stream 2, een 1.200 km lange aardgasader die van Noord-Rusland naar Duitsland loopt, zelfs nu de regering-Biden dit een “slechte deal” noemt en beweert dat het Europa kwetsbaar zou maken voor Russisch “verraad”.

De NAVO lijkt zich niet bewust van de veranderende dynamiek van de wereld van vandaag, alsof ze op een andere planeet leeft. Het eenzijdige rapport van de Reflection Group noemt de schending van het internationaal recht door Rusland op de Krim een van de hoofdoorzaken van de verslechterde betrekkingen met het Westen.

Het rapport dringt erop aan dat Rusland “het internationaal recht weer volledig moet naleven”. Het negeert daarentegen de veel talrijkere schendingen van het internationaal recht door de VS en de NAVO zelf, net als hun leidende rol in de spanningen die de hernieuwde Koude Oorlog voeden:

  • De illegale invasies van Kosovo, Afghanistan en Irak.
  • De gebroken overeenkomst over de uitbreiding van de NAVO naar Oost-Europa.
  • De terugtrekking van de VS uit belangrijke wapenbeheersingsverdragen.
  • Meer dan 300.000 bommen en raketten afgevuurd op andere landen door de VS en haar bondgenoten sinds 2001.
  • De proxy-oorlogen van de VS in Libië en Syrië, die beide landen in chaos hebben gestort, Al Qaeda nieuw leven hebben ingeblazen en de Islamitische Staat creëerde.
  • De Amerikaanse rol in de staatsgreep van 2014 in Oekraïne, die leidde tot de economische ineenstorting , de Russische annexatie van de Krim en de burgeroorlog in Oost-Oekraïne.
  • De grimmige realiteit dat de VS, als serie-agressor en offensieve oorlogsmachine, de defensie-uitgaven van Rusland met 11 tegen 1 en die van China met 2,8 tegen 1 overtreft, dit zonder de militaire uitgaven van andere NAVO-landen mee te tellen.

Het falen van de NAVO om haar eigen rol in wat zij eufemistisch “onzekere tijden” noemt ernstig te onderzoeken, zou daarom voor Amerikanen en Europeanen verontrustender moeten zijn dan haar eenzijdige kritiek op Rusland en China, wiens bijdragen tot de onzekerheid van onze tijden bij vergelijking verbleken.

Foto: @medeabenjamin

De kortzichtige instandhouding en uitbreiding van de NAVO gedurende een volledige generatie, na de ontbinding van de Sovjet-Unie en het einde van de Koude Oorlog, heeft op tragische wijze de weg gebaand voor de hernieuwing van die vijandelijkheden, misschien heeft het hun heropleving misschien zelfs onvermijdelijk gemaakt.

De reflectiegroep van de NAVO rechtvaardigt en bevordert de hernieuwde Koude Oorlog van de VS en de NAVO door haar rapport te vullen met gevaarlijk eenzijdige dreigingsanalyses. Een eerlijker en evenwichtiger overzicht van de gevaren waarvoor de wereld staat en de rol van de NAVO daarin, zou leiden tot een veel eenvoudiger plan voor de toekomst van de NAVO: een zo snel mogelijke ontbinding en ontmanteling.

 

What Planet Is NATO Living On? werd vertaald door LDP. 

Medea Benjamin is mede-oprichtster van Global Exchange en CODEPINK: Women for Peace, auteur van “Inside Iran: The Real History and Politics of the Islamic Republic of Iran” (2018). Eerder publiceerde ze “Kingdom of the Unjust: Behind the U.S.-Saudi Connection” (2016), “Drone Warfare: Killing by Remote Control” (2013), “Don’t Be Afraid Gringo: A Honduran Woman Speaks from the Heart” (1989) en met Jodie Evans “Stop the Next War Now (Inner Ocean Action Guide)” (2005). Je kan haar volgen op Twitter @medeabenjamin. Nicolas J.S. Davies schreef “Blood On Our Hands: the American Invasion and Destruction of Iraq” (2010) en de hoofdstukken over “Obama at War” in “Grading the 44th President: a Report Card on Barack Obama’s First Term as a Progressive Leader” (2012).

 

Notes:

[1] België, Canada, Denemarken, Frankrijk, Groot-Brittannië, Ierland, Italië, Luxemburg, Nederland, Noorwegen, Portugal en de VS (nvdr).

[2] Humpty Dumpty (‘dom bocheltje’) is een mythisch figuurtje in een eierschaal in een bekend Engels kinderrijmpje die van de muur valt en nu kunnen ‘alle paarden en mannen van de koning’ hem niet meer in elkaar zetten (nvdr).

Creative Commons

take down
the paywall
steun ons nu!