De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Onze ‘Responsibility to Protect’
Humanitaire militaire interventie -

Onze ‘Responsibility to Protect’

zaterdag 15 juni 2013 12:48
Spread the love

Leve de reportage ‘Walking wounded – return to the frontline’, Channel 4 en Giles Duley waarin fototgraaf Giles Duley terug gaat naar Afghanistan waar hij een jaar ervoor beide benen en een arm verloor door een bermbom. Leve de reportage, die ik lees als een aanklacht tegen de rol van de westerse landen in de oorlog in Afghanistan. Het westen speelt namelijk een grote rol in het vernielen van de Afghaanse structuur. Daartegenover staat… een allesbehalve voldoende rol in de heropbouw ervan. Duley toont de vreselijke situatie in de ziekenhuizen en de lamentabele levensomstandigheden van de Afghaanse burgers, die eigenlijk bitter weinig schuld hebben aan deze vreselijke oorlog.

In 2012 gaf België 113 miljoen uit aan de oorlog in Afghanistan. Daartegenover staat 12 miljoen die naar Vredesopbouw en ontwikkeling ging. Dat maakt 10 tegenover 1: als 10 ziekenhuizen worden gebombardeerd, wordt slechts één opnieuw opgebouwd. Als 10 scholen worden vernietigd, wordt slechts één opnieuw opgericht . Het is geen geheim dat slechte levensomstandigheden rebellie tegen het regime aanwakkeren. En toch zijn we verwonderd dat het in Afghanistan nog steeds niet beter gaat.

Nochtans hebben wij, samen met alle VN-landen, beloofd om, in het geval van militaire interventie, veel aandacht te besteden aan preventie en heropbouw.

Het VN principe ‘Responsibilty to Protect’, goedgekeurd door alle lidstaten in 2005, zegt het volgende:

“If the state fails to protect its citizens from mass atrocities and peaceful measures have failed, the international community has the responsibility to intervene through coercive measures such as economic sanctions. Military intervention is considered the last resort.

R2P extends the intervention beyond a purely military intervention and encompasses a whole continuum of obligations:

  1. The responsibility to prevent: addressing root causes of internal conflict. The ICISS considered this to be the most important obligation.
  2. The responsibility to react: responding to situations of compelling human need with appropriate measures that could include sanctions, prosecutions or military intervention.
  3. The responsibility to rebuild: providing full assistance with recovery, reconstruction and reconciliation.

Door critici is, terecht, al heel veel geschreven en gesproken over het feit dat dit principe militaire interventie in binnenlandse aangelegenheden mogelijk maakt. Dat het een vrijgeleide voor internationale oorlogsvoering is. Daar valt zeker wat van te zeggen.

Maar… er zou minstens evenveel kritiek moeten zijn op het negeren van ‘the whole continuum of obligations’, zoals ‘the responsibility to prevent’ en ‘the responsibility to rebuild’. Want wist u dat… het totaal van ‘s werelds militaire uitgaven van 1 jaar gelijk is aan het VN budget voor 700 jaar? Dat het VN budget voor 1 jaar dus slechts een zevenhonderdste is van ‘s werelds militaire uitgaven? Dat het VN-budget voor één jaar dus gelijk is aan een halve dag budget aan militaire uitgaven in de hele wereld?

Als twee van de drie verantwoordelijkheden gefinancierd moeten worden door een belachelijk klein budget, valt daar sowieso niet veel van te verwachten. Er is indertijd heel veel gesproken over en kritiek geleverd op ‘Responsibility to Protect’. De uitvoering ervan is echter volledig dode letter gebleven.

take down
the paywall
steun ons nu!