Ontwikkelingshulp of revolutie?

zondag 2 oktober 2011 15:24
Spread the love

Reeds 40 jaar en langer is men bezig met ontwikkelingshulp. Kan het zijn dat de wereld nog niet of nauwelijks is veranderd? Velen hebben nochtans hun steentje bijgedragen, van een benefiet tvv een naaiatelier voor vrouwen in Uganda tot kaarten gaan verkopen voor 11.11.11 of vrijwilligerswerk gaan doen in één of ander project in het Zuiden gefinancierd met Westers geld.België alleen al geeft een dikke 2 miljard uit aan het ontwikkelen van andere laden. Met alle respect voor al die lieve mensen die zich het lot aantrekken van de minder bedeelden op Aarde, zij hebben u niet nodig.

Ten eerste is het niet goed voor het eigen beeld van de lokale bevolking dat veelal blanke mensen hen ‘moeten’ ondersteunen, op financieel en organisatorisch vlak. Deze Westerse mensen hebben ook niet de cultuur en gewoonte van de plaatselijke bevolking in zich.

Zo is men in het Westen erg puntueel, op het horloge gericht zeg maar. Dit ligt de mensen in het Zuiden niet, hoe erg de Westerse mens dit er ook probeert in de pompen. Bovendien stel ik me de vraag of dit wel een slechte gewoonte is om zonder horloge te leven en de spontniteit van het moment te laten zegevieren. Dit om maar één klein voorbeeldje te geven. Ik wil maar zeggen, de inval van Westerse ontwikkelingshulp botst met de plaatselijke gewoonte en maakt ze misschien wel kapot. Als antiglobalist heb ik het daar moeilijk mee.

Om een regio te ‘ontwikkelen’ heb je nood aan een eerlijke globale wereldeconomie en aan een rechtvaardig lokaal bestuur.

Die globale wereldeconomie zou af moeten van het kapitalisme. Kapitalisme is de wet van de sterkste zoals in de jungle en de wet van de slechtste/sluwste. In dat sluw zijn, zoals stelen in maatpak, is de blanke man het beste. Denk maar aan de voorwaarden aan de leningen van het IMF of de contracten die afgesloten worden voor mijnbouw in het Zuiden. Voorbeelden te over.

Dit systeem is enkel goed voor diegene met geld of zij die het geluk hebben talent te hebben en/of zich te pletter willen werken. Dat laatste daar zijn vooral de Aziaten en de blanken goed in, dat is één reden waarom het kapitalisme er welvaart bracht. Stress, vervuiling, hoge zelfmoordcijfers, kinderen in de creche en ouderen in het bejaardentehuis nemen we er maar bij als spijtige neveneffecten.

Maar er is meer, niet alleen talent en de werkcultuur bezorgden welvaart voor een groot deel van de blanke bevolking. Deze welvaart is mede opgebouwd door het stelen van de natuurlijke rijkdommen en het slaaf maken van de bevolking in het Zuiden. Met deze gestolen rijkdom, waar bloed aan hangt, heeft Europa zijn industriële revolutie kunnen starten en een voorsprong kunnen uitbouwen op de rest van de wereld. Een voorsprong die het nooit heeft afgegeven (al is het nu misschien wel aan het keren) en die men misbruikt om zichzelf de belangrijkste postjes te gunnen daar waar er beslist wordt over de wereldeconomie zoals de Wereldbank, het IMF de G8, en ietswat complexer bij de VN  Hier heeft de blanke man het voor het zeggen. 

Op gebied van globale economie kunnen we leren van Ché Guevara. Hij was voorstander van een economie gebaseerd op gelijkwaardigheid en solidariteit. En niet op competitie en egoïsme hetgeen kapitalisme ons brengt.

Wanneer we het hebben over een rechtvaardig lokaal bestuur voel ik me goed bij wat in Bolivia gebeurt. Men verklaart dat de natuurlijke rijkdommen niet te koop zijn en de democratie komt van onderuit. Zo is het inkomen van Bolivia na de nationalisatie van gas en koolwaterstoffen gestegen van 300 miljoen dollar voor het aantreden van links naar meer dan 2 miljard dollar vandaag.

Geld dat gebruikt wordt voor o.a. de analfabetiseringscampagnes en het uitbetalen van een pensioen aan de Bolivianen, iets nieuws voor hen. In 2006 vonden de Europese parlementsleden van de Christen-Democraten het nodig omwille van deze nationalisatie de zaal te verlaten toen Boliviaans president Evo Morales kwam spreken. Tja. Zij zien duidelijk liever ontwikkelingshulp dan het structureel aanpakken van de problemen, zeker wanneer deze de belangen van de Westerse zakenwereld ondermijnd.

Om nog een voorbeeldje te geven, Nicaragua slaagde er na 2007 in korte tijd in het land te analfabetiseren (volgens Unesco). Met ontwikkelingshulp zou dit waarschijnlijk nog decennia of langer duren. Mobiele schooltjes, financiële adoptie, leerkrachten zonder grenzen en benefiet feestjes voor één of ander schooltje ten spijt.

Ontwikkelingswerkers of revolutionairen, we willen beiden de wereld verbeteren. Laat ons stoppen ons geweten te sussen en laat ons de onrechtvaardigheid aan de wortel aanpakken. Het voelt leuk wanneer je u nuttig kan maken met ontwikkelingshulp, maar je maakt je meer nuttig op de barricade of ter ondersteuning van revolutionaire projecten, zoals momenteel, in Bolivia, de Zapatisten, de plein bezetters in Europa, MEND in Nigeria of het ELN in Colombia.

Op 5 november gaat in Gent een solidariteitsdag door met Bolivia. Meer info: http://solidariteitbolivia.blogspot.com/

take down
the paywall
steun ons nu!