Ontheemd

Ontheemd

zondag 22 januari 2012 11:29
Spread the love

Een tijdje geleden schreef ik het stukje ‘Boeren is een ziekte’. Het facineert mij inderdaad waarom mensen dingen wel of niet doen in hun leven. In ‘Boeren is een ziekte’ zaten nog een aantal knopen waar ik niet uit geraakte. Waarom worden sommige mensen gebeten door de microbe en anderen niet. Waarom leidt de eerste generatie niet boeren dikwijls zo een moeilijk leven?

Onlangs hoorde ik op de radio het verhaal van de Inuit van Groenland die door de Denen in enkele steden verzameld werden, terwijl ze voordien een nomadisch leven als jagers leefden. Een hoog zelfmoordpercentage, alcoholisme en drugsverslaving is het gevolg. Het is niet moeilijk om de moeilijkheden van deze mensen te bevatten. Ons inlevingsvermogen is ruim genoeg om ons de cultuurschok voor te stellen die deze mensen ondergaan.

Boeren leven tussen de andere mensen. Zeker hier in Vlaanderen waar het platteland zo dichtgeslibd is. Het is moeilijk voor te stellen dat deze mensen een totaal andere cultuur hebben dan de mensen om hen heen. En toch is het zo. Waarschijnlijk spelen er een aantal factoren mee die de afstand tot de mainstream bepalen. Zijn de kinderen in een jeugdbeweging, sportvereniging? Gaan de kinderen op kot om verder te studeren? Enkele flagrante voorbeelden:

Een mevrouw nodigt de kinderen van de buurman boer uit om te komen spelen. De kinderen zitten immers samen in de klas. “Oh maar, ‘t is niet nodig ze hebben hier beloop genoeg”. Is het antwoord dat ze van de boerin krijgt. De boerin schermt haar kinderen af van de vreemde cultuur.

Een andere boer heeft een slimme dochter die al enkele jaren met succes in Leuven studeert. En toch is hij een beetje triest. Als zijn dochter in het weekend thuis komt herkent hij haar niet meer. Ze heeft de boerencultuur losgelaten en maakt nu deel uit van een andere wereld.

Andersom kan ook. Een burgerjongen trouwt een boerenmeisje. Ze wonen een tijdje in op de boerderij. Nadien laat het boerenleven de jongeman nooit meer los. Als hij na enkele jaren een job met een fatsoenlijk inkomen kan krijgen besluit hij als hobby bij boeren te gaan helpen.

Waarschijnlijk is de vatbaarheid voor deze cultuur ook persoonsgebonden. Sommigen hebben de microbe te pakken na een boerderijvakantie, anderen laten de boerderij zonder problemen achter zich na er hun hele jeugd te hebben geleefd. Ik ben uiteraard geen specialist, maar misschien zijn de boerenmensen nog op te delen in twee groepen. Enerzijds zij die in deze cultuur leven omdat ze er in opgegroeid zijn, er gewoon in gerold zijn en een tweede groep die een soort honger heeft naar deze manier van leven en er dan ook bewust voor kiest.

Ik weet niet welke groep het ergst is, maar ik behoor zeker tot de tweede groep. Toen ik trouwde besefte ik niet de grote verschillen van de mainstream met de boerencultuur. Ik besefte ook niet de dwingendheid van deze cultuur in mijn leven. Ik leefde immers op een boerderij en kon me niet inbeelden hoe het zou zijn zonder. Ik heb mijn vrouw meegeleept in het avontuur van mijn bedrijf. Ze vroeg me wat het zou gaan worden. Tja, als ik dat zelf al eens wist. In ieder geval vrees ik dat ze het soms niet gemakkelijk heeft met haar boer. Ik ben haar dan ook dankbaar als ze eens zucht en het er toch maar weer bij neemt.

take down
the paywall
steun ons nu!