vrijdag 2 december 2011: Brussel-Durban 

De onderhandelingstafel waarrond de klimaatproblematiek moet worden aangepakt, staat dit jaar in de Zuid-Afrikaanse stad Durban. We reizen in het kielzog van de ministers.

Na de eerste onderhandelingsweek is het nu aan de politieke top om beslissingen te nemen die de globale opwarming onder de 2°C houden. Volgens UNEP (United Nations Environment Programma) is dit mogelijk met de huidige technologie en tegen een haalbare kost. Het is afwachten wat de ministers met deze positieve bevindingen aanvangen.

De reis start vanaf Brussel richting Londen. In Londen wacht een lange nachtvlucht naar Johannesburg. Na Johannesburg rest daarna nog een korte binnenlandse vlucht naar Durban.

Londen

Het is lang wachten op de nachtvlucht in Londen. Maar geen nood, ik krijg onderweg een paar kranten toegestopt.
Geen opbeurende literatuur, die Britse kranten. Het beleid waarmee de Britse conservatieve regering uitgebreid de krantenkoppen haalt is de oorzaak.

Op de voorpagina van de ‘Financial Times’ wordt uitvoerig uit de doeken gedaan wat het effect zal zijn van al de besparingen die prime minister Cameron en de zijnen doorvoeren. De Britten zullen in 2015 nog steeds slechter af zijn dan in 2002. Of in economisch jargon geformuleerd: het netto mediaan inkomen van een Brits huisgezin zal in 2015 nog altijd iets lager liggen dan het inkomen dat het mediaan gezin ontving in 2002.

En daar stopt het slechte nieuws niet. Alleen de armere gezinnen zullen het gelag betalen van de recentste besparingsronde. De middeninkomens gaan er licht op vooruit en de topinkomens winnen fors. De bron van het nieuws is onverdacht. Het gaat over een studiedienst van de overheid zelf: het Institute for Fiscal Studies (instituut voor fiscaal onderzoek).

Geen wonder dat de gewone Brit massaal de straat op trekt. Ongeveer twee miljoen werknemers van overheidsdiensten staken een dag. De grootste nationale staking sinds ‘the winter of discontent’ die Margaret Thatcher in 1979 uitlokte.

Eerste minister David Cameron wil net als zijn illustere voorgangster allicht ook een ‘ijzeren’ imago toegemeten krijgen in de geschiedenisboeken. Hij doet de staking stoer af als een ‘natte voetzoeker’. Met zijn besparingen heeft hij zich alvast een plaats veroverd in diezelfde boeken. Volgens het ‘Institute for Fiscal Studies’ is zijn soberheidsbeleid het strengste van de afgelopen 60 jaar.

Johannesburg

Geef mij dan maar Zuid-Afrika. Stralende zon als we landen in Johannesburg. En het personeel dat de grenscontrole uitvoert is al even zonnig. Als ik sta te wachten voor de paspoortcontrole, hoor ik de onderuitgezakte official tegen mijn voorganger zeggen ‘take it easy man’. Waarop hij vervolgens een of andere zonnige Afrikaanse song begint te neuriën. Ik voel me onmiddellijk welkom.

Als je wilt weten waar die official de mosterd haalt:
http://www.youtube.com/watch?v=ayd0G5-XVIg
http://www.youtube.com/watch?v=0IR3ghHKDWo

Je krijgt dan de betreurde Zuid-Afrikaanse superster Brenda Fassie te horen met respectievelijk Nomakanjani en Thola Amadlozi.

***

Pieter Verbeek is adviseur bij de studiedienst van het Vlaams ABVV en deelnemer aan de VN-Klimaatconferentie in Durban, vanwaar hij dagelijks zal bloggen.