Wat kan ik je zeggen wanneer je me vraagt hoe het met me gaat en zonder pessimistisch te klinken?

Ik zit nu al 2 maanden zonder werk… ik krijg 500 euro, waarmee je noch je rekeningen kan betalen, noch kan leven. Elke dag stijgen de prijzen en nu moeten we ook nog eens al die belastingen gaan betalen…

Het is de eerste keer in mijn leven dat ik me hulpeloos en hopeloos voel… en ik heb veel meegemaakt…
Ze hebben ons op de knieën gekregen, onze waardigheid afgepakt en onze fierheid afgenomen.

Op dit moment is de enige in ons gezin die nog werkt mijn dochter, maar ze is al twee maanden niet meer betaald. Ze kan niets doen want ander werk is er niet… ze kan enkel hopen dat de situatie zich normaliseert. Degenen die nog werk hebben moeten zowat alles slikken, want er staan genoeg mensen klaar om hun job over te nemen…

Ware het niet voor mijn tante, die nog een fatsoenlijk pensioen ontvangt en ons helpt… enkel God weet hoe we zouden overleven…

1 op 5 is werkloos maar niemand heeft werk in het vooruitzicht. Onder jongeren lijkt het wel of niemand werkt. Ook de criminaliteit neemt geweldig toe…. In minder dan 2 jaar zijn hier 20.000 daklozen bijgekomen.

Het is een angstaanjagende situatie en niemand die nog een uitweg ziet.

Bron :

Getekend: K.B. (50 jaar oud), Thessaloniki (Griekenland), 7 maart 2012

Express.be