De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Omgekochte Britse politici

Omgekochte Britse politici

woensdag 10 juli 2019 10:11
Spread the love

 

Craig Murray, Historicus, voormalig Brits ambassadeur en mensenrechtenactivist stelt in een stuk op zijn weblog (7 juli 2019) de fondsenwerving van Boris Johnson aan de kaak en legt banden bloot met o.a. de miljardair James Reuben, die zijn fortuin bij elkaar roofde in de grote plundering van de Sovjet staatsbedrijven in de jaren ’90-’00, en duidt vanuit zijn ‘insiderkennis’ de rol die Britse politici daarbij speelden.  

 

Alleen al tussen 28 mei en 10 juni ontving Boris Johnson £ 235.500 aan “privé” donaties, aan zichzelf persoonlijk, terwijl hij zich voorbereidde om de ongekozen premier van het VK te worden. (Zie voor uitgebreide gespecificeerde lijst van deze donaties Craig Murray’s weblogpost).

De flagrante corruptie van het Britse politieke systeem is deels de reden voor de vervreemding van de bevolking van de heersende klasse. Het was Blair die de Britse politiek opschoof naar Amerikaanse niveaus van schaamteloosheid met betrekking tot de zelfverrijking van politici, en Johnson lijkt het voorbeeld van Blair te volgen. Hoewel sommigen beweren dat te doen, accepteer ik niet dat er iemand naïef genoeg is om te geloven dat dergelijke donaties de beleidsbeslissingen van politici niet beïnvloeden.

Rechtstreekse donaties daargelaten, moet ook de enigszins verhulde corruptie van ons politieke systeem in aanmerking worden genomen. De banken zetten de politici niet alleen via rechtstreekse betalingen naar hun hand, maar via flinke, vaak zes cijferige, vergoedingen die ze betalen voor ‘spreken tijdens diners’. Dat is hoe Hillary Clinton veel van haar fondsen in Wall Street bij elkaar sprokkelde. In het geval van Boris Johnson is het interessant dat hij in het register van ledenbelangen van het House of Commons vaak de naam noemt van het agentschap dat zijn speeches regelt en hem betaalde, maar niet wie de cliënt was.

Een andere manier om minder voor de hand liggende steekpenningen te betalen – en een die met name werd gehanteerd door New Labour – was de boekdeal, waarbij uitgevers enorme zes cijferige voorschotten betalen aan politici die, routinematig, tot tien keer de werkelijke royalty’s verdienen als waarvoor ze een “voorschot” zijn. Dit is alleen logisch als je je realiseert dat elk van de grote uitgevers het eigendom is van een veel grotere multinational – tot voor kort bijvoorbeeld was Rupert Murdoch eigenaar van HarperCollins.

James Reuben, die twee donaties van in totaal £ 50.000 gaf aan Johnson, is de telg van de op één na rijkste familie van het VK, goed voor zo’n £ 18 miljard. De Reubens verdienden hun geld, zoals Roman Abramovich en Alisher Usmanov, met het plunderen van de enorme metaalproductie-faciliteiten in Rusland, die fysiek door gangsters in beslag werden genomen tijdens het chaotische door de VS georganiseerde privatiseringsproces onder Yeltsin. De hele basis van hun enorme fortuin was de exploitatie van goederen die effectief van de Russische staat en het Russische volk waren gestolen.

Hier is een fascinerende link naar New Labour-corruptie die laat zien hoe volledig rot Westminster is. Velen zullen zich de beroemde ontmoeting van Peter Mandelson ( o.a. vanaf 2004 Europees commissaris voor handel, vert.) met Oleg Deripaska en Nat Rothschild op het jacht op Corfu herinneren, op een huisfeest waar George Osborne ook was. Het volledige verhaal is nooit eerder in de reguliere media verschenen, voor zover ik kan beoordelen.

Deripaska was betrokken geraakt bij de Reubens in de geprivatiseerde aluminiummarkt van Rusland en was in 2008 ook betrokken bij zaken met Nat Rothschild. Poetin was vastbesloten om enige controle over de waardevolle grondstoffenmarkten terug te krijgen van de oligarchen die hen hadden geplunderd, en hij begon zich, op een behoorlijk bedreigende manier, met Deripaska bezig te houden om een ​​flinke terugbetaling te doen. Nat Rothschild had verplichtingen aan Deripaska die de oligarch met spoed probeerde in te schakelen, en dit proces vereiste de verkoop van aandelen in (als ik me goed herinner) Canadese of Amerikaanse aluminiumbedrijven. Het grote obstakel voor het ophalen van het benodigde geld om terug te keren naar Poetin was het hoge EU-tarief voor aluminium.

Door een van die prachtige toevalligheden die het leven zo vreugdevol maken, was Peter Mandelson, absoluut onafhankelijk van de ontmoeting op het jacht of zijn eigen relatie met Nat Rothschild, overtuigd van de noodzaak voor de EU om de aluminiumtarieven te verlagen en was als Britse minister van Handel en later als EU-commissaris voor handel in staat om inderdaad zeer grote verlagingen van de EU-aluminiumtarieven te bewerkstelligen. Dus leefden ze nog lang en gelukkig.

Is dat niet aardig? En nog aardiger, Mandelson is nu een betaalde adviseur van Deripaska over klimaatverandering.

Dus de donaties van Boris Johnson en de transacties van Mandelson hebben allemaal te maken met de plundering van de voormalige metaalindustrie in Rusland, die de gelegaliseerde diefstal van een dozijn van ‘s werelds rijkste miljardairs en een groot deel van de politieke corruptie verklaart.

Ik wil Schotse onafhankelijkheid om te trachten een kleinere, beter beheersbare nationale entiteit op te zetten waarin corruptie beter kan worden teruggedrongen (en helaas zal deze nooit worden geëlimineerd). Ik vind de insiderkennis die ik heb van mijn dagen als een Britse ambassadeur en van de connecties die ik toen gemaakt heb, vreselijk zwaar op me wegen. Als ik minder wist, zou ik denk ik minder verdrietig en minder cynisch zijn.

Het is mijn vaste overtuiging geworden dat de vernietiging van de Britse staat door de SNP (Scottish National Party, vert.) en Plaid Cymru (Partij van Wales, vert.), en het zuiveren van de financiële beerput die Londen is door Jeremy Corbyn, beide essentieel zijn voor de menselijke vooruitgang.  

( Craig Murray was tussen 2002 en 2004 de Britse ambassadeur in Oezbekistan, tijdens welke hij de mensenrechtenschendingen van de Karimov-regering blootlegde. Dit leidde tot conflicten met zijn superieuren in het ministerie van Buitenlandse Zaken tot hij uiteindelijk van de post werd verwijderd.)

Vertaling en illustratie: vertaalslag.blog

 

Creative Commons

take down
the paywall
steun ons nu!