Dat ik ze zal missen, staat als een paal boven water. Met ze bedoel ik mijn kinderen en mijn partner. Spannend, zenuwachtig, aaaaaaaaaaahhhhhhhhh 13 uren vliegen, nieuwe mensen leren kennen, een radertje zijn in een heel groot proces, koffer maken, tablet niet vergeten (want papiervrij congres), boomkikkers en palmbomen, – adem in – adem uit … Heel veel gedachten gaan door mijn hoofd.  Ik ga blij zijn om eindelijk op dat vliegtuig te stappen zodat dit avontuur kan beginnen!

Ter voorbereiding Costa Rica googelen en lezen: ‘Costa Rica wordt wel eens het land van de eeuwige lente genoemd om de prachtige natuur. Backpacken in Costa Rica is in één woord fantastisch. Het land heeft alles wat je zoekt tijdens een reis in Midden-Amerika. Van overweldigende natuur, gastvrije mensen die heerlijk ‘tranquilo’ zijn tot een goede keuken. Het is dan ook niet voor niets het populairste land in de regio.’

Maar dat is niet wat ik ga doen … Ik vraag me zelfs af of ik iets van die overweldigende natuur ga zien of ‘tranquilo’ ga worden. Ik wil verder kijken dan het backpacken, een zicht krijgen op de realiteit van vrouwelijke werknemers en werknemers tout court in Latijns-Amerika, praten met andere vakbondsvrouwen uit Niger, Rwanda, Burundi, de Filipijnen, Nepal, Haïti, Brazilië, … Waarmee worden zij geconfronteerd? Wat lukt hen? Hoe doen ze dat? Wat kan ik van hun verhalen meenemen naar onze vakbondsvrouwen en -mannen? En hoe zorgen we er samen voor dat werknemersrechten globaal gerespecteerd en gereglementeerd worden? Want hoe je het ook draait of keert: als de rechten van mijn collega’s waar dan ook ter wereld worden geschonden, dan worden onze rechten inherent ook geschonden.

Het programma van de Wereldvrouwenconferentie ziet er veelbelovend uit: sprekers van verschillende vakbonden uit the Americas, spreken over vrede, vrijheid & democratie, het vorm geven aan de toekomst van vrouwen die werken, een toekomst zonder geweld, het op weg gaan naar een internationale wet die ervoor zorgt dat gendergerelateerd geweld op het werk stopt. Want internationale normen komen maar tot stand dankzij het doortastend optreden van sociale bewegingen!

En daar is het signaal voor onze ACV-CSC-delegatie. Met 15 vrouwen zijn we uit heel België, uit verschillende sectoren en met verschillende achtergronden.  Samen bewandelen we dit pad. 

We gaan vertrekken. Tot in Costa Rica!

Carolien