Tasmanië is een eiland voor de kust van Australië.  Vanuit de hemel lijkt het eiland op een druppel die naast het continent is gevallen.  Het eiland heeft Franse kustnamen in herinnering aan de Fransen die het eiland voor het eerst ontdekten en verkenden.

Het eiland heeft een geheel eigen flora en fauna met boomsoorten die tot duizenden jaren oud zijn en samen met de sequoia in Amerika tot de grootste boomrassen ter wereld behoren.  Dode bomen dienden in het verleden Aboriginals tot woonplaats.  Dit is oerbos dat een fauna herbergt die uniek is voor de hele wereld.

Vandaag wordt het oerbos bedreigd door bosbouwbedrijven die de duizend jaar oude bomen wegbranden met napalm, compleet met wat het oerbos herbergt. Dit is bijzonder destructief voor de biodiversiteit op die plek op aarde.  Op de aldus verkregen lege plekken wordt vanuit de lucht snelgroeiend eucalyptushout aangeplant, bedoeld voor de Japanse papierindustrie.  Inheemse dieren vreten de jonge aanplant aan en worden om die reden massaal vergiftigd. 

Milieuactivisten die het probleem aankaarten, worden aangerand en met de dood bedreigd.

Als wij, in rijke, westerse landen een dergelijk probleem niet kunnen aanpakken en oplossen, wat is dan ons verlangen naar Afrikaanse en Zuid-Amerikaanse landen waar oerbos nog veel rechtstreekser en voor direct levensonderhoud bedreigd wordt?

De inventariserende reeks, de aarde vanuit de hemel, stelt dat in de afgelopen 30 jaar zo’n 30 procent van alle leven op aarde haast geruisloos verdween.  Het wordt tijd dat we hierin verandering brengen, aldus Yann Arthus Bertrand.  We hebben namelijk de natuur nodig om te overleven.

Bron: De aarde vanuit de hemel, documentairefilmpje op You tube

Interessante websites in verband met de situatie op Tasmanië
www.droomplekken.nl
www.greenpeace.nl, Global Rescue Station, Styx Valley
Over het belang van biodiversiteit:
The Diversity of Life, Edward O Wilosn, 1992