Vandaag heeft de Citizens’ Climate Lobby US een persconferentie gehouden op de COP25 in Madrid. Als Europees lid zijnde moest ik natuurlijk mijn US vrienden moreel ondersteunen.
De CCL US pleitte voor een effectieve koolstofprijs, voor een “just transition”, dus dat de opbrengst van de koolstoftaks aan de mensen moet worden gegeven, maar ook dat er verder ondersteunende maatregelen moeten worden genomen: jobcreatie, mensen begeleiden bij het aanpassen van hun huizen, het uitbouwen van de nodige infrastructuur(laadpalen voor elektrische autos, openbaar vervoer).
Ook interessant om weten: maar liefst 96 landen nemen één of andere vorm van koolstofprijs op in hun NDC. (NDC =de Nationally Determined Contributions, de vrijwillige beloften die de landen doen om het akkoord van Parijs te ondersteunen). Het is maar de vraag of al die landen zullen wachten tot de regels van het akkoord van Parijs voldoende zijn uitgeklaard.
Uit case studies blijkt dat landen die een koolstoftaks invoeren – in tegenstelling tot wat vaak gedacht wordt – het economisch zeker niet slechter doen dan landen zonder koolstoftaks. Het is eerder omgekeerd: de landen die hun economie niet aanpassen zullen uiteindelijk achterblijven met een verouderde en vervuilende economie.
Verder werd nog aangekondigd dat er een alliantie wordt opgericht rond de koolstofdividenden – dus het principe dat de opbrengst van de koolstoftaks aan de mensen wordt gegeven. (ICDA, de International Carbon Dividend Alliance).
Om bepaalde landen uit de Global South mee te krijgen, die een koolstoftaks nogal abstract vinden werd er ook nog een luik toegevoegd betreffende nature based solutions.
Ik vind die nature based solutions eigenlijk nogal onzinnig. Begrijp me niet verkeerd, ik ben een enorme natuurliefhebber, en ik ben helemaal voor natuurconservatie, of nog beter: natuurrestauratie. Land teruggeven aan de natuur.
Het leidt echter af van de kern van de zaak, en ik ben zeer overgevoelig aan het worden voor alles wat ons afleidt van de kern van de zaak: als je er niet in slaagt om vervuilers te laten betalen, dan zullen vervuilers blijven vervuilen. En dan is alles wat je doet aan natuurbescherming letterlijk dweilen met de kraan open. Je beschermt gebieden die vervolgens toch door overstromingen of orkanen of zeespiegelstijging of bosbranden vernield zullen worden.
De analogie van de drenkelingen in de reddingsboot is hier zeer op zijn plaats. Ga je in de eerste plaats dekens en voedsel uitdelen aan de drenkelingen, of zorg je eerst dat dat grote gat in de bodem van de boot hersteld wordt ?
Er moet serieus geld beginnen te vloeien naar klimaatoplossingen. Geen aalmoezen. Serieus geld.
En dan heb ik het niet over het Green Climate Fund, het fonds waar de rijke westerse landen geld in storten om de ontwikkelingslanden te helpen. Ook weer zo een initiatief dat probeert om zich nààst de markt te ontwikkelen. De inhoud van het GCF zou zo’n 100 miljard dollar bedragen. Peanuts. Vorig jaar heeft de Verenigde Staten alleen al 250 miljard dollar uitgegeven voor het herstellen van de schade van 3 orkanen.
Je moet de markt zelf beheersen. De hele markt moet gemobiliseerd worden om de klimaatcrisis op te lossen in plaats van ze te verergeren. Je moet het grote geld weghalen van de fossiele industrie en naar klimaatoplossingen laten vloeien. Dan ben je spijkers met koppen aan het slaan.
En hoe buig je die geldstroom om ? Door een koolstofprijs. Dit kan rechtstreeks, door een koolstoftaks, of onrechtstreeks, via emission trading systems. De voorkeur van de UNFCCC gaat voorlopig uit van emission trading systems oftewel carbon markets. Carbon markets zijn echter veel ingewikkelder, en daarom veel gevoeliger voor alle mogelijke vormen van sabotage en fraude dan de koolstoftaks. Wat op deze COP weer eens blijkt.
De koolstofprijs. De achilleshiel van het akkoord van Parijs. Hier is alle energie op gericht, zowel van de landen die het willen doorvoeren als van de landen die het willen saboteren. Dat is natuurlijk niet toevallig. Een effectieve koolstofprijs is het tipping point. Het punt waarop je de het grote geld kanaliseert richting klimaatoplossingen. Het punt waarop de stijging van de wereldwijde emissies stoppen en vervolgens naar beneden duiken. Het punt ook waarop je de fossiele brandstofindustrie eindelijk serieus pijn begint te doen.
=====================================
De Citizens’ Climate Lobby is een non-profit, apolitieke burgerbeweging die ijvert voor een meer ambitieus klimaatbeleid. Met bijna 500 groepen over de hele wereld werken onze vrijwilligers om de politieke wil te creëren om de koolstofheffing met klimaatdividend in te voeren.
Voor meer informatie, zie: www.citizensclimatelobby.be
Teken hier ons Europees burgerinitiatief
