De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Nucleaire stralingsenergie: een eindeloze bron van ernstige kopzorgen

dinsdag 24 november 2020 11:27
Spread the love

Over de voorliefde voor vuile straling bij de verloren Antwerpenaar en dertien duistere mannen

De voorzitter van de Nieuw-Vlaamse Alliantie heeft zich, waarschijnlijk vooral in een wanhoopspoging nog mee te kunnen spelen in het beleid, met nadruk pro het gebruik van nucleaire energie uitgesproken. Zijn redenering getuigt vooral van een groot gebrek aan inzicht en vertrouwdheid met de thematiek. Ik ontzenuw ze dadelijk. Op dinsdag 24 november 2020 verschijnt er dan een opiniestuk dat de optie kernenergie sluipend sterk tracht te verdedigen. Geschreven, ondertekend door een groepje hoogleraren en rectoren. De apen komen uit de mouw. Ik ben er bijzonder ontevreden bij, ook na langer dan elk van deze heren de kwestie te bestuderen en te volgen.

Het opiniestuk in De Standaard lijkt verstandig pro kernenergie. De titel is “Schrap de wet op de kernuitstap”. De intro luidt “Als België doorzet met de kernuitstap in 2025, vergooien we onze nucleaire troeven voor de toekomst, schrijven academici en energie-experts”. Maar ik zie het stukje als typisch voorbeeld van een gruwelijke kortzichtigheid van wetenschappers. Die ook juist voor eigen winkel, onderzoek, pleiten, wat betreft deze zeer gevaarlijke techniek. In mijn ogen betreft het Mannen met een lichte misvorming in hart en denken. Zoals een groot percentage van de bedrijfsleiders, dit is een vaststaand feit en publiek geheim, onder de noemer psychopaat vallen: mannen bijna zonder inlevingsvermogen. In dit geval lees ik koele woorden. Zonder gezond gevoel voor Bescherming van Leven. Ga maar na of deze bewering klopt: geen enkele van de omineuze dertien ondertekenaars is een vrouwelijke mens! De vrouw, het wezen bij uitstek, in de natuur en bij mensen, die door de Evolutie is ontworpen om leven te geven en te beschermen. Niet toevallig is nucleaire energie de term “levensvijandig” waard; ze veroorzaakt dood, gezwellen, misvormingen, afsterven van organen enzovoort bij zowat alle soorten levende wezens. Niet toevallig was een van de meeset succesvolle logo’s van de anti-kernenergie-beweging in de jaren zeventig en tachtig een afbeelding van een zwangere vrouw met een kind aan de hand waarachter dreigend het koele schema van een atoomkern met elektronen in hun elliptische baan opdoemt.

Als je blijft in het achterhoofd houden hoezeer het benutten van atoomenergie kan verkeerd gaan, met waar gebeurde rampen in gedachten als Tsjernobil en Fukushima, dan betaal je wel een buitensporige prijs aan veiligheid, om je energietoevoer ten allen tijde te voldoen aan goedkope prijzen, toch? Ik vind het persoonlijk onverantwoord gedrag, wanneer heren niet voldoende oog behouden voor het behoeden van het leven van mensen, vrouwen en kinderen incluis. Het is bekend dat mannen meer onderhevig zijn aan tunnelvisie, aan lineair denken en handelen. Aan voortvarend gedrag. Laat deze eigenaardigheid van de man ons in ’s hemelsnaam nooit massaal als een boemerang uit de hemel treffen. Dit soort voorstellen is onverantwoord. Het is gemakkelijk op korte termijn, maar het is gevaarlijk. En de keuze voor deze levensvreemde energiebron, die allerlei problemen stelt in fijn afstemmen van productie en in prijs en bouwkosten, zal ongetwijfeld onze gemeenschap en de wereldgemeenschap beletten volop te gaan voor hernieuwbare, natuurlijke, onschadelijke energie. Een overgang, een Transitie, die vele impulsen aan de economie kan geven, en die op de wat langere termijn absoluut dient te gebeuren. De mensheid kan niet anders dan zich na twee eeuwen laten gaan in omarmen van techniek en technologie, zich opnieuw beter inschrijven in de natuurlijke matrix, in de biosfeer. Als dat niet grondig en tijdig gebeurt, staan ons als soort en mensengemeenschap vernietigende rampen en kwalen te wachten, waarvan we de afgelopen decennia en toenemend de laatste jaren, voldoende voorbeelden mochten meemaken.

 

Wat het standpunt van de voorzitter van de Vlaams-Nationalistische partij betreft, daar heb ik nog volgende bedenkingen bij. Misschien is het psychologisch zeer begrijpelijk: een man met een overmatig groot zelfwaardegevoel laat zich allicht graag verleiden tot zwierige voorstellen die neerkomen op “als ik dood ga, hoeven de anderen het ook niet meer goed te hebben”. In de taal van onze zuiderburen: “Après moi le déluge”.

Overigens zouden naar de man het formuleert in zijn bericht, De Groenen “dogmatisch” redeneren, vanuit ideologie die niet met feiten rekening houdt, als het om Energievoorziening gaat. Misschien is dit groene dogma gewoon veel beter? Als ik naar de illustratie kijk van het Antwerpen zoals het deze politieke figuur blijkbaar aanstaat, dat hij koos als achtergrond bij de pagina, dan zie ik wel héél weinig groen… Terwijl de mens vandaag terecht weer verliefd is op parken en bomen.

De voorkeur van deze gecompliceerde man voor het langer open houden van de nucleaire energiecentrales lijkt mij verder opnieuw een illustratie van zijn platvloerse kijk op het leven. Om de toekomst van je (Vlaamse) bevolking veilig te stellen heb je een minimum van Verbeeldingskracht nodig. Cultuur van de geest. In de huidige zet van deze man zie ik vooral, eens te meer, een pogend politiek tactische beweging: de figuur gaat ervan uit dat veel gewone mensen niet graag meemaken dat er op middellange termijn ook maar een kleine kans is dat bedrijven en huishoudens af en toe een uur zonder elektrische stroom vallen. Eens te meer speelt de politicus (zonder minister verantwoordelijkheid) in op angst. Met als duidelijk doel: tweedracht zaaien bij de andere partijen, en zelf een paar stemmen sprokkelen, afsnoepen. Verantwoordelijkheid en staatsmanschap zijn opnieuw ver te zoeken.

Ik heb na veertig jaar observeren van de politiek nooit een speler zozeer met sluwe hardheid omgaan met de mens en de kiezer, vooral met deze die steun en leiding nodig heeft. Voorbeelden te over, met voorop de manier waarop de minister van deze partij die mocht trachten de armoede terug te dringen, de mensen met weinig geldt trachtte te vernederen en te kleineren, maar niets bakte van het verhogen van kansen voor deze mensen. Experten spreken van “een politiek die de arme mensen bestrijdt, in plaats van de Armoede”.

We krijgen het beeld van een mens die innerlijk last heeft met de vernederingen (of veronderstelde vernederingen!) die zijn grootouders hebben ondergaan; en die op die pijn reageert met een grote behoefte aan macht, en ja, ook met een soort wraakoefening op andere mensen, op gemakkelijke slachtoffers het eerst en bij voorkeur. De voormalige historicus en bevlogen politicus beweert dat de Transitie naar schone en hernieuwbare energie een te moeilijke opgave is (voor onze generatie). Misschien bezit deze man gewoon geen groen Fingerspitzengefühl? De sprong voorwaarts in kunstmatige energie voor de mens vraagt vitale persoonlijkheden aan het roer. Zoals minister en expert Energie Tinne Vanderstraeten. Een wat uitgebluste politicus ziet dan af van het maken van deze historische sprong. Zeker als hij geen feeling heeft met ecologische thema’s.  Veertig jaar terug sprak ik al met autoliefhebbers en -experts, ik zegde: die moeten uit menselijke overwegingen en om de Natuur te beschermen met filters uitgerust worden. De figuren van toen hadden steevast als antwoord: dat kan niet; dat kost teveel. Dat is technisch te moeilijk ook. Sinds hoelang staan intussen op alle uitlaten van voertuigen de betreffende filters, de catalisatoren? Vijftien jaar, twintig?

Waar een wil is, is een weg. Nil volentibus arduum, zegden de Romeinen al: Voor de mens met wilskracht is niets te lastig. Wilskracht alleen blijkt in dit dossier niet genoeg. Over sommige onderwerpen moet je nu eenmaal over enige vakkundige kennis beschikken. Jammer voor deze partij, dat de voorzitter weinig inspraak en tegenspraak toelaat. Hij zou van sommige medewerkers ongetwijfeld heel wat kunnen leren.

Studies over de centrales die duizenden mensen de dood hebben ingejaagd, ze geven soms heel rustig aan dat dit soort ongelukken in West-Europa niet kan gebeuren, omdat wij een goede cultuur van controle hebben en stabiele regimes. Maar is dat een vaststaand feit over de middellange termijn? Experten in militaire veiligheid en nucleaire dreiging zoals Tom Sauer hebben onlangs nog in de opiniepagina’s aangegeven dat de gemeenschap van geleerden in zijn discipline een ramp op wereldschaal dichter bij acht dan ooit. De wijzer van de symbolische “Doom’s Day Clock” is nog nooit dichter bij twaalf uur gekomen. De schrijvers van het opiniestuk dat open houden van de centrales bepleit, ze hebben misschien gedacht; ze verdienen de vermaning: denk nog eens goed na. Aan alle activisten en geleerden die meer zin hebben voor lange termijn welvaart en welzijn: sta op, kom in actie, laat de dertien  niet de balans doen kantelen.

 

SHS

 

Tip voor verdere lectuur

“Het gevaar” van Jos Vandeloo. Romans maken ons vaak het meest doeltreffend duidelijk wat er gebeurt, wat de feiten zijn. In dit verhaal krijgen we de kans enkele uren mee op reis te gaan met een arbeider van een kerncentrale nadat er een ongeval is opgetreden. We maken zijn fysieke aftakeling mee, en voelen zijn angst om andere mensen te besmetten, in gevaar te brengen.

 

Illustratie

Atoomstraling is een groot gevaar voor onze collectieve Veiligheid over de lange termijn, en dus een goede reden om ons als bewuste observatoren en wetenschappers zorgen te maken. Het gevaar betreft de mensengemeenschap en de dierenwereld, de Biosfeer.

Eigen foto kerncentrale Tihange Huy.
© S. Hublou – Delen enkel na schriftelijke aanvraag toegestaan

Creative Commons

take down
the paywall
steun ons nu!