Opinie -

Nous sommes Charlie (als het ons uitkomt)

Het was me wat tijdens die topmatch tussen Standard en Anderlecht gisteren. De wedstrijd was nog niet goed begonnen, of het hele stadion stond al op zijn kop. En oelala, de goegemeente op Twitter gaf nogal van katoen!

maandag 26 januari 2015 14:43
Spread the love

Dat spandoek, waarop het hoofd van ex-Standardspeler Steven Defour
als een trofee prijkte in de hand van een gemaskerde figuur met een flink uit
de kluiten gewassen zwaard, amai, dat was er nogal over. Walgelijk,
wansmakelijk en aanzettend tot haat en geweld, volgens nogal wat
sportjournalisten.

Die ene sportjournalist die vorige zomer nog zonder een
greintje schaamte of terughoudendheid schreef dat zwarte voetballers (negers
dus) zich nu eenmaal geen zes weken lang konden concentreren op zoiets
belangrijks als het WK, mocht op de nationale radio nog eens zijn zegje komen
doen over die fameuze tifo. Dat het toch onaanvaardbaar was en dat er sancties
moeten volgen en si en la. Het scheelde niet veel of hij stikte in zijn
heilige verontwaardiging.

Tien dagen geleden waren we nog allemaal Charlie, en moesten
we mensen en hun idealen of hun geloof kunnen schofferen zoals het ons
beliefde. Vrije meningsuiting en de waarden van de Verlichting, u hebt het
liedje uitentreuren gehoord. En daar valt allemaal wel wat voor te zeggen, maar
aan de zure reacties te zien op de provocatie van de Standardsupporters schijnen
die koekjes van eigen deeg toch niet zo goed te verteren.

Ja maar, is dan het
argument: die Mohammed-cartoons viseren nu eenmaal niemand persoonlijk. En dat
spandoek deed dat overduidelijk wel. Met een beetje goede wil, of met de bril
van een gemiddelde sportjournalist op, kun je er zelfs een doodsbedreiging in zien.
Dat is een zeer mooie academische bedenking die in de theorie klopt, maar in de
feiten geen steek houdt.

Nu ja, dat Steven Defour wellicht een beetje bleekjes om de
neus werd bij het aanschouwen van zijn beeltenis in de tribunes, ik geloof het
graag. Maar om nu te doen alsof het leven van de voetballer in gevaar is? In de
hoofden van half hysterische sportcommentators misschien, maar er zijn gelukkig
nog mensen die onder de hele heisa een beetje nuchter blijven. Laten we wel wezen: die
cartoon zal het leven van Defour er niet moeilijker op maken. Hij zal nog
altijd met veel plezier worden binnengelaten in de Carré of een andere
discotheek, hij zal nog altijd zonder problemen een huis kunnen huren (gesteld
dat hij dat zou willen). Zolang hij op een meer dan verdienstelijke manier
tegen een bal zal kunnen aanschoppen, vindt hij wel één of andere voetbalploeg zo
zot om hem een riant loon te betalen. En hij heeft er nog een sterk
verhaal bij om te vertellen aan zijn maten tijdens een avondje uit. Het weze
hem van harte gegund.

De Mohammed-cartoons die Charlie Hebdo regelmatig in het
magazine plaatste, die zouden dan weer niemand in het bijzonder beledigen, laat
staan aanzetten tot haat. Nochtans, wie al eens luistert naar een medemens van
wie zou kunnen vermoed worden dat zijn/haar roots niet helemaal terug te vinden
zijn in deze zompige lap poldergrond Vlaanderen gedoopt, die zou wel eens een
ander beeld geschetst kunnen krijgen. En wie niet direct allochtone collega’s
of kennissen heeft, die kan misschien eens een kijkje gaan nemen op de
FB-pagina ‘Meld Islamofobie’, waar islamofobe incidenten worden gedocumenteerd.
Dagelijks verschijnen er meldingen over pesterijen, handtastelijkheden,
bedreigingen en vernederingen. Vooral vrouwen met een hoofddoek hebben het erg
te verduren. The Independent maakte afgelopen vrijdag nog gewag van sterk
toegenomen meldingen van verbaal of fysiek geweld tegen “moslim” schoolkinderen
in de nasleep van de aanslag in Parijs.

Schoolkinderen, u leest het goed, die
geslagen worden of uitgescholden worden voor terrorist. Er zijn meer een meer
‘incidenten’ waarbij moskeeën geviseerd worden (in Frankrijk wordt gewag
gemaakt van een verdubbeling). De lijst met hatelijke feiten tegenover moslims is ellenlang en de
vijandigheid tegenover een hele bevolkingsgroep die nochtans nooit direct en persoonlijk op de korrel wordt genomen neemt hand over hand toe. Het is een kwestie van tijd voor het uit de hand loopt. Is dat de schuld van Charlie Hebdo? Neen,
natuurlijk niet. Maar als je verwacht van een hele gemeenschap dat ze van een
virtuele trap in de ballen de “humor” inziet, dan mag je zelf wel beginnen met
het goede voorbeeld te geven.

P.S.: Natuurlijk wil ik ook nog vermelden hoe walgelijk en
smakeloos ik de afbeelding vond die gisteren in de tribune werd gebruikt. Ik
ben immers een weldenkend mens met verfijnde smaak, wat denkt u wel?

take down
the paywall
steun ons nu!