Tijdens een lezing in Cambridge, Massachusetts, op 23
januari las Chomsky een recensie van de krant The New York Times voor, die vol lof was over de film. Deze recensie begint
met het beledigen van “intellectuelen, die zich bezig houden met het keuvelen
over ongekende kunstdrama’s, terwijl de alledaagse Amerikaan in massa kwam opdagen
voor een patriottische, pro-familie film die alle bezoekersrecords verbrak
tijdens zijn openingsdagen”.

Chomsky vroeg zich luidop af: “Wat was deze patriottische,
pro-familiefilm die de alledaagse Amerikaan zo fascineert? Wel, die gaat over de
meest dodelijke sluipschutter in de Amerikaanse geschiedenis, een kerel genaamd
Chris Kyle, die beweert dat hij zijn vaardigheden had gebruikt om honderden
mensen in Irak te vermoorden.”

“Kyle’s eerste moord was een vrouw die blijkbaar de
straat inliep met een granaat in haar hand terwijl de mariniers haar dorp
aanvielen. Kyle beschrijft hoe hij haar vermoordde met één enkel
schot: (Chomsky citeert Chris Kyle) ‘Ik haatte de vervloekte wilden die ik aan
het bevechten was. Wild, verachtelijk, slecht – dat is wat we aan het bevechten
zijn in Irak. Dat is waarom veel mensen, mijzelf inclusief, deze vijanden wilde
beesten noemen. Er was geen enkele andere manier mogelijk om te beschrijven
wat we daar tegenkwamen’.”

Chomsky citeerde ook het weekblad The New Yorker dat de film prees met volgende bewoordingen “Het was geweldig, het hield zich aan
de cinematografische waarden… het was goed gemaakt.” Aan de andere kant van het
spectrum was er Jeff Stein van het weekblad Newsweek, een voormalige
Amerikaanse inlichtingenofficier. Hij noemde de film verschrikkelijk.

Chomsky citeerde dat Stein zich in zijn recensie een
bezoek herinnerde aan een “clubhuis voor sluipschutters”, waar “op de muren van
de bar zwart-op-wit nazi SS-kentekens en andere symbolen van de Wehrmacht (het
Duitse leger) hingen. De sluipschutters van de marine identificeerden zich
duidelijk met de scherpschutters van ’s werelds meest beruchte moordmachine (het
Duitse leger tijdens de Tweede Wereldoorlog), in plaats van met hun eigen
troepen”.

“Chris Kyle beschouwde zijn eerste moordslachtoffer
als een terrorist – een vrouw die in de straten van haar eigen dorp was – maar dat
kunnen we niet wijten aan de mentaliteit van één enkele psychopathische
moordenaar. We maken allemaal uit van dezelfde groep mensen als het gaat over
het tolereren of verzwijgen van het officiële beleid.”

“Deze sluipschuttersmentaliteit helpt ons te begrijpen
waarom het zo gemakkelijk is om wat overduidelijk de
meeste extreme terroristische campagne van de moderne tijden is, zo niet in de
hele menselijke geschiedenis, te negeren – deze wereldwijde moordcampagne van
Obama, deze drone-campagne, die officieel gericht is op het vermoorden van
mensen die er alleen van verdacht worden ons misschien ooit kwaad te willen berokkenen.”

Chomsky gaf het publiek de raad om in plaats van de
film een aantal van de uitgeschreven rapporten van drone-operatoren te lezen.
Hij noemde die “schrijnend” omwille van de mensonterende manier  waarop ze praten over de mensen die het
doelwit op hun computerschermen zijn.

De implicatie is volgens Chomsky duidelijk en huiveringwekkend.
Zijn we allen minstens stilzwijgend Amerikaanse sluipschutters?

Dit is een samenvatting en vertaling van het artikel Chomsky Blasts ‘American Sniper’ and the Media that Glorifies It door Bavo Vanoost.

De volledige commentaar van Noam Chomsky: