Het wordt stilaan tijd dat we het soort artikels in de trant van ‘Ho’s en blingbling’ geen inhoudelijke waarde meer toekennen. Met bij de haren gesleurde onderzoeken die persoonlijke interpretaties alle ruimte gunnen, halfslachtige bevindingen van willekeurig (maar terzelfder tijd zeer doelgericht) gekozen historische figuren, … kan men eender wat aantonen. En dat weet dhr. De Wever verdomd goed. De ‘we pakken hem wel op inhoud’ – strategie werkt bij dit soort truken van de foor niet, simpelweg omdat die inhoud in vele gevallen geeneens bestaat. Lucht is het, in sommige gevallen nog niet eens de moeite genomen het vuur aan te maken om ze lichtjes aan te bakken. Edoch weldoordacht en handig gebruikt in functie van een hoger doel.
Hamvraag blijft: wat is de reden om zulk een verhaal af te steken? Mijn gok: polariseren en stigmatiseren in functie van het creëren van een maatschappij waar een bepaald ‘beleid’ een antwoord op zou zijn. Met andere woorden: geen beleid voeren naar behoefte van een samenleving, maar een samenleving creëren waarbinnen een bepaald beleid gerechtvaardigd kan worden. Niet toevallig worden bij het stellen van opinies of het aankaarten van enkele zelfgekozen maatschappelijke problemen bepaalde doelgroepen die zich in hun persoonlijke levenswandel aangevallen voelen, geviseerd. De hiphoppers, liefhebbers en makers van abstracte kunst, Marokkanen, goths, Oost-Europeanen, … werden tot dusver als kanonsvoer ingezet. Laat me toe deze groepen te bestempelen als ‘makkelijke’ slachtoffers, juist door het persoonlijk onrecht dat zij hen aangedaan voelen. Wel, het is als simpel als het klaar is: dit onrecht houdt geen steek en stoelt op geen enkele juiste analyse. Voorlopig blijft het bang afwachten tot holebi’s, voetfetisjisten, publieke rokers, gehandicapten en paragnosten in het vizier komen. Kaartclubleden, krulbollers, Hollanders, Duitsers en hier en daar een Fransoos zijn tot nader order veilig.
Eén en ander maakt nog maar eens duidelijk dat N-VA geen beleidspartij maar een partij van de oproer is. Het enige echte beleid dat ze willen voeren is het hunne en om dat te verwezenlijken zullen ze de daarvoor broodnodige ontwrichte maatschappij met alle middelen proberen te bewerkstelligen. En in dat kader is elke negatieve reactie of commentaar op eender welk standpunt dat ze naar voor schuiven een stap dichter in hun opzet. Kan dat met één enkel opiniestuk? Waarschijnlijk niet, maar het gaat hier over een strikt gecoördineerd mediaplan. We kunnen in het geval van ‘Ho’s en blingbling’ zoveel debatteren over de nefaste gevolgen van het beluisteren van hiphop, iets wat in sé te ridicuul is voor woorden, als we willen. Daarmee verliezen we echter de hoofdzaak uit het oog. Of denkt u echt dat de burgemeester van Antwerpen daar ‘s nachts van wakker ligt?
Al bij al gaat het om een even eenvoudige als gewiekste strategie om verdeeldheid te zaaien enerzijds en al sluimerend een uiterst rechts beleid af te dwingen anderzijds. En die strategie wordt ook op andere domeinen gehanteerd. Mijn hand eraf als, bij voorbeeld, de hele hetze rond procureur Dams niet miniscuul in scène is gezet. En de bodemloze put om uit te vissen op allerlei front is voorlopig nog diep genoeg om de ‘rad voor ogen draaiende’ discussiepolemiek in gang te houden.
Dit zou in het geheel geen discussie mogen zijn over intellectueel inzicht in bepaalde materies, dit moet een ernstige overpeinzing vormen over de strategische doeleinden die een bepaalde partij voor ogen houdt met het publiceren van zulke artikels. Forums zoals die in De Standaard worden aangeboden, alsook eender welk optreden in de media, zijn het machtige wapen van De Wever en consorten. Wel: laat hen het geweer hanteren, maar neem de munitie af. Lees zijn column en lach er eens goed mee. Of beter nog: lees het gewoon niet.
