Onze buurt kampt met een zwerfpoezenprobleem.  Dit is in de eerste plaats geen probleem van verwilderde huiskatten maar een mensenmentaliteitsprobleem.  Regelmatig worden er immers op een braakliggende plek in de buurt ongewenste katjes gedropt in de veronderstelling dat iemand anders het probleem wel zal oplossen.
Vrijwilligers proberen volgens bepaalde regels het probleem beheersbaar te houden, soms tegen de wil van bepaalde buurtbewoners in.  Mensen kunnen een goede regeling niet altijd waarderen.  De onkosten voor castratie en sterilisatie worden door middel van een aantal overeenkomsten gesubsidieerd door de stad.
Momenteel ziet het ernaar uit dat ons een ware bevolkingsexplosie te wachten staat op de gekende zwerfpoezenplek.  Er zijn immers weer nieuwe poesjes gesignaleerd.  Halfwas, geslachtsrijp en klaar om nieuwe nestjes te krijgen.  Het probleem is gemeld.  De vrijwilligers gaan op pad.  Maar het zwerfpoezenbeheersingsprogramma ligt op tafel bij de lokale overheid.  Men vraagt zich af of men de subsidiëring in de toekomst aanhoudt.  Ondertussen moeten enkele prestigieuze projecten de burger paaien.  Wie bekommert zich in de toekomst nog om echte problemen?