Nieuwe seksuele preutsheid? No way!

maandag 30 april 2012 10:03
Spread the love

‘Agenten riskeren tuchtstraffen na seks op diensttoiletten’. Dat was effe slikken. Begin maart ’12 werden op het hoofdkantoor van de Antwerpse politie aan de Oudaan twee agenten ‘op heterdaad betrapt toen ze seks hadden op het toilet tijdens de diensturen’. Een man en een vrouw. Ze riskeren een sanctie, wisten de gazetten.

Eva de ‘Hoer’

De affaire was des te gênanter omdat de vrouwelijke agent op de dienst Intern Toezicht werkzaam was. Die dienst waakt over het correct gedrag binnen het corps. Werkzaam wàs, want zij werd overgeplaatst naar een andere dienst ‘om de sereniteit te bewaren’. Immers, zoals de Bijbel leert is Eva de ‘Hoer’, met hoofdletter. Die als medeplichtige van ‘de slang’ de naïeve Adam met haar appeltje verleidde, de mensheid uit het aards paradijs verdreef en ‘de zonde’ binnen liet.

De ‘sereniteit’ op de Oudaan was om zeep. Seks tijdens de werkuren… Rechercheurs blijken ook maar mensen van vlees en bloed. In Gods naam, wat is daar zo vreselijk aan ? Waar bemoeit men zich mee ? Toegegeven, de plekjes om even intiem te verpozen zijn op bedrijven, kantoren dun gezaaid. De vijf populairste blijken : het bureau van de baas, de noodtrappen, de lift, het kamertje met de kopieermachine, de toiletten…Niet veel soeps, u kent er zeker interessantere en veilige. Nacht diensten verzekeren al heel wat meer privacy.

Monogamie is fictie

Tussen de lezers van DeWereldMorgen.be zitten ongetwijfeld veel ervaringsdeskundigen. Enquêtes en hun interpretatie in de media zijn met een korrel zout te nemen. Toch, seks op het werk lijkt geen taboe meer,11 procent doet het op kantoor,7 procent zelfs alleen tijdens de werkuren, 23 procent houdt het bij stiekem knuffelen en tongzoenen.

Meer dan een kwart van de Vlaamse mannen gaat vreemd. Van vrouwen zou dat maar 13 procent zijn, wat zeker hoger ligt. Vrouwen zijn minder geneigd toe te geven dat ze overspelig zijn, hun partner bedriegen. Ook al is dat hen anoniem gevraagd en is anonieme seks een wijd verbreide fantasie bij het masturberen en neuken. De gedachten zijn vrij…

Vrouwen die een slippertje maken zijn ‘sletten’. Mannen pronken er mee. Daarnaast zijn er de jongeren, singles en alleen levende ouderen, de velen die kiezen voor op mekaar volgende, meerdere losse contacten, geen partner of seksloze vriendschappen, in plaats van een vaste relatie. Maak uw keuze…

Prostituees zijn de ervaring deskundigen bij uitstek. Monogamie is grotendeels fictie. Op het werk, er buiten. ‘Promiscuïteit’ klinkt als een ziekte, terwijl het een gezonde weg is.

Zich erotisch begeerd voelen

De vonk slaat meestal over door veel samen te werken. Nog al wiedes dat er intimiteit ontstaat zoals tussen onze twee rechercheurs die op de WC ‘betrapt’ werden. Werknemers zien mekaar  dagelijks, ook ‘s nachts. Het zou pas vreemd zijn moesten er geen intieme banden ontstaan, seks inbegrepen. Het gedwongen stiekeme is een extra stimulans tot intens genot.

De seksuologe Maureen Luyens zei in De Standaard : ‘Maar op de werkplek ontstaan natuurlijk ook heel wat gewenste intimiteiten en relaties. Op zich is daar geen probleem mee’. Drang naar lust bevrediging, genot tussen m/v, m/m, v/v, op haar / zijn ééntje is niet te stoppen.

No problem, maar vrouwen die het initiatief nemen, op het werk en elders flirten en een erotische uitstraling vertonen zijn ‘dellen’, nymofomanen. Zijn makkelijke prooien, die ‘het zelf zoeken’. Gelukkig vermindert de onderdanigheid, de angst van vrouwen voor hun eigen persoonlijkheid, lichaam en voor mannen gestaag. Te gestaag.

Het zal een langdurig proces van opvoeding van mannen vergen vooraleer ze hun uit het dierenrijk geërfd agressief gedrag onder controle krijgen. Vooraleer ze iets meer snappen van ‘La Deuxième Sexe’ (Simone de Beauvoir – 1949). Het zal van vrouwen vragen dat ze niet onbewust de discriminerende rollen patronen aanvaarden en doorgeven.

‘Laat ons het spel tussen man en vrouw niet bederven’ is de titel van een Opinie in De Morgen van Ariane Bazan, professor klinische psychologie aan de ULB. Ze meent: ‘Vrouwen zijn vaak zonder respijt in het oordeel over hun lijf, het treft je keer op keer als je luistert. Het paradoxale is wellicht dat een sleutel tot een zekere verzoening met het eigen lichaam precies loopt langs de geërotiseerde blik of benadering, die dat lijf met verlangen bekleden, het begeerbaar maken’. Zich erotisch begeerd voelen. (‘Laat ons het spel…’) (1)

Doe ik het goed?

Erotiek, ook erotisch praten integreren in het dagelijkse leven, dat doordrongen is van seksuele driften, mag een vak worden in het middelbaar onderwijs. Met erotiek leren omgaan en dat niet verwarren met het bespringen van de prooi, zou het bestaan leuker maken voor vrouwen en mannen. 

Mannen zijn specialisten op de korte afstand, de 100 meter. Er op en er over, klaar is Kees. Meisjes en vrouwen lopen de marathon, 21 km aan verrassingen en bloeiende landschappen. De heren moeten inzien dat er méér is dan hun redelijk zielig pietje, hun ‘kwakje’ dat ze snel-snel willen kwijtraken. Ze hebben een excuus, het dieren rijk is hard.

Rivalen staan klaar om toe te slaan, bevruchten kan levensgevaarlijk zijn. Maar voor één keer, mag de menselijke cultuur, beschaving hier niet dringend haar plaats innemen? Een wereld zal zich voor je openen, venten. Een niet gevaarlijke vrouwelijke wereld, die ook mannen bezitten. Die ze ontkennen, niet herkennen noch erkenen. Geloof het, het spel, de erotische jacht is mooier dan de buit. 

‘De productiviteit op de werkvloer kan significant verbeteren wanneer collega’s vaker een knuffel geven’, beweert een Amerikaanse onderzoeker. De ‘productiviteit’… Werkgevers zijn hun eigen avontuurtjes terzijde gelaten, niet enthousiast over gewenste intimiteiten, seks tijdens de werkuren. Zou de ‘productiviteit’ naar beneden halen, geld kosten.

Een Deens consulent voor werkplekken : ‘We zijn nog steeds kuddedieren. Elkaar niet aanraken is onnatuurlijk. Maar we mogen er ook niet op neerkijken. Dit kunnen lichte aanrakingen zijn. In plaats van iemand te feliciteren met zijn prestaties via mail, kun je dit doen met persoonlijk contact, bijvoorbeeld een handdruk’. In deze kille concurrentie samenleving moet er blijkbaar door ‘professionals’ op gewezen worden dat een handdruk of knuffel geen seksueel overdraagbare aandoeningen meebrengt. Dat het geen zonde is.

Er zijn kosten aan ‘hete Pol’ (N-VA)

Doe ik het goed ? ‘Hete Pol’ en ‘Schurend Scharnierke’ Jos Ghysen kunnen mogelijke door de rechter uitgesproken werk straffen uitdienen in een psychiatrische kliniek waar misbruikte vrouwen opgevangen worden. Als ze er met talloze andere mannen al zelf niet thuishoren. ‘Pol moet in behandeling !’, zegt de TV-figuur Guy Polspoel in De Standaard over zijn (ex-) vriend Pol Van Den Driessche (N-VA). Voor seksuele heropvoeding.

Er zijn kosten aan die gast. De enkele ‘mannen praat groepen’ die het kortstondig vol hielden binnen de feministische golf van de jaren zeventig, waren zo gek nog niet.

In de VS bestaan in grote bedrijven gescheiden liften voor beide geslachten. Elke aanraking is ongewenst en wordt afgestraft. De Nederlandse cartoonist Peter Van Straaten vatte het moeilijk in vakjes te gieten intermenselijk verkeer in een decennia lopende reeks samen onder vraag : ‘Doe ik het goed ?’. ( Zie cartoon boven) Wat mag, kan, waar ligt hier en nu de grens, ga ik te ver of juist niet ver genoeg ? Een dilemma voor man en vrouw die niet totaal geïsoleerd leeft. 

Telkens opnieuw te toetsen aan nieuwe omstandigheden, signalen, onuitgesproken verwachtingen. De al niet zo met subtiele voelhorens begiftigde vent voelt zich niet zelden de sigaar van zijn misbegrepen evenwicht oefening. Schaamte maakt het niet eenvoudiger. (‘Peter Van Straten’) (2)

Justitie, blijf bij je leest

En de ‘boven bazen’ ? Terwijl ze zelf van de verboden vrucht proeven, veroordelen ze gewenste intimiteiten en seks tijdens de werkuren die hun ‘eigendom’ zijn. Schadelijk voor de productiviteit… Emotie laat je thuis. ‘Hun’ werknemers horen zich met huid en haar aan hen over te leveren, te verkopen voor een habbekrats van wat ‘hun’ arbeiders / bedienden werkelijk aan winst opleveren.

Van deze werknemers wordt het onmogelijke geëist : gedurende zo’n zeven à acht uur per werkdag hun libido op nul zetten, periodiek onvrijwillig het celibaat te beoefenen, emoties verdringen. Arbeid als ziekmaker.

Het gezin als hoeksteen van de maatschappij is de met dank aan de hypocriete moraal van de katholieke kerk de reproductie cel voor kanonnenvlees en spotgoedkope arbeidskrachten. De oude vriend van Karl Marx, Friedrich Engels, knobbelde dat pervers mechanisme reeds in 1884 uit in zijn De Oorsprong van het Gezin. Nog steeds zijn arbeiders slaven die tot in hun intiemste privacy gecontroleerd en gemanipuleerd worden. Die samen met de door hen verrichte arbeid hun gezonde seksueel driften verkopen in naam van de winst van enkelen.

Naar aanleiding van de verwerpelijke ongewenste seksuele intimiteiten van Pol Van Den Driessche en Jos Ghysen ontstond brede aandacht voor dit ruim verbreidt fenomeen. De via de media verspreide opinies, ervaringen van vrouwen en mannen, discussies op politiek niveau zijn een goede zaak. Dit probleem van algemeen belang hoort ook op het publieke forum, op de straat, in bedrijven, in de huiskamer, op de agenda te blijven staan.

Waar in justitie niet lukte, speelt Humo klaar. Juristen en justitie hebben zich tot hun vakgebied te beperken en niet aan macht misbruik te doen door de exclusiviteit over dit alles op te eisen. Aldus worden dringende maatschappelijke veranderingen vertraagd door een uitgesproken reactionaire justitie die niet eens in staat is haar enorme achterstand inzake vonnisen weg te werken.Een rechtstaat reikt verder dan de dossiers in de ivoren toren van het paleis van justitie. Schoenmaker, blijf bij je leest. De maatschappij moet justitie controleren, niet omgekeerd. Justitie – zowel de zittende als zetelende – wordt terecht gewantrouwd.

Trotse kracht van vrouwen

Er wordt gefocust op individueel misbruik van macht in vooral werksituaties. Het gaat om veel meer. Het betreft de betekenis van seksualiteit in dit kapitalistisch systeem, de vrije markt. Seksualiteit en de frustraties er rond worden zowel in de politiek, de cultuur, op de vrije markt, de economie en de publiciteit als ‘verborgen verleider’ iedere seconde misbruikt. Seksualiteit is de levens noodzakelijke primaire drift bij uitstek.

De media die hun journalistiek werk perfect deden door een zaak van algemeen belang op de kaart te zetten verdienen niet dààrom pek en veren. Wel omdat ze schaamteloos in één ruk hun ‘product’ slijten als drager van smerige onderhuidse gelanceerde bedenksels, die reclame heten, die primair seksisme promoten, die de massa vergiftigen en haar geldbuidel leegroven. Die samen met een perverse katholieke moraal voedsel geven aan het ruim gedoogde seksueel misbruik van vrouwen.

Wijdde Friedrich Engels reeds eind 19° eeuw aandacht aan het gezin en aan seksualiteit van uit een marxistische visie, de in Duitsland werkende Marxistische psychiater, seksuoloog en ideoloog Wilhelm Reich (1879-1957) actualiseerde dit met een indrukwekkend oeuvre en praktijk. Hij lag in de dertiger jaren aan de basis van Sekspol, een breed gedragen emancipatie beweging waar uit de Free Seks activisten en feministen in de zestiger en zeventiger jaren putten.

Reich verdwaalde aan het einde van zijn leven in metafysische kronkels omtrent een ‘kosmologische sublimering van het orgasme’. Zijn eerder werk blijft evenwel als baanbrekend overeind en ook zijn aandacht voor het orgasme als vrouwen recht en een zelfbeeld bevestigende trotse kracht, doorbrak vermolmde normen en waarden. Mannen hebben angst van vrouwen die léven. (‘Wilhelm Reich’) (3)

Studentes met decolleté…

Vrouwen eisten en eisen erkend te worden als actieve seksuele wezens. Niet als ‘objecten’, gewillige seks poppen. De beweging  ‘Blijf van mijn lijf !’ ging gepaard met de introductie van de mini rok. Niet vrouwen, maar mannen dienen hun houding te herzien binnen de positieve evolutie inzake vrouwenrechten. Professor Ariane Bazan (ULB) reageert in De Morgen op volgende uitspraak van haar collega Mia Leysen in De Standaard : ‘Géén decolletés bij examens, want de bedoeling is niet te verleiden in die context’.

Ariane Bazan : ‘Nu is het recht op niet-functioneel bloot precies een cruciale inzet in het bewaken van een ruimte voor sociale erotisering. (…) Bloot is quasi nooit nodig, als je er bij stilstaat. Het recht waar vrouwen en mannen voor gevochten hebben is precies dat recht: dat een zekere mate van bloot (een gezicht, een schouder, een been, een decolleté) sociaal kan zonder dat het hoeft verantwoord te worden en dat de samenleving dit als groep bewaakt, en er dus ook over waakt dat de verantwoording niet plots op de enkele vrouw terugvalt’.

De proffen die studentes op examens vragen stellen hebben zich te gedragen, aan te passen. Studentes zijn niet plots a-seksuele wezens ‘naar de omstandigheden’, tijdens een mondeling examen. Exibitionisme en voyeurisme zijn menselijke / dierlijke kenmerken. Leer er me omgaan.

Vrouwen zijn inderdaad meer exibiotionistisch, dat maakt deel uit van hun identiteit, lichaamstaal. Mode, lingerie is er op gebaseerd. Het mannetje mag kijken en moet er indien niet gewenst afblijven. Dat is een probleem voor de mannetjes, voor in dit geval de proffen. Aan de KU Leuven zijn de voorbije jaren vier professoren ontslagen, op vervroegd pensioen gezet omdat ze hun grenzen niet kenden. Niet alleen bouwvakkers fluiten achter ‘de wijven’.

Hou jij ze dom…

De katholieke kerk heeft miljarden mensen gedurende eeuwen met haar criminele moraal ziek gemaakt en doet dan nog steeds. Dit is een misdaad tegen de mensheid met bendeleiders, de pausen. Deze moraal en praktijken stonden en staan altijd in dienst van de onderdrukkende macht, gezag, de rijken. ‘Hou jij ze dom, ik hou ze arm’…

Tot discriminatie uitnodigende rollen patronen tussen mannen en vrouwen worden bewust in stand gehouden. Met als dreigement hel en verdoemenis rond seksualiteit en ongeremd genot, schuldgevoelens opgedrongen aan mensen die hiermede onder de knoet gehouden worden. Frustraties die onder meer ‘ontploffen’ door misbruik van kinderen. En door het agressief macho gedrag van een meerderheid aan Vlaamse mannen, waarvan Pol Van Den Driessche en Jos Ghysen nu de zielige symbolen zijn, in het zog van de Franse seksist DSK.

Wilhelm Reich plaatste seksuele onderdrukking binnen het kader van een onderdrukkende kapitalistische orde. Hij analyseerde de rol van seksuele driften en het gehaaid gebruik er van door het fascisme en nazisme. Hij was even lid van de Duitse Kommunistische Partij en spaarde de vrouw vijandige macho mentaliteit aan de linkerzijde en binnen de arbeidersklasse niet. Wat door de Stalinistische kameraden van de DKP niet in dank afgenomen werd… Al zeker niet door de nazi’s, waarvoor hij moest vluchten om zijn leven veilig te stellen.

Driftleven en Marxisme

Een citaat uit een artikel over Wilhelm Reich : ‘De cultuur onderdrukt het driftleven en derhalve ook de seksualiteit. Over de gevolgen daarvan heeft Sigmund Freud verrassende beschouwingen geschreven. Wilhelm Reich poogde echter de ontdekkingen van Freud te beoordelen van uit Marxistisch standpunt. En zijn conclusie was dat seksuele onderdrukking tot angsten leidde die in sociaal-politiek opzicht door kapitalisme en militarisme werden uitgebuit’.

De huidige in Vlaanderen dominerende macht heeft geen belang aan vrouwen bevrijding en mannen die beter opgevoed geen angst hebben voor feministische verwezenlijkingen. Ze heeft er belang bij dat angsten die tot seksuele onderdrukking leiden blijven woekeren, figuren als Van Den Driessche en Ghysen incluis. Die zijn ‘collateral damage’ binnen en historisch project van terreur dat de machthebber broodnodig heeft.

Over Wilhelm Reich : ‘Het huidige gezin was voor hem een school die onderdanen vormt. Vandaar dat hij een seksuele revolutie predikte, onder ander met aanvaarding van vroegtijdig seksueel verkeer, los gemaakt van de idee der voortplanting’.

Reich besteedde aandacht aan volkeren waar jeugdseksualiteit de norm was en waar allerlei ‘Freudiaanse’ complexen ontbraken. Hij besefte evenwel dat ons kapitalistische cultuurpatroon onverenigbaar was met dat sociale gedrag. Dat er eerst een nieuw cultuurpatroon, lust aanvaardend en niet seksueel vijandig, de seksuele onderdrukking kon verminderen.

(Lees meer over Wilhelm Reich in het artikel Eros en Cultuur. Scrol naar pag. 179 voor Intermezzo: seksuele dwang moraal, lust angst en maatschappelijke onderdrukking. (‘Eros en Cultuur’) (4)

Seksuele bevrijding van vrouwen en mannen kan niet los gezien worden van de vernietiging van het kapitalisme en andere dominante systemen. Cuba blijft een holebi vijandige staat in een Zuid-Amerikaanse macho cultuur, China worstelt met een verleden van vrouwen verminking en onderdrukking, in de vroegere Sovjet-Unie werd onder Stalin de van af 1917 een decennium durende revolutionaire visie op seksualiteit, huwelijk, de vrije vrouw, free seks naar de prullenmand verwezen,…

Puriteinen ruiken hun kans

In de VS bestaan dus gescheiden liften voor vrouwen en mannen, segregatie heeft daar een traditie. Ziekelijk puritanisme ook. Naar aanleiding van hetgeen pater Luc Versteylen verweten werd rond zijn Oude Brouwerij en de zaak Vangheluwe, vroeg Rik Torfs (CD&V) zich begin 2011 af : ‘Gaat de huidige discussie in Vlaanderen alleen over seksueel misbruik ? Ik denk het niet. Er is meer aan de hand. We bevinden ons op een keerpunt van de geschiedenis, waarbij de puriteinse levenshouding die wij verlaten achtten, weerom de kop opsteekt’. Dat ‘vrije Westen’ is voor zijn rekening, duidelijk is dat een achterlijk puritanisme met als alibi seksueel misbruik – door nota bene ook priesters – veld wint.

De kerkjurist (KU Leuven) herhaalde zijn vrees in De Standaard van dit week-end : ‘Ook niet opbeurend is het vooruitzicht van een nieuwe preutsheid’. Torfs : ‘Die zit in de lift. Dat heeft met veel te maken : de impact van de islam, het religieuze neoconservatisme in de VS, de opkomst van China dat preutser is dan het vrije Westen. Het lijdt geen twijfel dat er in het zog van de terechte strijd tegen seksueel misbruik een nieuwe preutsheid oprukt’.

De puriteinen ruiken hun kans. Ze vormen een gevaar voor de maatschappelijke, seksuele bevrijding van vrouwen en mannen.Een hypocriete preutsheid die feministen, zowel vrije vrouwen als mannen, verafschuwen. Die tengevolge de nog steeds heersende katholieke dwangmoraal, miljarden mensen rijp maakte en maakt voor de psychiater.

Die schuldgevoelens bewust blijft opdringen en ze als wapen hanteert tegen vrouwen / mannen die zich trachten te emanciperen. Die aan de basis ligt van de massaal voorkomende excessen, waarvan ‘hete Pol’ en ‘Schurend Scharnierke’ Jos Ghysen nu het Vlaamse archetype zijn.

Oorlog tegen dwangmoraal

Seksuele emancipatie is een bevrijdingsoorlog tegen een diep gewortelde dwangmoraal, die lang niet gestreden is. De Opinie van Evie Embrechts van FEL (Feministisch en Links) op DeWereldMorgen.be stelt het scherp : ‘Seksueel geweld? Tijd voor conflict!’.

Aansluitend op analyses en dialoog is het hoog tijd dat vrouwen en mannen die de strijd voor vrouwenrechten verder zetten, op straat komen. Ook hier is conflict de motor van vooruitgang en helpt het zwijgen te doorbreken. (‘Seksueel geweld? Tijd voor conflict!’) (5)

En denk er aan : ‘Doe ik het goed ?’. De erotische jacht is mooier dan de buit. Gewenste seksuele intimiteiten her en der ? No problem. Seksueel geweld, nieuwe preutsheid ? No way !

(De cartoon boven het artikel is van de Nederlandse cartoonist Peter Van Straaten)

1 – ‘Laat ons het spel…’ 

2 – ‘Cartoons Peter Van Straten’

3 – ‘Wilhelm Reich’

4 – ‘Eros en Cultuur’ (Scrol naar pag. 179 voor bespreking Wilhelm Reich)

 5 – ‘Seksueel geweld? Tijd voor conflict!’

take down
the paywall
steun ons nu!