Dat Margvelashvili de Georgische presidentsverkiezingen wint, is geen verrassing. De partijen-coalitie ‘Kartuli Otsneba’ (‘Georgische droom’), die hem als presidentskandidaat naar voren schoof, had de wind in de zeilen. Vorig jaar in oktober behaalde ‘Kartuli Otsneba’ al een parlementsmeerderheid. Toch is de presidentsverkiezing een bijzonder moment voor Georgië. Al blijft Rusland een mogelijk struikelblok.

Presidentswissel

Voor het eerst komt er een democratische presidentswissel. In 2003 ging de overwinning naar zittend president Shevarnadze. Fraude gaf laatstgenoemde een serieuze duw in de rug, zou snel blijken. Saakashvili en zijn kompanen pikten dat niet. De rozenrevolutie was geboren en na hevig protest trad Shevarnadze af, gelukkig zonder grote bloedvergieten.

Een decennium later accepteert Saakashvili zijn nederlaag wél. Daarmee red hij zijn aangetaste reputatie. Had hij in het begin van zijn ambtsperiode nog het aura van pro-westerse democratiseringsridder, de laatste jaren steeg het aantal smetten op zijn blazoen. Niet voor het minst door de vijfdagenoorlog met Rusland in 2008.

In 2011 leek het er ook even op dat Saakashvili een machtsbehoud voorbereidde. Het systeem werd hervormd waardoor de president vanaf de nieuwe ambtstermijn minder macht krijgt, ten gunste van de premier. De suggestie was dat Saakashvili na het maximum van zijn twee presidentstermijnen zou doorsluizen naar de post van eerste minister.

Een nieuwe koers?

Het draaide anders uit. Enkele schandalen en een enorme mobilisatie door ‘Kartuli Otsneba’ zorgden al voor premierschap in handen van die laatste partij. Nu ze ook Margvelashvili als president levert krijgt ‘Kartuli Otsneba’ de touwtjes helemaal in handen.

Wat levert dat op voor de Georgiërs? Dat blijft voorlopig onduidelijk. Om het verschil met Saakashvili te accentueren wordt sterk gefocust op de internationale relaties. Meer bepaal de relatie met Rusland.

De grote buur

De nieuwe presdient streeft verder naar goede banden met het westen én met Rusland. Dat laatste is nieuw na de ijskoude Saakashvili – Medvedev & Poetin periode. Nieuwe relaties met Rusland kunnen Georgië vooruit helpen. Een verdere afbouw van handelsbarrières betekent een boost voor de Georgische economie. Als er onderhandelingen komen over Abchazië en Zuid-Ossetië komt dat de veiligheid ten goede. Deze gebieden maken 20% uit van het Georgisch grondgebied. Volgens Rusland zijn het bevrijde, onafhankelijke republieken maar volgens het westen en in de Georgische versie zijn ze door Rusland bezet.

De grote vraag blijft of ‘Georgian Dream’ er in slaagt een derde weg te consolideren. Het voorbeeld aan de andere kant van de Zwarte Zee biedt daarvoor weinig hoop. Rusland dringt aan op een opname van Oekraïne in een eigen douane-unie. Oekraïne heeft daar oren naar, maar streeft ook naar een Associatieakkoord met de EU. Voor Rusland is een combinatie van de twee associaties onmogelijk. De vraag is wanneer Georgië voor zulke obstakels komt te staan, en welke kant het dan kiest.