Güler Turan (1975) is sinds december 2011 aangesteld als de nieuwe schepen van Wonen, Jeugd, Samenlevingsopbouw, Stedelijk wijkoverleg en Ontwikkelingssamenwerking. Ondanks haar krachtig profiel werd Turan in de media meteen onder vuur genomen: “Geen ruggengraat, geen inhoud, een excuus-allochtoon”. Turan laat zich hierdoor echter niet uit het veld slaan en kijkt vol zelfvertrouwen naar de komende maanden.

Uitdaging

Op haar kantoor hangen allerlei krantenknipsels aan de muur. De naamkaartjes van voormalig schepen Leen Verbist (SP.A) zijn nog niet overal vervangen, maar Turan voelt zich er duidelijk thuis. Ondanks de lange werkdagen – haar agenda start om acht uur ‘s ochtends en eindigt niet voor half elf ‘s avonds – geeft Turan een erg levendige indruk. “Het was zeker geen jeugddroom om in de politiek te stappen”, vertelt ze, “maar Patrick Janssens heeft me kunnen overtuigen met zijn visie op Antwerpen.”

Turan heeft al een carrière van dertien jaar achter de rug. Tot voor kort had ze een succesvol advocatenkantoor in Berchem en doceerde ze rechtsvakken in een Centrum voor Volwassenenonderwijs (CVO).

In 2006 werd ze verkozen als Antwerps gemeenteraadslid en sinds 2009 zetelt ze in het Vlaams parlement. “Ik vind kritiek geen probleem en ik ben een absolute voorstander van de mondige burger”, legt Turan uit, “maar journalisten die over mij schrijven dat ik geen ruggengraat heb, kennen mij niet. Ik heb al een hele weg afgelegd en in korte tijd veel gerealiseerd. Ik ben ervan overtuigd dat ik als schepen nieuwe accenten zal leggen. Ik ben een veel te assertieve, zelfzekere en een beetje te trotse persoon om deze periode gewoon uit te zingen.”

Tussen de mensen

Turan put naar eigen zeggen elke dag uit haar ervaring als advocate. “Ik ontving op mijn kantoor zowel zakenlui als mensen uit mijn straat. In het begin duurde een consultatie soms meer dan twee uur. Ik luisterde naar hun problemen en probeerde hen echt te begrijpen. Begrip tonen, is mensen eigenlijk al voor de helft helpen. Een oprechte ‘dank u’ geeft me meer voldoening dan wat dan ook.” Als politica wil Turan luisteren naar de Antwerpenaars en het voor hen opnemen.

“Ik ben vooral blij dat ik eerst in de gemeenteraad heb gezeten voordat ik in het parlement ben beland. Als Patrick Janssens mij in 2006 had gevraagd om schepen te worden, dan had ik geweigerd. Güler in 2006 en Güler vandaag, dat is dag en nacht verschil. Zonder mijn bagage als advocate, zonder tussen de mensen te hebben gestaan, had ik een functie als schepen anders bekeken.”

Studeren was de boodschap

Turan groeide op in Oud-Berchem in een gezin met vier kinderen. Haar ouders werkten buitenshuis en wilden hun kinderen zo beschermd mogelijk opvoeden. Op straat spelen was geen optie, dus werden de kinderen vaak binnengehouden.

“Ons gezin snakte naar een huis met een tuin, maar financieel was dat niet evident. We kwamen als kind niets tekort, maar mijn moeder zegt soms dat ze ons graag wat meer had gestimuleerd naast onze studie. ‘Eerst een diploma, dan pas trouwen’, zei ze altijd. Mijn ouders hadden niet gestudeerd en volgens hen was dat de weg om het te maken in deze maatschappij.”

Bestrijding van de armoede

Van alle bevoegdheden die de schepen moet beheren, ligt vooral het jeugdbeleid haar na aan het hart. Antwerpen kreeg dit jaar de titel ‘Ambassadeur voor het Luisteren’, een titel die werd uitgereikt door de Kinder- en Jongerentelefoon. “Het is nu een prioriteit om te luisteren naar jongeren”, aldus Turan, “want het beleid voor de komende jaren wordt op het einde van deze legislatuur uitgewerkt. We willen absoluut de mening van jongeren daarin opnemen.”

Vanuit het Vlaams parlement volgt Turan de stedelijke jeugdwerkloosheid en het armoedebeleid op. Gelijke kansen in het onderwijs, voldoende stagemogelijkheden, een betere aansluiting met de arbeidsmarkt, het zijn zaken die haar bezighouden.

“Ondanks alle inspanningen zien we dat armoede toeneemt, niet alleen in Vlaanderen, maar in heel Europa”, stelt Turan vast. “We hebben een Vlaams actieplan tegen armoede met 178 acties die allemaal helpen, maar we moeten ons meer concentreren op kinderarmoede.”

Speelnorm

Turan vertelt trots dat Antwerpen als enige stad in Vlaanderen een ‘speelnorm’ hanteert. Voor elke kind dat jonger is dan twaalf jaar wil de stad tien vierkante meter speelruimte voorzien. “Vooral kinderen die in armoede opgroeien, hebben het meeste nood aan ruimte. Het is belangrijk dat kinderen zich ook buitenshuis kunnen ontwikkelen, niet enkel binnenskamers. De speelnorm is een streefcijfer, maar op die manier probeert het stadsbestuur meer ademruimte te creëren.”

© 2012 – StampMedia