Het was niet makkelijk voor Rousseff om bij de keuze van de 37 ministers in haar kabinet alle politieke krachten bij haar bondgenoten tevreden te houden, loyaal te blijven aan haar links Arbeiderspartij (AP) en het beleid voort te zetten van een regering die na acht jaar op een indrukwekkende steun bij de bevolking kon rekenen.
Het resultaat is een kabinet dat negen vrouwen telt, waarvan enkele op sleutelposities. Dat lijkt niet veel, maar het is driemaal zoveel als het aantal vrouwen in het vorige kabinet.
Dertien ministers hevelde ze over uit het vorige kabinet van Lula, waaronder Guido Mantega als minister van Financiën, en Antonio Palocci, die haar stafchef wordt.
“Rousseff kiest blijkbaar voor continuïteit”, zegt Fernando Lattman-Weltman, poltitiek analist van het Onderzoekscentrum voor Hedendaagse Geschiedenis van de Getulio Vargas Stichting (CPDOC). “De hand van Dilma kan gezien worden in de aanstelling van meer vrouwen, maar qua politieke visie zijn er geen belangrijke veranderingen.”
Volgens zijn collega Mauricio Santoro hebben sommige ministers ook een andere rol gekregen. Zo valt het ministerie voor Planning niet langer onder de stafchef, maar kreeg het een eigen minister, een vrouw nota bene: Miriam Belchior.
Belchior wordt daardoor verantwoordelijke voor belangrijke strategische plannen zoals het Programma voor Versnelde Groei (PVG), die in belangrijke mate bijdroegen aan de populariteit van Lula.
Economische groei
Ook op het vlak van buitenlands beleid zien analisten weinig veranderingen. Enkel op het vlak van vrouwenrechten kan Brazilië een assertiever standpunt innemen, zegt Santoro. “Dilma heeft het al gehad over een herziening van het Braziliaanse standpunt en een meer kritische positie tegenover de vrouwenrechten in bijvoorbeeld Iran.
Maar de grootste verandering ten opzichte van Lula da Silva zal vooral van de internationale context komen. In een minder gunstig internationaal economisch klimaat zal het moeilijker zijn om de groei vast te houden, die tijdens Lula’s jaren gemiddeld 7,5 procent bedroeg.
De vraag is nu of Rousseff zal moeten snijden in de populaire programma’s zoals het PVG. Ze zal het ook moeilijk krijgen om het web van allianties bijeen te houden dat haar steunde tijdens de verkiezingen.
Sommige partijen hebben zich al ontevreden getoond met de verdeling van de ministerposten. Maar met de gemeenteraadsverkiezingen in 2011 moet Rousseff alles doen om de leden van de coalitie tevreden te houden.
– – – – – – – –
Auteur: Fabiana Frayssinet
