De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Niets mis met ‘goddelijke baby’ Jezus in het stro. Maar zijn er niet méér mensen met Goddelijke vonk?

Niets mis met ‘goddelijke baby’ Jezus in het stro. Maar zijn er niet méér mensen met Goddelijke vonk?

dinsdag 25 december 2018 18:24
Spread the love

Kerkelijke feestdagen leveren mij vaak extra diepe en brede inspiratie op. Zo ook vandaag, met Kerstmis. En zo kom ik tot volgende bedenkingen en suggesties.Tot meerdere eer en Glorie van God én mens(heid).

Er is niets mis met God te zien in een onschuldige mensenbaby van een nederig, lichtjes beschaamd want ongehuwd ouderpaar in de regio waar van oudsher de inwoners een penchée hadden voor religiositeit, en zich geregeld grote profeten presenteren.

Er is ook niets mis met wie in de voetsporen van Jesjoea-Jezus gaan. Integendeel, allicht.

Maar is het nog gepast dat pastoors, zoals de nochtans begaafde De Pauw in de kerstmis in de Sint Geertruikerk vandaag, en een aantal gelovigen in dat spoor, blijven woorden in de mond nemen als

“En toen is God mens geworden (voor de mensheid, voor ons)”?

 

Werkelijk?

Eén keer?

Twee millennia geleden? En daarna nooit meer?…

Zijn er ook in onze tijd niet talrijke mensen met een mooie dosis Goddelijkheid door de ziel?…

 

Mensen als Barack en Michelle Obama.

Mensen als Nelson Mandela en de Dalai Lama.

Maar ook Vlaamse mannen & vrouwen zoals

Inge Vervotte,

zuster Jeanne Devos…

Zoals de priesters die in Anderlecht en omstreken met de kansarmen en pogend nieuwe Belgen werken,

in zelfontlediging, met de moed van de nederigheid en de komende wanhoop, zoals Staf Nimmegeers en Marcel Cloet…

Zoals toegewijde en nadenkende therapeuten Piet Nijs, Dirk Dewachter en Peter Adriaenssens?

Er moeten toch heel wat mensen leven die zoals ikzelf, van het vriendelijk nabijheid bieden aan mensen klein of groot een persoonlijke opdracht en missie maken? Die overal waar zij komen, al dan niet begeleid door een charmante hond, aanspraak bieden, medemensen aanmoedigen, op verhaal laten komen?

Er moeten toch meer Mensen zijn die zoals ik al een halve eeuw lang  aan de weg timmeren, aan een betere wereld werken, door duizenden uren vrijwilligerswerk in diverse organisaties?

Vele mensen, mannen en vrouwen, die daartoe de eigen demonen en egoïstische verlangens  opzij zetten, of die “natuurlijke energie en gedrevenheid” juist ombuigen om ze dienstbaar te maken voor anderen en voor het Bonum Commune, het algemeen belang?

Mannen die vanuit zulke diepe menslievende en leven-lievende roeping een persoonlijke carrière opzij zetten? Daarbij geholpen door God, die de wegen naar winst en eer keer op keer vakkundig afzet.

 

Jezus’ verhaal als Indianenverhaal

Is het niet zo dat leven, werken en persoon van Jesjoea-Jezus tot een buitensporig icoon zijn opgeblazen door een bepaalde Romeinse keizer die daar persoonlijke politieke belangen mee nastreefde? Hij koos er zoals bekend voor de beweging die na leven en dood van Jezus was ontstaan tot Staatsgodsdienst te maken. Zo werd die “godsdienst” opgelegd aan indrukwekkende massa’s van diverse pluimage.

Is het verhaal van het leven en de prestaties van Jesjoea- Jezus later niet opgeblazen door een bepaalde clerus, eeuwen lang, uit eigenbelang? Omdat de eigen middelen daar bij gediend waren, de eigen macht, het prestige, de weelde…

Zijn er intussen geen heerlijke verwoordingen te vinden van de schoonheid van de liefde in betere, eigentijdse taal?

Wervende gedichten over de schoonheid en het deugddoende karakter van de zorg voor de kleinen?

Zoals de bijgaande tekst van Gabriel Belot, vol van doorvoeld enthousiasme voor de Liefde in al haar verschijningsvormen, met oog voor de paradoxen die erbij horen. Minder in wollige, dweepzieke, goedgelovige taal dan wat we nog vaak horen in kerkelijke middens. Een hooggestemde tekst die niet toevallig  is geschreven toen de Eerste Wereldoorlog volop woedde.

Wie ben ik om deze oproep te doen? Wie  hoort Stef Hublou?

Toch kan ik niet anders dan het uitzeggen en een bepaalde sanering aanbevelen:

 

Snoeien doet bloeien, beste bisschoppen

 

 

De noodzaak om de christelijke gemeenschap weer daverend elan te bezorgen door het snoeien in voos geworden bewoordingen lijkt me intussen groot. 

Al minstens een eeuw is het streven naar authentiek Godscontact voor de meeste verantwoordelijken van de katholieke Kerk een bijzaak gebleven. De uitzonderingen bevestigen die regel. Niet naar de mis komen op zondag, dàt was een doodzonde tot diep in de jaren veertig en vijftig… Maar welke priester had een antwoord op mensen die hem vanuit de ziel kwamen vragen, hoe kan ik best bidden en God voelen?

Is het geen tijd voor sterke spirituele authenticiteit?

Is de tijd niet rijp voor gezonde en gezond makende kritiek op de kerkvaders en om komaf te maken met vele al te trouw-traditionele metaforen & verouderde bewoordingen?

 

Inbreng van vele disciplines van de wetenschap én van woorden en daden van een waaier aan profetische mensen kunnen daarbij toch tot inspiratie dienen?

 

Wie is er vandaag nog onder de indruk van retorische trucjes die tweeduizend jaar geleden in waren, zoals voor een publiek stellen:

 

“De waarheid van deze man, die mag je echt geloven, meer dan die van andere wijzen, want toen hij gestorven was, is hij terug opgestaan!”

 

Af en toe kom ik in contact met mensen van vlees en bloed die daar nog mee uitpakken… Zoals op Kerstdag op sociale media. Die ‘ontdekking’ verdiende een reactie, vond ik.

Mensen, laat ons dat eens vaker en krachtiger uitdrukken, dat we van dit soort uitdrukkingen en opvattingen niet meer gediend zijn. Wij, bewuste mensen van deze eeuw. De verantwoordelijken voor de denklijnen en het beleid in de Kerk, onze bisschoppen, zijn het toch aan hun mensenliefde en aan de waarheidsliefde die in hen woont verplicht een andere koers in te slaan, een andere toon aan te slaan? Daar zijn zij ook ten volle toe bevoegd, laat ons dat onderstrepen. Zijn de Vlaamse en Waalse bisschoppen formeel gezien niet de gelijken van alle andere bisschoppen, die van Rome incluis? Laten zij het woord nemen!

 

Een lévendige, eigentijdse, enthousiaste & aanstekelijke gemeenschap van mensen die liefde voelen voor kleine mensen, voor alle verschijningsvormen van het leven op Aarde, voor Rechtvaardigheid, mensen die voor die idealen en iconen concreet zorg willen opnemen, en die bij gelegenheid willen vechten tegen bepaalde grote gevestigde belangen die mens en Aarde schade toebrengen, dat zou toch iets moois en goeds zijn?

 

De politiek lijkt vaak te falen. In eigen land, in Frankrijk, in de VSA…

De christenheid zou m.i. van zulke hedendaagse, internationale beweging een toffe deelgroep kunnen zijn. Als en alleen als zij weet uit haar asse op te staan.

De beweging waarbij (gewijde) kerkmensen kritisch naar zichzelf kijken, die onder druk van de seksueel misbruikte mensen m/v is begonnen, kan de nodige start energie helpen leveren.

Stef Hublou Solfrian

 

Creative Commons respecteren. Delen aangeraden.

take down
the paywall
steun ons nu!