Diegene die mijn boek ‘Nepal the final destination’ hebben gelezen weten al een beetje hoe Nepalezen omgaan met de dieren om zich heen. Maar vorige week is terug heel goed nieuws bekend geraakt. Een stijging van het aantal neushoorns van 645 in 2015 naar 752 in 2021. En dit terwijl de meeste een kleine daling hadden verwacht.

Het toenmalige jachtgebied (huidige Chitwan National Park) van de koningen van Nepal telde in de jaren 60 van de vorige eeuw nog slechts een 100 tal wilde neushoorns. De UNESCO bescherming (1973) van het gebied bracht redding voor de overgebleven dieren en hun aantal groeide tot 466 bij de eerste grote telling in 1994. Men had de ambitie om elke 5 jaar alle neushoorns te gaan tellen in het park. Daarbij kon men telkens een stijging optekenen, tot bij het uitbreken van de burgeroorlog. Tijdens die burgeroorlog (1996 tot 2006) kregen stropers terug vrij spel en daalde het aantal vrij spectaculair. Vanuit de plaatselijke bevolking kwam er daarna (2009) een grote bewustmakingscampagne op gang voor de bescherming van de neushoorns. Stropers vlogen in de cel en het leger kon zich terug bezighouden met het bewaken van het leefgebied van de dieren.

Na een vorige telling (2015) van de neushoorns wilde men in 2019 opnieuw een telling organiseren, maar helaas werden de nodige budgetten niet gevonden. In 2020 kwam Corona nog eens roet in het eten gooien, maar begin Maart 2021 was het dan eindelijk zo ver.

Er startte een driedaagse opleiding en er werden de nodige vrijwilligers gezocht. Die vrijwilligers zouden samen met militairen en professionals op zoek gaan naar alle neushoorns in de verschillende parken van Nepal. Daarbij gebruik makend van Gps en digitale camera. In totaal werden 250 personen ingezet en 57 olifanten. De neushoorns werden ook in verschillende categorieën opgedeeld zodat men een duidelijk zicht heeft op de toestand en de evolutie in het aantal. Zo werden er 164 mannetjes en 189 vrouwtjes gevonden. Bij 408 kon het geslacht niet vastgesteld worden. 520 hadden een volwassen leeftijd, 136 kalfjes en 96 waren tussen de twee. De hele onderneming duurde ook 23 dagen en was een samenwerking tussen medewerkers van het park, medewerkers van het nationaal bosbeheer (NTNC), WWF-medewerkers, ZSL (Zoological society of Londen), militairen en zo’n 250 vrijwilligers, waaronder lokale gidsen en olifantendrivers. Zo’n telling kost ook een pak geld, en daarvoor moeten de nodige fondsen voor verzameld worden.

Eén van de neveneffecten is ook dat de telling niet zonder gevaar is, want bij een confrontatie met enkele wilde olifanten vielen 5 gewonden. En in Bardia National Parc stierf zelfs iemand na een aanval van een tijger.

En toch is heel het land enorm blij met de recente cijfers.

Het toont aan dat de inspanningen die alle spelers leveren ter bescherming van de neushoorn zijn vruchten afwerpt. Maar de vele sterfgevallen de laatste jaren, tonen ook aan dat men extra waakzaam moet blijven voor de problemen die een groeiend aantal dieren met zich meebrengt. In vele gevallen is het niet de mens die verantwoordelijk is, maar een gebrek aan leefomgeving, ziekte, overstroming, …. die zorgen dat er niet nog meer neushoorns zijn in Nepal.

Na het goede nieuws omtrent de toename van wilde tijgers in het land is er nu dus ook, opnieuw, een toename van wilde neushoorns.

Nepal is dus wellicht het enige land ter wereld waar beschermde dieren zich zorgeloos kunnen voorplanten.  En dat is het werk van vele dierenliefhebbers, vrijwilligers, lokale anti poaching units, lokale en internationale ngo’s, het leger en de beheerders van de nationale parken.

Nepal en de bescherming van wilde dieren, het is iets om trots op te zijn.