Bij de VRT klinkt het zo: ‘Lockdown in Wuhan nu echt voorbij, “mengeling van opluchting én bezorgdheid”‘.

In de eerste zin gaat het lustig verder: “De Chinese miljoenenstad Wuhan kan weer vrijuit ademen: na zowat 11 weken is de quarantaine opgeheven.”

Bron: VRTnws

De werkelijkheid is wel even anders. Wuhan is de industriële metropool met 11 miljoen inwoners waar het coronavirus eerder dit jaar voor het eerst opdook en genadeloos toesloeg. Officieel kwamen er 2.535 mensen om het leven. Na een korte aarzeling werd de stad op 23 januari op slot gedaan.

Woensdag werden er inderdaad een aantal maatregelen teruggeschroefd (omdat er de voorbije drie weken maar drie nieuwe bevestigde besmettingen waren), maar dat betekent helemaal niet een terugkeer naar ‘normaliteit’. Een (Britse) inwoner van Wuhan legt dat uit in The Guardian. “Wat jullie nu zagen, is dat de uitgang werd geopend zodat duizenden mensen die opgesloten zaten in Wuhan na 76 dagen eindelijk terug naar huis konden. Het leven voor de inwoners van Wuhan is nog altijd meer aan banden gelegd dan in de zogenaamde lockdown in het VK.”

Je buurt verlaten mag enkel met die beruchte app die al dan niet groen licht geeft. Bij rood licht mag je het openbaar vervoer niet op. Maar zelfs met groen licht wordt je temperatuur opgemeten en al je verplaatsingen strikt gevolgd. Wie terug wil keren naar de werkplek moet daar een certificaat voor bij zich hebben, anders word je gedwongen op je passen terug te keren. Alle plaatsen waar mensen samen kunnen komen, blijven tot nader order gesloten: cafés, restaurants en veel winkels. Winkels lossen dat op door de mogelijkheid te bieden om op straat te verkopen voor hun ingang. Een uurtje gaan joggen? Mag niet. Op dat vlak is het dus strenger dan in de meeste Europese landen.

De ooggetuige voegt er aan toe: “Niemand moet zich dus vergissen dat Wuhan terugkeert naar normaliteit. En mensen in het VK zouden echt eens moeten nadenken wat een lockdown echt betekent.” Uit onderzoek blijkt trouwens dat de strenge maatregelen 700.000 besmettingen (en dus vele, vele doden) voorkomen hebben.

Ook een artikel in The New York Times biedt een veel grimmigere blik op het leven na de (eerste) coronapiek in deze Chinese miljoenenstad. “In Wuhan hebben ziekte en dood het leven van honderdduizenden mensen dooreengeschud, hen een trauma bezorgd dat hen nog tientallen jaren parten zal spelen”, schrijven de twee auteurs.

Pijn

Als Wuhan al een plaats is waar we met zijn allen zorgvuldig moeten naar kijken, is het niet als het voorbeeld van hoe je een economie terug opstart, maar wel “om lessen te trekken hoe een bevolking de pijn en een ramp van zo’n ongelooflijke omvang overwint”.

Zij bevestigen het ooggetuigenverslag uit The Guardian. De bewegingsbeperkingen zijn enorm en ‘with no return to normalcy in sight’.

In januari en februari hebben Europa en de VS  de fatale fout gemaakt om de situatie en het lijden in Wuhan niet ernstig te nemen. Er waren schampere opmerkingen over de strenge maatregelen die genomen werden. Anderhalve maand later werden gelijkaardige maatregelen hier toegejuicht.

Doen alsof alles weer normaal is in Wuhan is gevaarlijk. Gaan we dezelfde fout echt herhalen?