De verkiezingen voor de Provinciale Staten in Nederland van vandaag (woensdag) zijn de spannendste in jaren. Werden de statenverkiezingen voorheen gekenmerkt door een almaar dalende opkomst die onder de 50 procent dook, deze keer zou die trend wel eens doorbroken kunnen worden. De verkiezingen kunnen immers beschouwd worden als het referendum voor het huidige kabinet Rutte. Wie tegen is, stemt links, wie voor is, stemt rechts. Duidelijk toch?

Maar we zouden vergeten dat het nog altijd op de eerste plaats verkiezingen voor de provincies zijn. De gedeputeerden stemmen op hun beurt voor de volksvertegenwoordigers in de Eerste Kamer, te vergelijken met de senaat in België. Dit gebeurt pas op 23 mei. Het draait vandaag allemaal om die Eerste Kamer. Het kabinet Rutte heeft daarin geen meerderheid, met name omdat de PVV van Geert Wilders, de gedoogpartner van het huidige kabinet er nog geen enkele vertegenwoordiger heeft.

Als het kabinet geen meerderheid haalt in de Eerste Kamer, kunnen wetsvoorstellen die al goedgekeurd zijn in de Tweede Kamer, alsnog worden afgeschoten in de Eerste Kamer. Of zoals Job Cohen, fractievoorzitter van de PvdA in de Tweede Kamer, nog zei in een televisiedebat: “de lawine aan slechte maatregelen kunnen we met een sneeuwschuiver afvoeren”.

De opiniepeilingen, die in Nederland altijd een belangrijke rol spelen tijdens de verkiezingen, zeggen dat het niet te voorspellen is of het kabinet een meerderheid haalt. De laatste peilingen geven de linkse oppositie een lichte voorsprong, maar dat valt allemaal binnen de foutenmarge.

Het CDA maakt zich op voor een catastrofaal verlies. De partij heeft nu nog de grootste fractie in de Eerste Kamer. Net als bij de Tweede Kamerverkiezingen in juni zullen vermoedelijk bijna halveren, of erger. Met name de score van het CDA zal doorslaggevend zijn voor de vraag of het kabinet een meerderheid haalt in de Eerste Kamer.