Het is herfst en het regent. Jawel. Nu vragen mensen mij of koeien dat plezant vinden. Ik kan het ze niet vragen, maar ik kan het wel zien.

Koeien vinden regen niet plezant. Een beetje regen, daar geven ze niet om, maar zo een dag aan een stuk, nog aangejaagd door de wind, dat is er teveel aan. Koeien hebben vetjassen aan. Ze wassen hun haar immers nooit met shampoo. Het water stroomt voor een stuk van hen af. Als het echter blijft regenen dringt het stilaan door hun vacht tot op hun vel, en dan krijgen ze kou. Dat kunnen we ons perfect voorstellen, want dat is bij ons niet anders Koeien die kou hebben staan stil bij elkaar met de rug wat gekromd. Ik zie het bij mijn dieren maar heel zelden. Limousins zijn dan ook een stuk sterker dan een gemiddeld rund.

In de natuur verblijven de dieren op zo’n herfstdag in de bossen. In België is het echter bij wet verboden om runderen in bossen te laten grazen. We hebben immers zo weinig bos en de begrazing is zo intensief dat er van onze bossen niets zou overblijven. Jonge sappige scheuten zouden massaal opgegeten worden. Jonge boompjes bestaan alleen maar uit jonge sappige scheuten. De natuurlijke verjonging van de bossen zou volledig worden vernietigd.

Wind, vorst, sneeuw, het deert hen allemaal niet. Ze blijven altijd de onverstoorbare levende grasmachines.

Hebben koeien dan geen emoties? Toch wel. Koeien kunnen treuren, ze kunnen angstig zijn, nieuwsgierig, vertrouwvol en zeker ook gelukkig. Een leek gaat op zoek naar menselijke gelaatsuitdrukkingen, maar bij koeien werkt dat helemaal anders. Misschien zien zij bij elkaar de emoties zeer uitbundig. Ik moet altijd goed opletten, maar ik zie het.

Jos