De revoluties in het Midden-Oosten hebben ook de Palestijnse Autoriteit overtuigd om binnenkort verkiezingen uit te schrijven. Een grote stap voor de Fatah-partij van president Abbas die al meer dan een jaar zonder mandaat aan de macht is. Bij de vorige verkiezingen verloor de Fatah-partij de Gazastrook aan Hamas en na de vastgelopen vredesonderhandelingen en de vele toegevingen die Fatah wou doen aan Israël is het helemaal niet zeker dat ze de Westelijke Jordaanoever zullen kunnen in handen houden na de verkiezingen van september.

Deze week verklaarden verschillende Fatah-politici dat er dringend nood is aan een regering die voor alle Palestijnen kan spreken, ongeacht of ze nu op de Westelijk Jordaanoever of de Gazastrook leven. Als er als één groep gesproken en gehandeld zal worden zal het voor de internationale gemeenschap ook overtuigender zijn om Palestina als één land te erkennen.

Palestijnse vrienden zegden me dat met deze uitspraken de verkiezingspropaganda officieel is begonnen. Fatah werpt zich op als de gematigde verzoeners en volgens hen zou Hamas hierop snel reageren door op één of andere manier Israël aan te vallen. Fatah wil blijven onderhandelen met Israël en Hamas zou volgens hen resoluut voor de gewapende actie blijven kiezen.

Gisteren werden er aan de grens van de Gazastrook  (afhankelijk van de kant waar je naar luistert) twee terroristen of twee arbeiders die stenen in zakken laadden neergeschoten door de Israëlische grenswachters. Hamas vuurde als reactie een raket af op de grote studentenstad Beer Sheva en dit deed de Israëlische maatschappij weer opschrikken. Sedert operatie Gegoten Lood (begin 2009) is er op Beer Sheva geen enkele raket meer geland en deze aanval diende dus opnieuw beantwoord worden. Oog om oog, tand om tand.

Afgelopen nacht schoot Israël weer enkele raketten af op de dichtbevolkte Gazastrook en doodde hier bij naar eigen zeggen verschillende terroristen die verantwoordelijk waren voor de raket op Beer Sheva. Arabisch media spreken vooral over burgerslachtoffers waaronder zeker drie kinderen te betreuren vielen. De woorden van nationale eenheid onder de Palestijnen zijn weer aan diggelen geschoten en Israël kan blijven verklaren dat het uit handen geven van de Gazastrook een cruciale fout is geweest om de veiligheid van zijn burgers te garanderen.

Maanden zijn verstreken en steeds merk ik dezelfde mechanismen. De Palestijnse politiek is verdeeld in twee kampen en waar Fatah enorme toegevingen wil doen om de vrede met Israël te bewaren wil Hamas zich van zijn agressiefste kant tonen om de Palestijnen te tonen dat zij de echte voorvechters van de Palestijnse staat zijn, het enige alternatief voor de collaborateurs van Fatah. Israël aanvaardt dankbaar de geschenken van Fatah zonder zelf met iets over de brug te komen en reageert buiten alle proporties op de aanvallen vanuit de Gazastrook.

De verdeeldheid onder de Palestijnen geeft weinig hoop op een stabiele toekomst voor het land en laat Israël vrij spel in de vredesonderhandelingen. Indien de Palestijnse Autoriteit met één stem zou kunnen spreken voor alle Palestijnen, als ze zouden kunnen handelen als één grote groep dan zou de wereld ook grotere duidelijkheid hebben over het toekomstbeeld dat ze zelf voor ogen hebben. Blijven ze bombarderen of blijft men onderhandelen?

Hopelijk brengen de verkiezingen in september een duidelijk politieke boodschap met zich mee maar de meeste mensen die ik sprak vrezen voor een status quo.

T.T.

Deze reportage kwam tot stand met de steun van het Fonds Pascal Decroos: