Als alles volgens plan verloopt, zal het deze week wat rustiger zijn op de politieke buhne. Windstilte. Wegens paasreces. Anders gezegd : er is te weinig volk beschikbaar om nummertjes op te voeren. Een echte Goede Week dus.
Gisteren echter hebben we terug een hallucinant rondje communautair schaduwboksen meegemaakt in de reguliere media. Eens te meer een zeldzaam stukje navelstaren in een turbulente wereld. Oorlogen en revoluties, financiële en economische crisissen, milieu- en energievraagstukken … alles even in tweede instantie. Eerst moet Brussel-Halle-Vilvoorde worden opgelost.
Toevallig of niet, Jan Blommaert had in het weekend op DeWereldMorgen een paar merkwaardige dingen gehoord van zijn grote vriend Bart. Calimero Bart had, in een vlaag van grote eenzaamheid, geklaagd in zijn Vlaanderen zo weinig politieke solidariteit te voelen van zijn politieke collega’s. “Genoeg is genoeg”, en de moegetergde voorzitter trok voor eind april een deathline.
Blommaert had daarop nog eens flink wat zout in de wonde gestrooid. Over de extreem-rechtse jongen die Bart steeds meer en meer wordt. Over de politieke heerschappij van NV-A over Vlaanderen. Over de verdampingsstrategie eigen aan de onderhandelingspostie van Bart en de zijnen. Zo van die dingen.
Maandagmorgen werd origineel ingezet. Behalve Groen! (het was dit keer meer dan een ongeschoren kin : Van Besien was er weer eens niet uitgeraakt na een stormachtig weekend) gaf iedereen present voor een rondje NV-A bashen. OK, Bruno zal op de barbeque geweest zijn met vader Louis. Gwendolyn weet het al langer van haar peetvaders De Gucht en Verhofstadt. Maar dat Verherstraeten dapper meedeed op radio één in “De Ochtend”, dat was toch mooi meegenomen om een vervolg aan te breien.
Dat vervolg kwam er nog diezelfde avond. Dit keer niemand van VOKA (die hadden in “De Zevende Dag” al een lans gebroken voor één Vlaams politiek front). Lieven Verstraete had echter zorgvuldig twee neutrale observatoren uitgenodigd in Terzake.
Dat Rik Van Cauwelaert neutraal is, weze genoegzaam bekend. Knack doet al jaren bovenmenselijke inspanningen om de erfenis van Sus Verleyen ongeschonden te bewaren.
De eminente professor Hendrik Vuye, professor Staatsrecht aan de Universiteit van Namen (waar halen ze het momenteel toch allemaal uit bij de VRT ?) was echter het neusje van de zalm. Dat Joëlle Milquet Vuye “de buikspreker van Bart De Wever” had genoemd kan alleen maar in de categorie vuilbekkerij worden gecatalogeerd.
Pittig detail over die professor van Namen. De man is recordhouder “langste proces voeren tegen de Belgische justitie”. Vierendertig jaar astemblief. Vierendertig jaar !! Een zaak over zijn vader Luc Vuye. Daterend van 1975. Over verdwenen geldsommen bij de Gentse opera. Tegen KBC en de Belgische staat. Wegens het schenden van het Europees Verdrag van de Rechten van de Mens. Gewonnen door zijn zoon Hendrik dus, die zelf advokaat is. Staatsrecht.
Enfin, die twee prominente persoonlijkheden waren het roerend eens. Eén, De Wever wordt onheus behandeld. En twee, in september gaan we eindelijk weer naar de stembus.
Van Cauwelaert had het, samen met journalist Verstraete, ook nog eens slim gezien. De oude en hardnekkige machtsvetes namelijk binnen de Vlaamse partijen. Altijd graag meegenomen, een beetje ruzie stoken in andermans huishouden. Was Siegfried destijds ook ne straffen in.
De links-rechts tegenstelling vooreerst tussen Leterme en Peeters. Sinds de boedelscheiding tussen CD&V en NV-A is het nog altijd een beetje zoeken wie nu eigenlijk de grote volkspartij in Vlaanderen gaat worden. De leeuw of het kruis?
Vervolgens deed zelfverklaarde ACW’er Van Cauwelaert de suggestie van de zoveelste linchpoging in de SP.A op de geniale maar ietwat verstrooide socialist Frank Vandenbroucke, poulain van Rik. En ook een beetje van diens standaard- en geestesbroeder, de belegen Guy Tegenbos. Vier handen op één buik.
Over de liberalen werd gezwegen. Het is bekend dat het daar al decennialang een slangenkuil is.
Eén lichtpunt : binnen de NV-A blijft de eenheid ongeschonden. Een beetje zoals ‘De Ware Finnen’. De Ware Vlamingen dus. Het solidaire front tegen allen. Zeldzaam goed nieuws in het triestig politiek Vlaams landschap. Temeer daar de verenigde Franstalige politieke familie uit één mond spreekt. Met regisseur Moureaux als souffleur vanuit de loopgraven.
Enzovoort. Enzomeer. Etcetera…
Bij zoveel communautaire hoogstandjes en politieke spitstechnologie moet een mens deemoedig het hoofd buigen. Manmanman, daar valt een mens zijn broek van af. Hiertegen is geen kruid gewassen. Geen kat die haar jongen nog terug vindt.
Als ze maar op haar pootjes terug valt. Op de koord zit ze in alle geval. Die kat.
