Karel van Eetvelt van Unizo bedankt Koen Geens bij zijn afscheid als voorzitter van Unizo-Vrije Beroepen
Nieuws, België, Unizo, Kris Peeters, Analyse -

Na de Copernicaanse revolutie van Kris Peeters draait alles rond Unizo

Dat is dus wat Kris Peeters bedoelt met de Copernicaanse revolutie. De Vlaamse minister-president die aan tafel bij Wim De Vilder in het Journaal mag vertellen wie de nieuwe federale minister is. Een minister die bovendien zijn ex-kabinetschef is en net als Peeters zelf een Unizo-verleden heeft.

woensdag 6 maart 2013 08:46
Spread the love

Toen Yves Leterme in 2008 aantrad als premier, telde de christelijke arbeidersbeweging ACW drie ministers in de federale regering: Jo Vandeurzen (Justitie), Inge Vervotte (Ambtenarenzaken) en Leterme zelf. Bij de staatssecretarissen zat ook nog de oude soldaat Etienne Schouppe.

Na het ontslag van Vanackere blijft er nog één schamele staatssecretaris over: Servais Verherstraeten. De staatssecretaris voor staatshervorming. De meest volmaakte alliteratie, maar toch vooral een onbelangrijk departement. 

Dat is al meteen de eerste wet van Copernicus/Peeters. Binnen CD&V draait op federaal niveau voortaan alles rond Unizo. De nieuwe minister van Financiën Koen Geens was jarenlang voorzitter van FIVB, de Unizo-Federatie van Vrije Beroepen. Kris Peeters zelf stond voor hij in de Vlaamse regering werd gedropt meer dan tien jaar aan het hoofd van de werkgeversvereniging Unizo.

Dat is niet de enige aardverschuiving binnen de federale regering. Minister van Defensie Pieter De Crem – de zeer rechtse, neoconservatieve vleugel van CD&V – wordt vicepremier. Die vleugel – en niet het ACW – begint nog deze week aan de begrotingscontrole. Er moet misschien wel meer dan 2 miljard euro gevonden om de Europese besparingswoede te sussen. 

ACW-minister Onkelinx

Het verlies van het ACW wordt stilaan onoverzichtelijk. De Beweging is haar geld, haar aanzien en nu ook haar ministers kwijt. Een ingewijde aan de top van het ACV ving het dinsdag met een kwinkslag op: “Laurette Onkelinx is onze laatste ACW-minister”. Het zegt iets over het nieuwe België, de snelheid waarmee het naoorlogse model van sociaal overleg wordt omgeploegd. 

Kris (‘Ja, ik kan Bart De Wever verslaan’) Peeters en Bart De Wever zullen zich binnen enkele maanden presenteren als de grote concurrenten in de slag van 2014 (Vlaamse, federale en Europese verkiezingen). Maar tegelijk hebben ze een gelijkaardig doel. Ze willen het zwaartepunt van het beleid verschuiven naar Vlaanderen en het federale niveau uithollen. Ze werken beiden ook aan een politieke herverkaveling waarbij de christelijke arbeidersvleugel geminoriseerd wordt.

N-VA kon zich op de dag dat Vanackere er de brui aan gaf, afzijdig houden. Maar zij hebben drie weken geleden wel het mechanisme in gang gezet door op een persconferentie het ACW keihard aan te vallen met heel zware beschuldigingen die tot nu niet hard werden gemaakt. 

De manier waarop N-VA – daarin volgzaam bijgestaan door de volledige pers – weken zonder enig tegenwerk kon inhakken op ACW en minister Vanackere toont ook dat ons land Copernicaanse omwentelingen meemaakt. Wouter Beke is nu misnoegd over de rol van regeringspartner Open VLD, maar ook die deden alleen mee met N-VA uit angst voor een nieuwe verkiezingsnederlaag. 

N-VA

N-VA leidt de dans en vertimmert het politieke bestel. Het middenveld wordt uitgeschakeld of herleid tot caritas (‘de vrijwilligers die oudjes en zwakkeren helpen’, maar o wee als ze durven op straat komen om te vechten voor de rechten van die zwakkeren). N-VA zet ook een punt achter de Belgische manier van politiek doen. Zeventig jaar lang wisten partijen dat ze wel keihard konden zijn voor elkaar maar dat ze daarna toch gewoon akkoorden moesten sluiten en rekening houden met elkaars zuil en beweging. N-VA gaat daar los doorheen. 

De rol van de pers daarin mag ook niet onderschat worden. De kuddegeest die er sinds het einde van verzuiling insloop, zorgt er voor dat de verzamelde krantenredacties af en toe veranderen in een allesverpletterende kudde buffels. Vanackere en het ACW mochten het ervaren. Geen enkele krant temporiseerde even, nam even afstand, zetten even alles in perspectief.

Hoofdredacteur Yves Desmet van De Morgen heeft zelfs het lef te schrijven dat Vanackere ontslag nam wegens een bagatel. Een bagatel waar De Morgen wel twee keer mee uitpakte, de tweede keer zelfs met een vernietigende voorpagina. Ja, historici, begin maar al te schrijven. Op de dag dat de dood van Chavez veel tegenstanders van de flamboyante Venezolaanse revolutionair doet hopen op een nieuw tijdperk, is ons land definitief veranderd. De impact daarvan zal zich nog lang laten voelen. 

take down
the paywall
steun ons nu!