Het is maar een peiling. Maar het onderzoek door de Quinnipiac University leert ons wel enkele onrustwekkende dingen over de Amerikaanse verkiezingen van oktober. De race is voorlopig ‘too close to call’. Clinton staat op kop met 42 procent maar wordt op de voet gevolgd door Trump met 40 procent. De foutmarge is 2,4 procent.

De samenstelling van de kiezers van Trump en Clinton toont dezelfde breuklijnen als het Brexit-referendum. Mensen van kleur kiezen in grote meerderheid voor Clinton (liefst 91 procent van de zwarte Amerikanen). Oudere kiezers staan achter Trump (51 procent tegenover 35 procent voor Clinton). Bij de kiezers onder de 35 haalt Trump maar 23 procent.

Ook de sfeer van de campagne is gelijkaardig. 61 procent van de ondervraagden schaart zich achter de stelling dat de “verkiezingen het niveau van haat en vooroordelen deden stijgen in de VS”.

“Daar staan we dan. De kiezers bevinden zich in het midden van een vuile campagne van de verschroeide aarde tussen twee kandidaten die onpopulair zijn. En zij denken niet dat één van hen een goede president zou zijn”, zegt een onderzoeker van de universiteit.

58 procent van de ondervraagden is er van overtuigd dat Trump geen goede president zou zijn. Maar Clinton doet het met 53 procent niet zo heel veel beter.

Dat was ook het drama van het Britse referendum. Tegenover de haat en de explosie van racisme aangewakkerd door de Brexiters, stond geen enthousiasmerend en hoopvol project. Britse jongeren zijn dan wel overwegend anti-Brexit, slechts 34 procent van hen trok naar de stembus.

De remain-campagne kwam niet veel verder dan angst te zaaien over een exit uit de Europese Unie. Ook in de VS heeft Clinton weinig meer aan te bieden dan angst voor de gevolgen van een Trump-presidentschap.

In Groot-Brittannië kreeg die angst te weinig tegenstanders van een Brexit naar het stemhokje. Zal dat in de VS ook zo zijn?

Bernie Sanders, de Democratische uitdager van Clinton, vreest alvast van wel. “Democraten, wordt wakker”, schreef hij na de Brexit in The New York Times. Sanders beschrijft wat hij allemaal gezien en gehoord heeft tijdens zijn campagne in 46 staten. “Pijnlijke realiteiten die het establishment van de politiek en de media niet eens opmerken”, schrijft hij.

Zo verdient de modale mannelijke werknemer per jaar 726 dollar minder dan in 1973 (mediaan-inkomen aangepast aan inflatie). Het mediaaninkomen van een vrouwelijke werknemer is zelfs 1.154 dollar lager. Bijna 47 miljoen Amerikanen leven in armoede. De top 0,1 procent bezit bijna evenveel als de laagste 90 procent samen.

“Dit is een economisch model ontwikkeld door de economische elite voor de economische elite. We hebben echte verandering nodig”, aldus Sanders. Maar geen verandering gebaseerd op de demagogie, hypocrisie en racisme waarvan de Leave-campagne doordrongen was en die ook centraal staat in de boodschap van Trump, schrijft Sanders.

Wat de VS dan wel nodig heeft, is een regering die opbokst tegen Wall Street en de belangen van grote multinationals. En een regering die een einde maakt aan de oorlogsdreiging door in te zetten op internationale samenwerking, die de periode van de fossiele brandstoffen achter zich laat en free trade inruilt voor fair trade.

Sanders en zijn medestanders proberen daarom in de aanloop naar de Conventie (waar Clinton officieel verkozen zal worden tot presidentskandidaat) het Democratische platform voor de verkiezingen naar links te duwen. Alleen is het heel onzeker dat dat ook echt zal helpen. Clinton blijft bijzonder onpopulair. Als te weinig kiezers bereid zijn om op het ‘minste kwaad’ te stemmen, maakt Trump alsnog een kans om even hard te verrassen als de Brexit.