De uitspraak over “vijf minuten politieke moed” van Yves Leterme is de CD&V lang zwaar op de maag blijven liggen. N-VA bleek bij de CD&V kiezer representatiever voor een communautair juste retour-beleid.
Vandaag zit N-VA in dezelfde situatie: Vlaams Belang zal sowieso spitanter uit de hoek kunnen komen en directer kunnen inspelen op de angsten die gepaard gaan met migratie en mondialisering.
Het verhaal van rechten en plichten en van internationaal overleg over migratiestromen vraagt nu eenmaal veel overtuigingskracht. In de echte zin van het werkwoord politiek.

De onderhandelingsprocedure bij de VN laat op elk moment opmerkingen toe van elke lidstaat.
Voor bv. vrijhandelsakkoorden krijgt de Europese Commissie een onderhandelingsmandaat. Als Paul Magnette in dit kader tijdig opmerkingen formuleert over het CETA (EU-Canada) wordt dit als een blokkering bekritiseerd in Vlaanderen. Zijn bezwaren gingen over een internationale rechtbank (ISDS) waardoor multinationals elke staat kunnen aanklagen als zij oordelen dat beslissingen voor hun nadelig zouden zijn. We kennen voorbeelden van sigarettenfabrikanten of van producenten van kernenergie die zich gediscrimineerd voelden en een dergelijke procedure opstartten.
Waar het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens bindend is, is het Global VN-Pact dit niet. De verdienste van de Verenigde Naties is dat het mondiale samenwerkingsafspraken mogelijk maakt, voor ons conform met het EVRM.

Los van de oorzaken van de mondiale migratiestromen, willen de transmigranten naar de UK omwille van de gedereguleerde arbeidsmarkt daar. De arbeidsvoorwaarden van de Britse werknemer staan er onder druk en dat ongenoegen is de echte oorzaak van de Brexit.
Werkgevers zouden wel eens kunnen geneigd zijn om ook in ons land een arbeidsreserve te gebruiken om de sociale zekerheid in vraag te stellen. Flexibiliteit is het ordewoord en het wordt steeds moeilijker om een degelijk contract te krijgen. Het stijgend aantal interims en opeenvolgende contracten van bepaalde duur bemoeilijken de toegang tot de arbeidsmarkt. Ook nadat Duitsland het minimumloon herinvoerde, bleef Trends en haar hoofdredacteur regelmatig pleiten voor de afschaffing van het minimumloon om de internationale concurrentiepositie van onze bedrijven te beveiligen.

Als de koopkracht ook in ons land daalt zal de economie afhankelijk worden van de koopkracht in al die landen die vandaag nog steeds opkijken naar onze Sociale Zekerheid.
De versterking van onze concurrentiepositie zit vooral in permanente opleiding en actieve meertaligheid. In een gedurfde omschakeling naar een duurzame economie. Niet in isolationisme en protectionisme.