De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

N-VA speelt op veilig met een identiteitsdebat

N-VA speelt op veilig met een identiteitsdebat

dinsdag 19 september 2017 10:54
Spread the love

N-VA Kamerlid Francken voerde voorheen vanuit de oppositie de polemiek aan tegen het onmogelijke federale migratiebeleid van de Regering Di Rupo (lees: tegen de PS). Als Staatssecretaris heeft hij de verdienste om de publieke opinie dan toch te betrekken bij de exogene problematiek van internationale migratiestromen. Beleidsverantwoordelijkheden maken de man. Een deel kan gekoppeld aan de IS-wereldcrisis en een deel blijft bestaan door structurele problemen in ontwikkelingslanden.
Intussen stelt de Staatssecretaris naar aanleiding van de jongste polemiek dat het “opkuisen” van de mensen met problemen uit het Maximiliaanpark ongelukkig geformuleerd was. Net zoals zijn N-VA Minister Jambon dat deed na ontwijkende en eenzijdige uitspraken over het “opkuisen van Molenbeek” ondanks de intussen  vastgestelde medeverantwoordelijkheden in de discussie bij de ‘eigen’ federale politie.

De N-VA van Bart De Wever zal het eigen confederaal model niet als voorwaarde stellen voor deelname aan onderhandelingen na de volgende federale verkiezingen. “De hoofdopdracht van N-VA is om aan de Vlaamse kiezer te geven wat die wil. Dat is een ander beleid in economie, veiligheid en de bescherming van onze identiteit en ‘way of life”, stelde Bart De Wever. “Wie ooit een zelfstandig Vlaanderen wil zien heeft maar één opdracht, en dat is zoveel mogelijk kiezers vergaren. Men kan mij niet verwijten dat we zoveel mogelijk mensen willen overtuigen.”

Bij de opiniërende discussie over identiteit wordt er door de N-VA coryfeeën vandaag stelselmatig verwezen naar de geïsoleerde positie van de N-VA die door alle andere partijen en door de pers overkritisch als makkelijk doelwit geviseerd wordt. Communicatief wikkelt de N-VA zich in het dons van een uit de kluiten gewassen calimero-kuiken om de eigen troepen te sterken en sympathiek uit de hoek te komen. Niets mis daarmee natuurlijk.

Maar als we nu concreet bekijken hoe de verschillende traditionele partijen staan tegenover de kern van onze westerse waarden zoals ze vandaag worden aangevoeld (gelijke rechten man-vrouw, diverse geaardheden, kwaliteitszorg en levensbeschouwelijk pluralisme) dan kunnen we vaststellen dat enkel socioloog Marc Elchardus vindt dat er een inhoudelijke wig zit tussen de liberale en sociaaldemocratische politieke families en de conservatieve partijen N-VA en Vlaams Belang. Ten gronde zijn we het over deze kernwaarden eens, dacht ik.
Mogen we terloops ook stellen dat conservatief Vlaanderen in de polemiek met retrograde standpunten die leven binnen de moslimgemeenschap, versneld een openheid heeft aangenomen tegenover bijvoorbeeld homosexualiteit?
Enkel de manier waarop de verschillende gemeenschappen bij deze problematiek actief betrokken worden kan wel eens grondig onderling verschillen. Het gaat dan over het gebruik van wij-zij modellen die elke positieve dynamiek per definitie bij de eigen gemeenschap legt. Tot een selectieve verontwaardiging die alle problemen elders ziet maar te weinig kritisch is over extreme opinies binnen de eigen gemeenschap. Typevoorbeeld is het politiek gebruik van gewezen Burgemeester Philippe Moureaux van Molenbeek die voor MR en N-VA de allochtone gemeenschappen in zijn gemeente decennialang heeft gepamperd, terwijl de eigen pogingen om de allochtone gemeenschappen in Brussel te activeren onbelicht blijven. Ondanks de prioriteit die in het identiteitsdebat theoretisch aan participatie gegeven wordt.

Wie anders dan N-VA en Vlaams Belang hebben behoefte aan een overtrokken inhoudelijk identiteitsdebat om zich als politieke partij te profileren?
Voor de bevolking is het belangrijk dat partijen aangeven op welke wijze elke gemeenschap geactiveerd kan worden. Dat zou het strijdpunt van de volgende verkiezingen moeten worden. Hoe versterk je het actief pluralisme vanuit een partijprogramma, via een ledenbeweging, vanuit het maatschappelijk middenveld, en natuurlijk in het onderwijs en op het niveau van de arbeidsmarkt met haar vastgestelde én vermeende discriminaties.

 Politiek is elke dag herbeginnen stelde Jos (Kop) van Eynde en dat geldt per definitie ook voor our way of life.

take down
the paywall
steun ons nu!