Molenbeek en 9 Vlaamse ‘radicaliserings’-gemeenten, waarin verschillen ze en waarin gelijken ze op elkaar. Met de samenvattende tabel: Molenbeek, Smart-Cities en 9 Vlaamse radicaliseringsgemeenten.
Beleidsgericht onderzoek en service tav van de beleidsvoerders wordt door de sociologen hoog in het vaandel gedragen, vandaar deze eigenzinnige doorlichting van de 9 steden die in totaal 568.311€ krijgen om de strijd met de radicalisering aan te binden. Voor sommigen is het bijkomend, voor andere gemeenten is het een nieuwe en onvoorziene budgettaire meevaller. De journaliste van De Afspraak van 17/12/2015 is op zoek gegaan naar radicalisering in Zele en ze is van een kale reis thuisgekomen. De burgemeester was evenwel erg tevreden met dit geschenk uit de hemel, de Turkse cafébaas minder want die had het over de terreur van de bijzondere interventiemacht die onnuttig bij hem was binnengevallen in een overigens onmiddellijk geklasseerd onderzoek.
Maar alle gegevens op een rijtje, zowel voor Molenbeek en de Smart Cities (Hasselt, Namen, Leuven, Mechelen, Genk en Seraing, als Molenbeek en de 9 radicaliserings-gemeenten in het Vlaams gewest (Antwerpen, Gent, Mechelen, Aalst, Oostende, Vilvoorde, Menen, Maaseik en Zele), zie tabel Molenbeek, Smart-Cities en 9 Radicale gemeenten.
De bespreking van Molenbeek en de Smart Cities in Belgiê is ook toegevoegd aan vorig bericht op DWM van 15/12/2015.
Enkele vaststellingen bij Molenbeek en de ‚Radicale’ gemeenten in het Vlaams gewest:
1. De extreem lage omkadering van cultuur- en sportinfrastructuur in Vilvoorde. Met de desastreuze politiek om geen infrastructuur op te bouwen of ‘faciliteiten’ te geven aan de inwoners heeft men gedurende drie decennia gehoopt de Franstaligen, de Marokkanen en Turken komend uit Brussel weg te houden. Ze zijn toch gekomen en zijn, ook door de gemeentelijke diensten, gedurende decennia met een grote stroefheid behandeld. Dit alles ook met 3 legislaturen sp.a beleid. Misschien kan Vilvoorde met eigen middelen eindelijk beginnen aan de opbouw van een dynamiek die alle inwoners betrekt in cultuur, sport en recreatie, ook in de gemeente, en niet veraf onder de brug over de Ring, ‘waar niemand er last van heeft’. En misschien ook een heropvoedingsinitiatief voor het gemeentelijk personeel.
2. In Menen, Maaseik en Zele woont de politie meer dan elders in de gemeente. Vangen zij vlugger ‘signalen’ op die dan door de burgemeesters in harde centen van Homans worden omgezet?
3. De negatieve bevolkingsevolutie na 1970 die drie decennia heeft aangehouden geeft aan hoezeer deze steden in verval gekomen zijn, en de mate waarin de immigratie hen uit het slop gehaald heeft. Pas na 3 decennia was er sprake van een omkering van de negatieve bevolkingstrend en dankzij de immigratie tussen 2000 en 2015 kwam er opnieuw uitzicht op de bloei voor deze steden en gemeenten.
4. In Molenbeek is er geen bevolkingsvermindering geweest tussen 1970-2000, zoals in alle andere Brusselse gemeenten (op Ukkel na dat evenwel geen migratieboom gekend heeft na 2000). Molenbeek heeft al haar reserves moeten uitputten in die periode en stond zonder verweer (en geld) om de uitdagingen na 2000 aan te gaan. Iedereen en alle beleidsniveaus hebben Molenbeek toen in de steek gelaten. En daar is nog geen wijziging in gekomen.
Lees het volledige bericht met de tabel op BuG 298 on-line.
Jan Hertogen, socioloog
www.npdata.be
