Sport ondersteunen kan een legitieme politieke keuze zijn, maar dan moet de overheid transparant zijn over de gunsttarieven die ze uitdeelt.

Voetbal- en basketbalclubs mogen maar liefst 80% van de bedrijfsvoorheffing op de riante spelerslonen houden. Het gaat om 50 miljoen euro, vooral bij de voetbalclubs. Europa onderzoekt of het hier niet om onrechtmatige staatssteun gaat (zie De Standaard 9 april).

Het betreft hier slechts het topje van de ijsberg. Ook het sociale zekerheidsstelsel van de loontrekkenden hanteert immers een voorkeursbehandeling voor deze clubs. Een gewone werknemer en een normaal bedrijf betalen samen minstens 46% sociale bijdragen op het volledig brutoloon. Alleen voor de lage lonen wordt een uitzondering gemaakt.

Bijdragen op het minimumloon

Niet zo voor de soms zeer hoge lonen bij voetbal- en basketbalclubs. Zowel de clubs als de spelers betalen slechts sociale bijdragen op het minimumloon, zijnde 1.501 euro per maand. Al het loon dat daar boven ligt, is vrijgesteld van sociale bijdragen. De winst is navenant, en des te groter naarmate het loon hoger is. Bij een brutoloon van 50.000 euro per maand, wordt met dit systeem bijvoorbeeld maar een sociale bijdrage betaald op 3% van het loon, en wordt 97% vrijgesteld van sociale bijdrage. Bij een brutoloon van 10.000 euro, is 85% vrijgesteld van sociale bijdrage.

Waarom bijdragen op het minimumloon? Omdat dat de minimumkosten zijn die een volledige sociale verzekering garanderen voor gezondheidszorg en kinderbijslag, en bovendien een minimaal wettelijk pensioen, of ziekte- en werkloosheidsuitkering.

Aanvullende privéverzekering

Voor de rest krijgt de speler dan een aanvullende privéverzekering. Dat is goedkoper, want dan moet men niet solidair zijn met diegenen die het minder breed hebben in de samenleving. Zo bouwen de clubs een serieuze aanvullende pensioenverzekering op. Een gewone mens moet wachten tot zijn 62 vooraleer hij nog op pensioen kan. Een voetballer kan zijn pensioen al opnemen op zijn 35ste, om daarna een nieuwe carrière te lanceren.

Op een aanvullende verzekering voor een loontrekkende moet 8,86% sociale bijdrage betaald worden. De voetbalclubs lappen dit feestelijk aan hun been: tot en met 2011 betaalden zij niets, een uitzondering (Standard) niet te na gesproken.

Politieke keuze

Ik ben een voetbalfan. Maar ik vind dat het niet kan dat politici in het verleden het sociaal zekerheidsstelsel van de werknemers hebben misbruikt om hun hobby zwaar te subsidiëren. Onze sociale zekerheid heeft op die manier al té veel facturen naar zich zien schuiven, zonder daarvoor (voldoende) gefinancierd te worden. Denken we maar aan de politiehervorming, aan de horeca, aan de dienstencheques, …

Voetbal- en basketbalclubs ondersteunen kan een politieke optie zijn. Ook al riskeer je dan de concurrentie scheef te trekken met de clubs in andere landen. Maar als dit de politieke keuze is, dan is het aan de regionale parlementen en regeringen, tot wier bevoegdheid de sport behoort, om dit te betalen, in alle transparantie.

Jef Maes

Directeur sociaal departement ABVV