Een geslaagd feest
vraagt vaak weken wachten.
Werkelijk weten
is kind van aandachtige aanwezigheid,
van open-hartig samen horen.
Deze Tijd van tellen
loopt uit op teisteren.
Deze tijd van meten op vergeten, dwepen.
Zonsopgang.
Ik kijk naar zon en horizon.
Duiven koeren kalm en warm –
Kraaien krassen, zwart en korzelig –
Een specht vlecht zijn vitterige roep
door de ruime stilte
Wat moet ik doen?
Als ik de Aarde liefheb
(ze geurt zo goed, dat is niet moeilijk) –
Als ik de mensheid gaarne zie tot over mijn oren –
Als ik God liefheb met heel mijn kracht, heel mijn geest en hart –
Als ik in een goede Toekomst geloof,
wanhopig-devoot –
Als ik bij gelegenheid
met inspiratie en energie
met volle kracht en leeuwenmoed
de strijd aanga?
Ik mag de wulpse wens –
de vurige wil –
diep in mij de vonk te vinden –
de lach van het lijf te delen –
Stap na boude voetstap
bewust bewegen door eenzaam bomenland
de hond vriendelijk-volgzaam op de hielen.
Vanzelfzwijgend pluk ik
de kleine rijpe braambessen
in de afzondering van het grote gasthuisbos.
De smaak van zilte zaligheid. Leven van de aarde.
Een lieve symfonie met vele noten,
zwart, groen, bruin, rood.
Pittig op de tong, pillen voor Vreugde.
Mijn Vriend het Bos, mijn Thuis is hij,
mijn hier en nu.
Eenvoud en Onschuld lossen op,
kristalliseren voldaan in
zwoele geur en lucht van eiken,
aarde, gras, lorken, graan en mos en berken.
Een gewone, gelukkige, gewortelde
Eeuwigheid
die duurt, en je draagt ze mee,
vele levens lang.
Na duizend stappen door de stilte
van weide en kreupelhout, plots
de grote roofvogel tegen te komen!
En hij blijft
houdt zich stil, ik zie hem en hij mij.
Hij draait zich om, lijzig, oogt mij aan
op zijn tak, dat podium voor zijn
theater, met poten, klauwen, ogen in het soepele spel.
Een oerreptiel ben ik, mijnheer!
Het groene landschap is van goud
Waarneming.
Kostbaar én kosteloos
voedzame proviand voor de Ziel.
In de diepte van mijn oor
beweegt een kleine hefboom
geluiden, impressies vermalen
in een traditionele koffiemolen
de Stilte is de trechter
elke voetstap draait de molen
een slag om.
Het Bos biedt een Beker,
een Boek van gewijd papier.
Woorden, kreten van barre geesten,
blikken van vriendinnen en hun geur,
herbergzaam verzameld en opgevangen,
ze worden levensdrank.
Indrukken worden incunabelen,
tanden, pupillen, tongen
gotische littera rotunda,
alle eikels vallen in hun plooi,
en maken het oeroude labyrint
eindelijk vol.
De Cirkel van Pijn
komt tot Vervulling
meter na meter
akker na akker
bos na bos.
Het drama gedaan
de Crisis tot slot verveld tot Kans.
Vrede –
Blootstelling
door biologische alchemie
gekneed tot Veerkracht.
Wonder : voor wie naar Moeder stapt,
helemaal alleen,
hoeven mensenschreeuw, boze blik, leeg oog,
het angstige slaan, de slechte adem,
het al te intieme woord,
het geurige gebaar,
– levensblijken van arme, kleine zielen
niet te eindigen in Dood of Vernedering.
Om Heilige Moeder Natuur
wil ik Schepper danken.
Oef, wij mogen landen
na hulpeloos hoge vlucht onvermijdelijk
in mannelijke overmoed.
Ich bin ein Franziscus
De paus een prettige profeet.
-Mijn voeten, liefste Mam,
dienen om mee te wandelen
langs wilde paadjes
waar geen steen, staal of glas
het zicht benemen op bron, boom, dier en horizon
… Om door aandachtig treden
Inspiratie op te doen,
Geestkracht, getrokken uit rare kruiden en grassen
uit de oogopslag en het fiere gewei van herten
gedistilleerd uit de zo broederlijke bomen
uit het parfum van de lindebloesems
uit het blije, bengelende blad
uit de standvastige stammen, zo verbazend groot én toch minder oud
dan ik
… om met die jus dan bedorven zielen te benaderen,
in te spuiten,
gevallen, gebroken, gebarsten, gebogen, gekrompen, zieke,
kwaadaardige mensen
arme mensen
eenzame mannen en vrouwen,
ook zeer rijke mensen
jonge en oude personen,
en ook machtigen der aarde
al onze mensenzielen zijn bederfelijk en kwetsbaar.
Hebben wij soms de goede spiegels niet?
of blijkt het licht van leven in de stad
de diepste aller duisternis?
Is geld per slot de wreedste parasol?
Zijn onze dure, harde huizen
stolpen die de zwartste zwammen installeren in en om
ons hart?
Blootstelling aan licht en lucht
Aanraakbaarheid
is de medicijn
die geneest de diepste wonde
die mensen van menselijkheid berooft.
Blootstelling
Compassie die je zelf ook weer doet bloeien
is waar Franciscus voor gaat.
Een levenslustige gids is Frans
altijd mee, als de ochtendster
betrouwbaarder dan Mao, Wladi, Jozef, Bart…
Frans biedt rijkdom, goed te vangen,
meer dan Buffet, Frère of Arabische prins.
Mijn voeten, moeder…
ze dienen ook, het valt niet te ontkennen,
om één moment per oorlog ferm en trots te treden
de gevallen tegenstander!
Jager, Indiaan zit in deze man
wij bersen achter leeuw en eland, haas en hert
in werk en droom en boek.
Mijn voeten en handen zijn gelukkig
want dankzij God is er
Het Kwaad.
altijd klare kans
ondanks diepe wortel en scherpe punt
is dat zwarte ondier
zich met voeten te laten treden
te laten spietsen door de goede gids
in het vlammenvuur te laten werpen!
Het volstaat het beest
lankmoedig en met list,
uit te putten en dan
met rake, meesterlijk-speelse greep
beet te pakken en dood te doen.
Als de Slang ons bijt,
zal blijken of het gif
sterker is dan onze
Identiteit.
In het goede geval zorgt het gevaarlijke goedje voor
Immuniteit.
Geef toe,
het bestaan is nog niet zo slecht
voor wie liefheeft de ander en zijn eigen
voor wie troost en vecht
in het spoor van d’ Oudste Mensen
Lui van de Oorsprong.
Leven is goed en tof
voor wie niets in kramp wil doen,
de vrijheid voor zich fel bevecht en houdt
voor wie met kinderlijke wijsheid dan
herontdekken mag
de diepste zin van het bestaan:
bij het kampvuur, in café en keuken
samen keutelen.