De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Misplaatste criminalisering van ‘gesmokkelde’ migranten

Misplaatste criminalisering van ‘gesmokkelde’ migranten

vrijdag 2 april 2010 13:05
Spread the love

Laten we kijken naar een typisch verhaal van vandaag.. Laten we de migrant Benazir noemen, 36 jaar en afkomstig uit Pakistan. Tussen 2000 en 2006 werkt Benazir in dienst van een West-Europese ambassade in Islamabad, als lokaal gerekruteerde secretaresse. Ze staat er in voor het uitreiken van visa. Enkele keren moet ze van haar bazen meereizen, telkens met een drietal Pakistaanse echtparen tegelijk (omdat ze goed Engelstalig is en een ambassade-ID kaart heeft). Via Singapore of Hongkong reist ze dan telkens naar Parijs of Ottawa. Zo ontlopen ze de strengere grenscontroles. Ondertussen merkt ze ook wel hoe de koppels die ze begeleidt 10 à 12.000 euro per visum betaald hebben. In 2006 mag ze dan eindelijk zelf naar Europa komen, als beloning, om aan haar eigen toekomst en die van haar drie kinderen te bouwen. Tot hier is Benazir een kandidaat-migrant.

Eenmaal in Parijs wordt ze door mensen opgewacht. Ze krijgt werk aangeboden in Brussel. Ze mag er kleine pakjes bruin poeder rondvoeren met de wagen, binnen Brussel en ook tussen Brussel, Antwerpen en Gent. Regelmatig ziet ze de nummerplaat van haar auto wisselen. Dit lijkt haar verdacht en dus wil ze van die job af. Als reactie sluit de werkgever haar enkele maanden op in een kamer. Dan wordt ze doorverkocht, of bijna, voor 15.000 euro aan een Belgische pooier. Ze ontkomt en krijgt onderdak bij een andere familie. Daar ontvangt men haar heel vriendelijk en men biedt haar zelfs een contract aan voor de aankoop van een mooi huis, op foto althans. Tegelijk koppelt men dit aan een lening. Ze heeft maar te ondertekenen, met de belofte dat ze de lening probleemloos zal kunnen terugbetalen door de 3 verdiepingen van het aan te kopen pand te verhuren. Nadien blijkt het aangekochte gebouw absoluut niet het huis op de foto te zijn, maar een krot. Om de afbetaling te regelen stelt men haar voor om ‘s nachts rijke klanten aan huis te gaan masseren. Van migrant riskeert Benazir te verschuiven naar delinquent. Als ze weigert wordt haar, als tegemoetkoming, een studiootje aangeboden om apart te gaan wonen. ’s Nachts wordt ze er overvallen en verkracht door een oudere man, een als zeer religieus doorgaande moslim, die veel prestige geniet in de eigen gemeenschap en die twee getuigen met zich meegenomen heeft. Wanneer ze klacht neerlegt bij de politie voor verkrachting verklaren de man en de getuigen dat het om een huwelijk ging, dat Benazir een illegale is en dat zij het huwelijk uitgelokt heeft om haar verblijf te regelen. De politie noteert dat het om een huwelijksprobleem gaat. Benazir is al lang niet meer zo maar een migrant. Ze is een al-dan-niet-slachtoffer, al-dan-niet-sjoemelaarster.

Zo gaat het verhaal verder. Over de initiële fase, de manier waarop met visa omgegaan werd op een Schengen ambassade in het buitenland, wordt zelfs geen p.v. meer opgemaakt. Te ver af én in afstand én in tijd. En hebben de ambassades niet de reputatie van  zeer terughoudend te zijn bij het toekennen van visa? Denk maar aan de laattijdige toekenningen van studentenvisa, of aan de moeite die je hebt om een gewone muziekgroep uit een niet-EU land te laten overkomen. Zulke restrictieve reputatie lijkt wel de best mogelijke dekmantel (geweest te zijn) voor een veelvoud van dubieuze winstgevende praktijken in de marge ervan, met verregaande gevolgen en negatieve beeldvormingen in de landen van aankomst.

Mogen we daar niet aan terugdenken als we vandaag lezen over de te vele migranten die uit de Servisch-Macedonische grensstreek naar België afgereisd zijn? De meeste van onze politici in de oppositie roepen de regularisatie in om van een aanzuigeffect te gewagen. Maar… Italië en zelfs Duitsland hadden rond hetzelfde tijdstip ook een regularisatie. Waarom is het effect anders geweest in België dan in die landen? Toch niet omdat Italië en Duitsland minder bereikbaar zijn? Het in omloop brengen van “hotels” om in België de opvang bijkomend te organiseren, heeft ongetwijfeld de aantrekkingskracht van België niet doe afnemen, maar daar is de migratiebeweging toch niet mee begonnen? In alle objectiviteit lijkt de enige verklaring erin te bestaan dat Oost-Europa al van in de jaren ’90 een traditie opgebouwd heeft van mensensmokkel via reisagentschappen en toerismetrips naar België. Dit is begonnen rond 1994. Het is begonnen in Bulgarije (Sofia), met medeweten van de Belgische ambassade aldaar. En ook Belgische politieke leiders uit die tijd, waaronder de huidige topman van LDD (die toen in open-VLD zat), waren daarvan op de hoogte. Ik heb hen toen niet horen protesteren en ontving geen enkele steun toen ik dit dossier in mijn vorige functie op de tafel legde. Integendeel, het werd als het product van inbeelding weggelachen. En er werd toen dus ook niet ingegrepen. Men liet begaan. De kwaal heeft zich in die zone duidelijk danig uitgezaaid…

Zou de les die men hieruit trekken kan, niet kunnen zijn dat, wil men bepaalde zaken die bij ons hier in België uit de hand lopen terdege aanpakken, men zich dan niet moet fixeren op de mensen die daar zichtbaar het resultaat van zijn onder onze ogen, maar op de wortels die aan de basis liggen van de processen, wortels die meer en meer tot ver in het buitenland reiken. Dit zal echter een andere ingesteldheid en competentie vragen in hoofde van de beleidscontrolerende instanties in ons land die zich over dit soort thema’s zouden moeten buigen.
 

take down
the paywall
steun ons nu!