De huidige Vlaamse regering laat ons de laatste tijd twee staaltjes van misplaatst vernieuwend vernuft zien.

De historiek van de omgang met meertaligheid in het onderwijs van de Vlaamse gemeenschap

Vaststelling. Sedert 1981 werkte Foyer 30 jaar lang aan meertalig onderwijs op het niveau van het basisonderwijs. Met vallen en opstaan bouw je gedurende 30 jaar geleidelijk aan een concrete expertise op. Wanneer het over expertise gaat, onderscheid ik twee soorten expertise, die beide belangrijk zijn: wetenschappelijke, academische expertise en daarnaast, complementaire “grassroots level” expertise (bv. hoe los je heel concrete problemen op? hoe werk je als team? hoe bouw je een schoolcultuur op die zulk project draagt?).

Welnu, na 30 jaar werd dit project – zoals ik hier al meermaals geschreven heb – door de Vlaamse regering in één klap overboord gegooid. De betrokken scholen waren absoluut geen vragende partij. En de bedragen waarover het ging waren absoluut niet groot, gelet op het aantal scholen en leerlingen. Maar nee, het werd stopgezet.

Laat me toe het persoonlijk nogal schrijnend te vinden, hoe vandaag plots met veel poeha het belang van meertaligheid in het onderwijs opnieuw ingevoerd wordt (terecht overigens, dat is mijn punt niet). Trouwens, reeds van bij de eerste commentaren kan je horen hoe weinig sommige mensen die daar nu plots op de voorgrond treden zich van de concrete problemen (het “grassroots level”) bewust zijn die dit invoeren van meertaligheid zal stellen. Reken er maar op: het kost 7 jaar vooraleer de kinderziektes op dat vlak uitgezweet zullen zijn. Tenzij je enkel met elitaire scholen werkt uiteraard en gemakkelijk publiek. Elders wil ik het nog zien gebeuren…
Van planning, het “gouverner, c’est prévoir”… heb ik niets gezien bij het afschaffen van de 30 jaar investering uit het vorige project.

De historiek van de invoering van het EVA rond inburgering en integratie. 

Of hoe Vlaanderen anno 2014 als vernieuwend wil opstarten wat in de Scandinavische landen 15 jaar geleden al lang gebeurd is en daar nu stilaan afgeschaft wordt, want schromelijk tekort schietend.

Vandaag heb ik – sorry voor de omweg – een mooi en realistisch opiniestuk gelezen in De Standaard, laatste blad, van Bart Sturtewagen. Titel: Big is niet langer beautiful. De conclusie die ik eruit trek, zij het op een terrein dat meer het mijne is: Bij ons in Vlaanderen blijft de overheid echt continu 10 à 15 jaar achterop lopen, denkende dat ze met allerlei EVA en grootschalige constructies de efficiëntie in de sociale sector verbetert.

Soms heb je de indruk dat voor sommige dames en heren binnen de regering en in het parlement, het feit dat hoog gekwalificeerden zaken tot vandaag gratis en voor niets gedaan hebben, betekent dat zij onprofessioneel bezig waren. Ha nee, he… nu worden stevige stuivers voorzien voor voorzitters en zitpenningen voor de bestuursleden van een EVA. Als dat niet professioneel is! Reële terreinkennis? We zullen iets meemaken, vermoed ik… Zoals gezegd, in de Scandinavische landen wordt zulk EVA model volledig verlaten.

Zijn wij Vlamingen nu echt gedoemd om onder de schijn van vooruitgang blijvend met 15 jaar vertraging strategieën uit de Scandinavische landen of uit Nederland over te doen, om ze hier dan als ‘warm water’ voor te stellen? Mogen we dan nooit in eigen kracht vertrouwen?

Want laat het duidelijk zijn: wat is de kern van het uiteindelijke profiel dat die grote Vlaamse EVA-verwezenlijking zal aannemen? Dat Vlaanderen erkent dat Gent en Antwerpen steden zijn, en dat Limburg iets apart is, en dat men dat moeilijk zo maar met Roeselare of Izegem kan gelijk schakelen (- wat waar is!). Maar van Brussel wordt dan weer gedacht dat het dààr mogelijk en wenselijk is om dit wèl met Roeselare en Izegem gelijk te schakelen. Want… er moet toch genoeg “kritische massa” overblijven om een EVA mee te stofferen voor wat overblijft eenmaal dat Antwerpen, Gent en Limburg weggevallen zijn! En de bestaande werkingen en de mensen bij dit alles, bijvoorbeeld te Brussel? De pot op.

Wedden dat ook hier binnen enkele jaren opnieuw het warm water uitgevonden wordt en er een minister en een parlement komen die vinden dat er iets moet komen te Brussel dat een antwoord biedt aan de reële problemen op “grassroots level”, want dat dit met een EVA niet mogelijk is? Of hoe de Vlaamse regering 15 jaar achterloopt op Zweden…