Artsen Zonder Grenzen voerde haar onderzoek begin november uit in vluchtelingenkampen in Cox’s Bazaar, in Bangladesh, net over de grens met Myanmar, op zes locaties. De bevindingen zijn representatief voor 608.108 mensen, van wie 503.698 na 25 augustus waren gevlucht. “Het resultaat was verbijsterend. Niet alleen hoeveel mensen een familielid zijn verloren, maar ook hoe gruwelijk het geweld is, waarover zij vertelden,” aldus Meinie Nicolai.

Het grootste deel van deze 6.700 mensen is met geweervuur omgebracht. Een klein deel is levend verbrand, doodgeslagen of door een landmijn omgekomen. 

‘Schoonmaakoperatie’

Het onderzoek van Artsen Zonder Grenzen toont aan dat de Rohingya een gericht doelwit waren van het geweld. De bevindingen vormen tot nu toe de duidelijkste aanwijzingen van het wijdverspreide geweld dat op 25 augustus begon. Die dag begonnen het Myanmarese leger, politie en lokale milities een nieuwe ‘schoonmaakoperatie’ in de deelstaat Rakhine, als antwoord op aanvallen door de Arakan Rohingya Salvation Army, een gewapende Rohingya-verzetsgroep. Sindsdien zijn meer dan 647.000 Rohingya van Myanmar naar Bangladesh gevlucht.

“En dan hebben onze teams nog niet eens met alle vluchtelingen in Bangladesh gesproken. Bovendien kunnen we alleen met overlevenden spreken, maar hoeveel families zijn er niet in geslaagd te vluchten? We hebben verhalen gehoord over hele families in hun huizen zijn opgesloten en vervolgens verbrand. En mensen vluchten op dit moment nog steeds uit Myanmar naar Bangladesh, en ook zij vertellen dat ze recent slachtoffer waren van geweld. Wij vrezen voor het lot van de Rohingya die zich nog steeds in het Maungdaw-district bevinden, helemaal omdat maar een zeer klein aantal onafhankelijke hulporganisaties er toegang toe heeft,” zegt Meinie Nicolai.

In het licht van deze cijfers is de ondertekening van een akkoord tussen Bangladesh en Myanmar over de terugkeer van de vluchtelingen zeer voorbarig. De Rohingya mogen niet gedwongen worden terug te keren naar Myanmar en hun veiligheid en rechten moeten gegarandeerd zijn voor er ernstig over een dergelijk plan gesproken kan worden, stelt Artsen Zonder Grenzen.