Foto: LibyaBlogOutsde - Al Jazeera
Opinie, Nieuws, Afrika, Politiek, België, NAVO, Libië, VN, Intal Globalize Solidarity, Steven Vanackere -

Minister Vanackere trappelt om ten oorlog te trekken

Heeft het nu lang geduurd, volgens Guy Verhofstadt (Open VLD), of is het met lichtsnelheid gebeurd zoals minister van Buitenlandse Zaken Steven Vanackere (CD&V) het stelt? We moeten in elk geval vaststellen dat de oorlogstrom, die al enkele weken achter het gordijn stond te roffelen, sinds donderdagnacht het podium volledig heeft ingepalmd.

vrijdag 18 maart 2011 16:30
Spread the love

België laat er bij monde van minister van Buitenlandse Zaken Steven Vanackere geen twijfel over bestaan. ‘Onze’ jongens staan klaar als er beroep op wordt gedaan.

Laten we het Belgisch standpunt dat Vanackere vrijdagmorgen op Radio 1 (1) duidelijk maakte eens van dichter bij bekijken.

Voorwaarden voor een interventie

België vindt een militaire interventie enkel mogelijk onder drie voorwaarden.

Ten eerste moet er een VN-resolutie zijn die een interventie toelaat. Vannacht stemden 10 leden van de VN-Veiligheidsraad vóór (de VS, Groot-Brittannië, Frankrijk, Bosnië-Herzegovina, Colombia, Gabon, Libanon, Nigeria, Portugal en Zuid-Afrika), 5 landen onthielden zich (China, Rusland, Duitsland, India en Brazilië).

Ten tweede moet er een actieve deelname zijn van de landen in de regio. Steun van de Arabische Liga en de Afrikaanse Unie wordt hiermee bedoeld. Vanackere zei dat Libanon zich sterk had ingespannen voor de resolutie en via Egypte is er alvast het nodige militaire materiaal geleverd aan de opstandelingen volgens prof. Rik Coolsaet (2).

Tot slot moest er ook een noodzaak op het terrein zijn. Deze voorwaarde is al enkele weken vervuld. Officieel wordt dit ingevuld door de vraag van de Libische opposanten voor een no-flyzone, en er is de kwestie van de mensenrechten, maar de olierijkdom van Libië is natuurlijk de werkelijke ‘noodzaak’.

De bezetting van Libië wordt voorbereid

Vanackere maakte ook duidelijk dat België voor een militaire invasie van Libië is. De VN-resolutie 1973 (3) stelt dat alle mogelijk middelen ingezet mogen worden, maar dat “alle buitenlandse bezettingstroepen van eender welke vorm op eender welk deel van Libië zijn uitgesloten”. Dit laatste is een zeer vage omschrijving die door Vanackere creatief wordt ingevuld om een de facto bezetting te verdedigen.

En hij vertelde meteen hoe dit moet gebeuren. Eerst moet Benghazi ontzet worden om alle bloedvergieten van degenen die zich verzetten tegen Khaddafi te stoppen.

In een tweede fase komen er enclaves, ‘veilige zones’ zoals de Fransen het noemen, die stap voor stap uitgebreid moeten worden. En tot slot stelde Vanackere dat dit wel één tot twee jaar kan duren.

België trekt opnieuw ten oorlog

Vanackere maakte meteen ook zijn borst nat voor een Belgische deelname aan dit ‘vechttheater’ zoals hij dit noemt. Op zondag 20 maart zal de NAVO overleg plegen om de mogelijkheden van de verschillende lidstaten te inventariseren.

Vanackere bood alvast Belgische F-16’s en marineschepen aan. Het zou meteen de tweede oorlog zijn, na deze in Afghanistan, waar België actief aan deelneemt.

Vanackere geeft ook aan dat er een brede consensus in het Belgische parlement is, en dat partijen die vandaag geen deel uitmaken van de meerderheid de resolutie steunen.

Vreemd dat de enige oppositie zo lijkt te komen van … minister van Defensie Pieter De Crem (CD&V). In De Morgen van 18 maart omschrijft hij een no-flyzone als ‘een agressieve daad’ die het noodzakelijk maakt om alle vliegverkeer uit de lucht te halen en ook de artillerie op de grond te vernietigen.

Als De Crem, de rechterhand van de VS in België, zowat de enige kritische stem lijkt te zijn, kunnen we ons aan alles verwachten.

Conclusie

De analyse van Vanackere lijkt de juiste. Er is met ‘lichtsnelheid’ een VN-resolutie gekomen. De revoluties in Tunesië en Egypte konden pas op de steun van het Westen rekenen toen het volk zelf de dictators tot ontslag gedwongen had. En tot op vandaag verkiezen Europa en de VS om in Egypte en Tunesië zo snel mogelijk naar ‘business as usual’ terug te keren.

Maar de hypocrisie die aan de dag wordt gelegd, gaat nog verder. In Bahrein wordt er al enkele weken geweldloos gedemonstreerd om politieke hervormingen te eisen. Begin deze week werden deze protesten echter met geweld neergeslagen.

Bahrein haalde er zelfs door het Westen gesteunde troepen uit Saoedi-Arabië bij om de klus te klaren. De oorverdovende stilte hierover in het radiointerview van vrijdag met Vanackere, wijst erop dat de oliebelangen nog steeds de westerse agenda dicteren.

Voor de nationale manifestatie van zondag 20 maart (4), acht jaar na het begin van de bezetting van Irak, kunnen dan ook de spandoeken en slogans van toen uit de kast gehaald worden: “Geen oorlog om olie!”

Mario Franssen

Mario Franssen is medewerker bij Intal vzw.

[1] mms://wm.streampower.be/vrt/radio1/11_r1_och1_Libie_Vanackere_180311-snip_med.mp3

[2] mms://wm.streampower.be/vrt/radio1/11_r1_och1_Libie_Coolsaet_180311-snip_med.mp3

[3] http://www.un.org/News/Press/docs/2011/sc10200.doc.htm#Resolution

[4] http://www.intal.be/nl/article/solidariteit-met-het-volk-van-de-arabische-wereld-neen-aan-een-militaire-interventie

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!