Mooss ziet vanuit haar werking nog een bijkomend risico van de aangekondigde besparingen: het in gedrang komen van artikel 31.1 van het kinderrechtenverdrag.

“De Staten die partij zijn, erkennen het recht van het kind op rust en vrije tijd, op deelname aan spel en recreatieve bezigheden passend bij de leeftijd van het kind, en op vrije deelname aan het culturele en artistieke leven.”

Het kinderrechtenverdrag stelt het scherp: kinderen moeten vrije toegang hebben tot cultuur. Het woord ‘vrij’ telt amper vier letters, maar is cruciaal. Dit is namelijk hét verschil tussen het recht op cultuurbeleving bij kinderen en volwassenen, waar het woord ‘vrij’ niet te bespeuren is. We moeten kinderen en jongeren dus, ongeacht hun leeftijd, woonplaats, afkomst, middelen, … de toegang tot het culturele en artistieke leven kunnen garanderen.

De huidige besparingen treffen vooral toeleiding, bemiddeling, jonge kunstenaars en gezelschappen. Door minder te investeren in cultuur, sneuvelen de facto de minder ‘rendabele’ programma’s voor kinderen en jongeren. De dalende projectsubsidies treffen rechtstreeks jonge kunstenaars en jonge organisaties. Het valt ons overigens op dat er minder bespaard wordt op één aspect van het brede cultuurlandschap: de instellingen die meer dan gemiddeld oudere mensen aantrekken.

De vergaande besparingen in (project)middelen binnen kunsten zijn naar onze mening een regelrechte aantasting van dat recht op vrije cultuurdeelname door kinderen en jongeren.

We zijn bijzonder bezorgd over de toekomstige mogelijkheden van kinderen en jongeren binnen het culturele veld en roepen de Vlaamse regering dan ook op om een blik te werpen op het kinderrechtenverdrag. Met de hand op het hart, kunnen jullie keuzes de kinderrechtentoets doorstaan? Want met kinderrechten speel je niet. Kinderrechten zijn geen vodje papier.

Namens Mooss, BAZART en AmuseeVous,

Amber & Stefaan

Foto: Luxor Theater, Flickr / CC BY-NC-SA 2.0