Over de hele wereld stellen wetenschappers vervuiling met microplastics vast. Vorige maand nog meldden ze dat zelfs afgelegen zeeën rond Antarctica vervuild zijn. De concentraties microplastics blijken er zelfs even hoog te zijn als die in de Atlantische Oceaan of de Middellandse Zee.

Hoe geraakt al dat plastic zover? Doordat de kleine plasticdeeltjes eerst komen vast te zitten in poreuze materialen zoals aarde en sediment. Op die manier kunnen ze grote afstanden afleggen. Maar – en dat is verrassend – nadien kunnen ze weer loskomen en nog een heel eind voortreizen.

Snelheid van de vloeistof

“Dat proces zorgt ervoor dat deeltjes zich over veel grotere afstanden verspreiden dan we hadden gedacht”, zegt Sujit Datta.

Datta is een van de onderzoekers van de Princeton University (VS) die via laboratoriumtests het mechanisme van de reizende microplastics hebben achterhaald. Het team meldt in Science Advances dat de microdeeltjes vrij komen wanneer de snelheid van de vloeistof door het poreuze materiaal waarin ze vast zitten, hoog genoeg blijft.

De vloeistofdruk duwt het plastic dus weer vrij. Vroeger dacht men dat microdeeltjes die in poreus materiaal waren geraakt, niet meer vrij kwamen. 

Het gaat om een cyclisch proces, zagen de onderzoekers. De microdeeltjes komen in poreus materiaal terecht, komen vervolgens vrij, waarna ze in weer andere klompjes materiaal terecht kunnen komen.

Voor de labotoriumtests werkten de onderzoekers met fluorescerende microdeeltjes, die ze in real time onder de microscoop konden bekijken.