Michael Moore spreekt tot de vereniging 'Public Citizen for Single Payer (voor openbare gezondheidszorg door de overheid) (foto Public Citizen)
Opinie, Nieuws, Politiek, VS, Michael Moore, Presidentsverkiezingen, Barack Obama, Democraten, Republikeinen, Wisconsin, Mitt Romney -

Michael Moore: ‘President Romney’, hoe gaan we dat vermijden?

Een standpunt van Michael Moore over de verkiezingen in zijn bekende satirische stijl. Hij is er niet gerust in. Hoeveel kritiek hij ook heeft op Obama, Romney is zoveel erger. Teveel kiezers die er gerust in zijn dat Obama wel een tweede mandaat zal halen, zouden net daarom wel eens thuis kunnen blijven op 6 november. Daarom is het voor hem alle hens aan dek.

maandag 10 september 2012 18:08
Spread the love

(Opmerkingen in cursief schrift zijn toelichtingen van de vertaler, ook de tussentitels werden door de vertaler toegevoegd)

Binnen twee maanden gaan wij Amerikanen weer eens naar de stemhokjes om te beslissen wie onze president zal zijn voor de komende vier jaar. We gaan niet mogen stemmen over zij die de echte macht hebben in dit land. Op 6 november gaan we immers niet stemmen voor de baas van ExxonMobil of (de bank) JP Morgan Chase of de eerste minister van China.

Obama gaat winnen, toch?

Die dag komt ooit, maar niet dit jaar. Nu, ik weet dat er heel wat onder jullie zijn die geloven dat er meer kans is op sneeuw in Kenia is dan dat Barack Obama niet zal herverkozen worden in het Witte Huis. Waarom zou je ook anders denken? Na de ongelooflijke Democratische conventie vorige week, met de beste vlieg-er-in toespraken die ik ooit uit een Democratische mond heb weten komen sinds … sinds ik weet niet wanneer.

Je kan het na de voorbije week niet verhelpen om elkaar te omhelzen, als je het soort mens bent dat gelooft in economische rechtvaardigheid, vrede en een koffie met melk aan vijf dollar. Je zit daar nu nog in je roes te bedenken dat je mede-Amerikanen massaal zullen opdagen, ofwel omdat ze het Obamatijdperk willen voortzetten of omdat ze het in hun broek doen van de barbaren aan de poort – of beide.

Je bent er van overtuigd dat de Republikeinen het verbrod hebben met hun getater over de vrouwelijke onderdelen die ze willen controleren, ook al hebben ze geen idee waar die onderdelen zich bevinden, wat ze zijn of hoe ze werken. Het ziet er inderdaad naar uit dat de kiezers deze obscene rijke man met de naam Romney gaan wegstemmen  – Romney van Michigan/Massachusetts/New Hampshire/Utah/Zurich/de Kaaimaneilanden – die man zal niet uitleggen hoe hij al die rijkdom heeft vergaard, waar hij ze bewaart of hoeveel belastingen hij er op betaalt.

Terug naar de jaren ’50 … van de 19de eeuw

Hij wil de klok terug draaien naar de jaren ’50 – van de 19de eeuw – en hij weigert enig specifiek plan aan te bieden over wat hij voor eender wat gaan doen. Hij wil het land leiden als een multinational maar kan niet eens een 82-jarige acteur onder controle houden op zijn eigen conventie, een Hollywoodlegende, die in tien en een halve minuut overging van de Goede (toen hij het podium opwandelde) naar de Slechte (toen hij een lege stoel toesprak) en dan naar de Lelijke (toen de stoel begon te …vloeken?).

Moore verwijst naar de toespraak van acteur Clint Eastwood, ondermeer bekend van zijn hoofdrol in de legendarische western ‘The Good, The Bad and the Ugly’ (1964). Hij was de ‘goede’ in de film. Tijdens zijn toespraak voerde hij een ‘dialoog’ met een lege stoel die de afwezige Obama moest verbeelden. Eastwood bleek zijn tekst niet te volgen en te improviseren, met als resultaat een zeer onduidelijke verwarrende tussenkomst.

Dit was beter dan de beste ‘kat-die-de-wc-doortrekt-video’ op YouTube, een waar cadeau voor ons allen die weten dat Romney verdoemd is in November. Is hij dat wel? Vorige week zei ik op de webcast van de Huffington Post dat we beter kunnen beginnen oefenen om ‘President Romney’ te zeggen. Als inwoner van Michigan weet ik immers dat er ambras is hier op de twee schiereilanden, niet alleen omdat Romney zelf ook van hier afkomstig is of omdat we er hier van houden om kinderen in Cranbrook (een ‘betere’ privéschool in de stad Bloomfield in Michigan) achter homofiele kinderen te zien aanlopen en hun haar af te snijden.

Michigan is een centraal gelegen industriële staat aan de grens met Canada. De staat heeft de vorm van een winterhandschoen met een duim (= de twee schiereilanden in het gelijknamige Michiganmeer waar Moore naar verwijst). Michigan heeft 16 zitjes in het presidentieel kiescollege en is één van de tien deelstaten waar de uitslag niet op voorhand vastligt. De bekendste stad in Michigan is Detroit (‘motor city’), de historische bakermat van de auto-industrie in de VS. De auto-industrie was ook stevig ingeplant in Flint en Saginaw, andere steden in Michigan. Moore werd bekend met zijn eerste documentaire ‘Roger and Me’ over de ondergang van die industrie in zijn thuisstad Flint. Voor meer uitleg over ‘safe states’ en ‘swing states’, zie artikel ‘Romney of Obama?’ in Lees Ook hieronder.

GM is ‘Detroit’ niet

Een recente opiniepeiling gaf Romney daar vier procent voorsprong op Obama!  Hoe kan dat?  Heeft Obama Detroit dan niet gered? Nee, dat heeft hij niet. Hij redde wel de (autobedrijven) General Motors (GM) en Chrysler. ‘Detroit’ en Flint en Pontiac (een van de automerken van GM) en Saginaw zijn niet hetzelfde als die multinationals die onze steden leegzuigen en dan dumpen om elders meer geld te verdienen – behalve natuurlijk dat ze waardeloze auto’s bleven bouwen, dus uiteindelijk verdienden ze toch niets.

Deze steden in Michigan zijn de mensen die er leven. Toen hij bezig was ‘Detroit te redden’ moest meneer Obama duizenden mensen ontslaan en de lonen en pensioenen verminderen van zij die mochten blijven. Er zijn heel wat boze mensen in Michigan en Wisconsin en Ohio (ook industriële staten in verval), mensen die net werden ‘gered’, ook al werd hun bedrijf ‘gered’. Ik geef enkel maar de feiten weer en zij onder jullie die hier niet wonen zouden dat moeten weten.

De bange blanke man

Het ander probleem met deze verkiezingen (opgepast – boze blanke mannen kunnen nu misschien beter niet verder lezen) … is ras. We vrezen dat zo een goede 40 procent van het land gewoon geen zwarte man in het Oval Office wil (het ovale bureel van de president in het Witte Huis). Obama heeft  in 2008 immers de blanke stem verloren. Hij verloor (tegen Republikein Caine)  in elke blanke leeftijdsgroep behalve bij jongeren tussen 18 en 29 jaar. Toch won hij met tien miljoen stemmen!

Het optimistische geheim dat het team van Obama goed kent is dat slechts 70 procent van alle kiezers in november blank zullen zijn. Als hij daar slechts 35-40 procent van kan binnenhalen en bij de andere rassen een massieve meerderheid haalt, dan wint hij zijn herverkiezing!

American Idol

Ik twijfel er geen moment aan dat Obama veel populairder is dan Romney en dat als de mensen zouden kunnen stemmen vanuit hun sofa zoals voor American Idol (een populair tv-programma, waarbij de kijker voor het nieuwe ‘idool’ van zijn keuze kan stemmen via sms), dat Obama dan zou winnen met zijn handen in zijn zakken.                                                  

Zoals ik al meer heb gezegd, wij wonen in een ‘progressief’ land. (de term ‘liberal’ in de Amerikaanse politieke cultuur is moeilijk te vertalen: vooruitstrevend, sociaal-democratisch …, de term heeft voor rechtse Amerikanen een negatief pejoratieve betekenis, een bourgeois ‘betweter’ die het voor allerlei rare dingen opneemt). De meerderheid van de Amerikanen – die zich nochtans niet ‘liberal’ willen noemen – zijn voor het homohuwelijk, zijn voor vrije keuze (abortus), zijn tegen de oorlog, ze geloven dat de opwarming van de aarde echt is en ze haten Wall Street voor wat het hun buren en hen heeft aangedaan.

We slikken die propaganda niet

De Republikeinen weten dat wij, de meerderheid, sex zullen hebben wanneer we willen, met wie we willen, dat we zullen lezen en bekijken wat we ook maar willen en wanneer we dat willen, dat we marihuana zullen gebruiken als we dat willen en als we dat niet willen, dan willen we in ieder geval niet dat onze vrienden die dat wel doen daar voor in de gevangenis vliegen.

We zijn het kotsbeu om te worden gebombardeerd met chemische producten of met propaganda, wij denken dat de Palestijnen het barslecht hebben en we willen onze verdomde jobs terug! Christelijk rechts en hun financiers in Wall Street weten dat maar al te goed – Amerika is veranderd. Er is geen sprake van een terugkeer naar de tijd van haat tegen iemand omwille van zijn huidskleur of van de tijd dat zwangere vrouwen de controle over hun lichaam moesten afstaan aan een hoop voorhistorische neanderthalers.

Prutsen met de kieswetgeving

Wat moet een rechtse rakker dan doen als wij de keet hebben omgevormd in Sodomma en Gomorra (oorden van verderf in bijbelse verhalen)? Ze moeten zoveel mogelijk ‘liberals’ verhinderen te gaan stemmen. Daarom hebben ze (op niveau van de deelstaten) zoveel wetten gestemd die het moeilijk maken voor armen, minderheden, gehandicapten en studenten om te gaan stemmen. Ze denken echt dat ze er mee weg gaan geraken – en dat zou wel eens kunnen lukken.

Stemmen in de supermarkt

Het enige ‘positieve’ hieraan is dat die behoefte om zulke wetten te stemmen een toegeving is van de Republikeinen dat ze weten dat de VS een ‘liberal’ land is en dat de enige manier om te winnen is de boel te bedotten. Geloof me vrij, als zij geloofden dat Amerika een rechts land was, dan zouden ze wetten goedkeuren die het zo gemakkelijk zouden maken om te stemmen dat je het in de wachtrij aan de kassa van Wal-Mart zou kunnen doen of vanuit hun luie sofa.

Het Amerikaanse Wal-Mart is de grootste warenhuisketen ter wereld, ondermeer berucht voor zijn verbod op vakbondsactiviteiten in zijn winkels, het systematisch gebruik van korte arbeidscontracten, het stimuleren van roddelen over collega’s om promotie te krijgen … Wal-Mart is een grote sponsor van de Republikeinen.

Stemmen kan alleen in een stembureau – en om niet de evidentie zelf te zeggen – de kant die wint is de kant die de mensen zo ver krijgt fysiek naar het stembureau te gaan (in de VS is geen stemplicht, maar moet je bovendien zelf op voorhand naar de gemeente gaan om je te registreren op de kiezerslijsten).

Een tsunami van haat

We weten dat de Republikeinen tientallen miljoenen dollars spenderen om er voor te zorgen dat dat gebeurt. Ze hebben een kolossale kom-de-deur-uit-om-te-gaan-stemmen-machine klaargestoomd en de brute kracht van hun haattsunami staat klaar om ons te overspoelen zoals iets dat we nooit eerder hebben gezien. Wij hier in de Midwest (de centrale noordelijke staten) hebben dat al mogen ondervinden na 2008.

Traditioneel Democratische staten – die allemaal voor Obama stemden – zagen onze deelstaatparlementen en gouverneursposten gegijzeld wordendoor deze geoliede machine. We wisten niet wat ons overkwam, maar deze nieuwe Republikeinen aarzelden geen ogenblik om de dingen die ons nauw aan het hart lagen te ontmantelen

Wisconsin vocht terug – maar zelfs de opstand van die enorme basisbeweging was niet genoeg om de gouverneur te stoppen die door de gebroeders Koch werd gekocht en betaald (grote financiers van de reactionaire Tea Party beweging). Dat was een koude douche – maar zijn we er echt wakker van geschrokken?

Mobiliseer om te gaan stemmen

Het was een geweldige week in Charlotte (in Noord-Carolina, plaats van de Democratische conventie) en ik zit klaar om naar de speech van Barack Obama te luisteren. Het is OK voor ons om nu een paar dagen de tijd te nemen om elkaar te feliciteren.

Ik kan echter niet genoeg benadrukken dat als jij en ik niet elke dag iets doen tijdens de komende 60 dagen om de mensen naar het stembureau te krijgen, dan is de kans groot dat we tegen januari ‘president Romney’ gaan zeggen. Denk niet dat het niet kan gebeuren.

Haat is jammer genoeg – tenminste toch tegenwoordig in Amerika – een veel grotere motivator dan liefde en je goed voelen. Voor diegenen onder ons die geloven dat de geschiedenis van Democraten en Republikeinen er één is van bediening van de 1 procent – Obama’s privéfinancier nummer één waren de lui bij Goldman Sachs – en dat de Democraten een zachtere/lievere bende zijn: ze zijn even snel om ons naar de oorlog te slepen en ons uit te verkopen aan  de belangen van de grote bedrijven (the corporate interests) en ja, Obamacare (de hervorming van de gezondheidszorg) is een $$ gift aan de verzekeringsbedrijven, alleen een systeem van ‘enige betaler’ kan dat oplossen. Voor hen is deze verkiezing een bittere pil.

Obama stelde teleur

We waren enorm teleurgesteld toen president Obama niet uit de poorten kwam chargeren na zijn eedaflegging om de schade te helen die was aangericht, zoals Franklin Delano Roosevelt (president 1933-1945) had gedaan in zijn eerste honderd dagen. Slechts toen Wall Street er vorig jaar mee stopte hem vette checks te schrijven, kreeg hij zijn ding terug aan de praat en begon hij te vechten voor de strijd die moet gestreden worden.

Hij is een goed en decent persoon, toch als hij niet bezig is onbemande vliegtuigen te versturen om Pakistaanse burgers te vermoorden of klokkenluiders bij de overheid te vervolgen. Zijn verkiezing vier jaar terug was zo een moment van emotionele intensiteit dat ik maar niet kon vatten hoe hoopvol ik toen was dat dit land was veranderd en dat we onze morele waarden terug hadden gevonden. De realiteit drong enkele weken later al door toen hij Tim Geithner en Larry Summers belastte met het economisch beleid en daarna zijn mening veranderde over de sluiting van Guantánamo.

Sluit de rangen

Mensen zoals ik zouden toch eens in hun leven willen dat alles op onze manier gedaan wordt! Is dat teveel gevraagd? Er hangt natuurlijk een andere vraag in de lucht – gaan we het land teruggeven aan die bende die het land aan de één procent hebben gegeven. Ik denk van niet. Laat ons dus de rangen sluiten met onze ‘liberal’ meerderheid en de komende twee maanden hard en meedogenloos zijn. Laat ons de tijd nemen om mensen uit te leggen wat we bedoelen als we ‘enige betaler’ en ‘Blackwater’ zeggen (Blackwater is een privébedrijf dat miljarden dollars overheidsgeld heeft achterovergeslagen voor nooit geleverde diensten in Irak). 

Politiek en het lot van de natie (en van de wereld – sorry, wereld) staan in de vuurlijn. Diegenen onder ons die de controle over onze maatschappij willen afnemen van die enkelen, kunnen de komende weken zeer gezond gebruiken. Blijf niet bij de pakken zitten. Probeer de mensen niet te overtuigen dat Obama ons magisch heeft omgetoverd – zeg hen gewoon dat vier jaar niet genoeg is om alle schade te herstellen die de grootste economische crisis sinds de Grote Depressie (van de jaren ’30) en de grootste militaire blunder/leugen in onze geschiedenis te herstellen.

Power to the people

Ik ga mijn optimistische kant de bovenhand geven – sorry, cynische medemens, je weet dat ik van je hou – en me een tweede Obamatermijn inbeelden, met een door de Democraten gecontroleerd parlement, die achter al die goede dingen gaat staan die onze mensen verdienen en die de macht van onze democratie terug in onze handen zal leggen.

Er zijn goede redenen waarom rechts doodangsten uitzweet over een tweede mandaat van Obama, omdat hij precies dat gaat doen waar ze zo bang voor zijn: de echte Obama gaat opstaan en ons op weg zetten naar sociale rechtvaardigheid en verdraagzaamheid en gelijke kansen in de economie. Voor een keer ben ik het met rechts eens – en ik hoop oprecht dat hun ergste nachtmerrie werkelijkheid wordt.

take down
the paywall
steun ons nu!