Het was al even geleden dat julie nog eens in Europa
waren. Waar hield je je al die tijd mee bezig?

‘De voorbije
jaren toerden we veel buiten Europa, vooral in de VS, omdat we daar de laatse
jaren populairder werden. We zijn ook vaak de helft van het jaar onderweg. En binnenkort
beginnen we in de VS aan de Soulshine-tour, een combinatie van yoga – wat ik al dertien jaar doe – en muziek. In elke stad waar we toeren, organiseren we yogalessen
met bekende leraars. Het idee van een tour kwam er, nadat we vorig jaar in het Red
Rocks-amphitheater vóór het concert 2000 mensen bij elkaar kregen die allen
yoga deden op mijn akoestische muziek. Een geweldig succes!’

Vorig jaar brachten jullie het album All People uit.
Waar verwijst de titel naar?

‘Met de titel
wil ik de diversiteit vieren! In mijn ogen zijn alle mensen even belangrijk én
ik geef hun die boodschap ook. Niemand mag uitgesloten worden. Op wereldschaal
bekeken vallen er in het kapitalistische systeem ook heel wat mensen uit de
boot. Als maatschappij moeten we ernaar streven om iedereen deel te laten
uitmaken van die grote ‘wereldfamilie’, zoals ik het graag noem. Voor mij is
dit de grootste uitdaging die een maatschappij zich kan stellen, al ben ik me
er bewust van dat veel mensen niet met mij akkoord gaan.’

Vanwaar komt jouw maatschappelijke engagement
eigenlijk?

‘Ik ben altijd
al geïnspireerd geweest door gewone mensen die een verschil maken, zelfs op hele
kleine schaal. Ik wou ook altijd het verschil maken. Dat heeft veel te maken
met mijn jeugd, waarbij ik me als adoptiekind vaak eenzaam voelde. Dat heeft
zich ook vertaald in het steeds opkomen voor de zwakkeren in de samenleving.’

‘Als ik
terugkijk op mijn vele acties en politieke teksten, overvalt
me het gevoel dat je zelf wel mensen kan inspireren, maar dat
de maatschappelijk veranderingen er niet komen. Tegenwoordig hou ik me dus
minder met de grote verhalen bezig, maar meer met kleinschalige projecten.
Zoals met mijn gemeenschap in San Francisco, waar we proberen om mensen met een
bepaalde ziekte naar concerten te krijgen of projecten die ik en mijn vrouw samen
met de plaatselijke bevolking organiseren in de Filipijnen en Indonesië. Op
die manier kan je jezelf en uiteindelijk de wereld veranderen!’

Dan ben je toch nog steeds gedreven…

‘Passie, daar
gaat het om! Passie voor de muziek en voor de wereld. Maar passie bestaat uit twee
delen, het positieve zoals liefde en het negatieve zoals woede. Als je onrecht
ziet in deze wereld – and there is a lot of it! – dan maakt je dat kwaad en verspil
je energie, maar dat verandert de zaken niet. Als je daarentegen met een
positief alternatief komt, krijg je energie en verandert dat de zaken wel! Met
die mentaliteit probeer ik tegenwoordig door het leven te gaan. Iets negatiefs
in iets positiefs transformeren is trouwens helemaal niet zo gemakkelijk: er
bestaat zelf geen woord voor.’

Transview, misschien…?

‘Goeie poging! In elk geval slagen we er moeilijk in om die verandering in de
praktijk om te zetten: activisme blijft volgens mij te veel in woede hangen,
terwijl het verder zou moeten evolueren naar iets constructiefs. Terwijl we het
in tegendeel te veel opgeven! Als communicator blijf ik alleszins zoeken naar manier
om mijn boodschap over dit onrechtvaardige economische systeem naar buiten te
brengen. Meer op een emotionele manier in de vorm van muziek, dan op een
rationele manier in de vorm van een speech, bijvoorbeeld. Chuck D van Public
Enemy, die een eigen radiostation heeft, is ook bezig met die zoektocht. Veel
heeft ook te maken met het onbekende of het verlies van eigenheid van de mensen
en het daarom terugplooien op zijn eigen kleine wereldje.’

Doe je inderdaad nog spoken words?

‘Vroeger meer.
Ik nam in het verleden al deel aan debatten en conferenties, zowel over muziek
als over de maatschappij en sociale zaken. Af en toe doe ik nog akoestische optredens
en spoken words. In de VS deed ik ook mee aan een spoken word-tour, de
zogenaamde Spitfire-tour, met Jello Biafra, Indigo Girls en Ice T, waar we
iedere avond ook spraken voor en met het publiek.’

Hoe blijf je eigenlijk geïnformeerd over de
actualiteit in deze wereld?

‘Ik infomeer
me op verschillende manier: van grote TV-stations als CNN en BBC, over serieuze
kranten als The New York Times en lokale websites, tot allerlei sociale media. Je
moet je gewoon overal goed informeren en je bewust van wie het nieuws brengt.
Als zou ik zelf tegenwoordig bijvoorbeeld niet kunnen zeggen of nieuws over onze
regering belangrijker is, dan foto’s die via sociale media verspreid worden…’

 In Europa hebben we sinds vele jaren
sociale zekerheid. Met Obama-care werd door ook in de VS een begin van gemaakt.
Hoe staat het daar vandaag mee?

‘Het
uiteindelijke systeem van openbare gezondheidszorg staat ver af van de
oorspronkelijke bedoeling. President Obama heeft veel toegevingen moeten doen
aan de farmaceutische industrie, de verzekeringssector en de Republikeinen. Het
bereikt ook maar een beperkt aantal mensen. Mensen geven Obama ook helemaal
niet de schuld, maar reageren eerder gelaten op de huidige politieke en
economische situatie.’