De 29-jarige Parwan is in alle opzichten arm: geen schoon drinkwater, noch behoorlijke voeding, gezondheidszorg, onderwijs, kleding of onderdak. Hij woont in de sloppenwijk Ciliwung, in het zuiden van Jakarta, die zich uitstrekt langs de oever van de rivier. Hij woont in één kamer met zijn vrouw en zijn kleine dochtertje, met een inkomen van net iets meer dan 700.000 roepia (59 euro) per maand.

Armoedegrens

Toch valt zijn gezin voor de regering niet onder de armoedegrens, want die is vorig jaar vastgesteld op 7800 roepia (65 cent) per dag, een stuk lager dan de 2 dollar (1,60 euro) die de Wereldbank hanteert. Volgens de Wereldbankdefinitie is de helft van de 240 miljoen Indonesiërs arm. Volgens de regering zijn er 30 miljoen armen.

Beweringen dat de armoede afneemt, kloppen niet, zegt Binny Buchori van het Centrum voor Welvaartsstudies in Indonesië. “Wanneer de prijzen namelijk stijgen, vallen meer mensen in de categorie arm.” Zelfs het basisvoedsel, rijst, is met 68 eurocent per kilo voor veel mensen onbetaalbaar.  Het goedkoopste maaltje op de markt, van rijst, ei en groente, kost 10.000 roepia (84 cent), hoger dan de armoedegrens.

“Veel lage-inkomensarbeiders kunnen maar een keer per dag eten. Ze eten gefrituurde banaan als ontbijt, een eenvoudige noedelmaaltijd als lunch, en misschien nog een banaan ‘s avonds”, zegt Buchori. Volgens Save the Children leidt ondervoeding tot matige tot ernstige groeibeperkingen bij 40 procent van de kinderen onder de vijf.

Volgens recente statistieken verdienen de veertig rijkste mensen in het land net zo veel als de 60 miljoen armsten. Beide groepen zorgen voor een tiende van het bbp.

Toenemende armoede

Volgens de Aziatische Ontwikkelingsbank is Indonesië het enige land in Zuidoost-Azië waar de armoede toeneemt, ondanks de economische groei van 6 procent. Die wordt vooral aangejaagd door de bestedingen van de groeiende middenklasse. Maar terwijl de winkelcentra en kantoorgebouwen uit de grond worden gestampt, worden ook de sloppenwijken groter.

“Een mogelijke manier van herverdelen is belastingen, maar er is geen politieke wil om het te implementeren”, aldus Buchori. Ook op het front van onderwijs gaat het volgens hem fout. “Het onderwijs is gratis, maar ouders moeten nog steeds betalen voor uniformen, boeken, vervoer naar school en vaak zelfs smeergeld om hun kinderen op school toe te laten.” 95 procent van de kinderen gaan naar de basisschool, maar dat neemt bij de middelbare school af tot 58 procent.

De bank Standard Chartered was heel kritisch in haar rapport over Indonesië: “Ondanks de retoriek over de middenklasse die voor groei zorgt, leeft 82 procent van de bevolking van minder dan 4 dollar (3,20 euro) per dag. Zij zorgen voor 58 procent van de bestedingen van huishoudens.” Kortom: “De markt heeft de potentiële consumptiegroei van de armen in het komende decennium ten onrechte genegeerd”, aldus het rapport.