Ik wil even mijn verhaal kwijt over mijn laatste ervaring in de sociale sector. Enkele maanden geleden werd ik als woonbegeleider aangenomen in een bezigheidshome niet ver van Gent. Mijn functie was mensen begeleiden in het dagelijkse leven en er kwam ook veel verzorging bij kijken. Een mooie job waar ik veel waardering voor in de plaats kreeg. 

Doch, één van mijn taken was het toedienen van medicijnen. Daar ik zelf bijna nooit synthetische medcijnen inneem vind ik het niet zo evident om anderen dit zonder na te denken te geven, in een bijna dwingende context, drie maal daags. 

Mijn broer heeft ook een mentale beperking en kan perfect functioneren zonder medicatie. Na het overlijden van mijn moeder zat mijn broer in een zware dip en werd er door zijn begeleiders waar hij woont aan ons gevraagd of ze hem anti-depressiva mochten laten voorschrijven. Ik en mijn zus hebben erop aangedrongen om dit niet te doen, maar het eerst te proberen met Sint Janskruid. Dit werkt even effectief als Prozac en heeft niet de gevaarlijke bijwerkingen van anti-depressivamedicatie.

Mijn broer heeft ups en downs maar over het algemeen stelt hij het zeer goed ondertussen. Hij werkt in een beelderij en ook als begeleider op een schooltje. Hij voetbalt, en gaat ook nog naar de kunstacademie ‘s avonds, kortom hij is een gezonde jongeman.

Nu, op mijn laatste werkplek waren er ook mensen die hun ouders verloren hadden en hier zwaar onder te lijden hadden. Die mensen zitten al jaren op anti-depressiva, met weinig resultaat, want de depressieve klachten zijn er nog steeds. Inge, een vrouw die haar moeder en zus heeft verloren, is zo iemand. Ze voelt zich niet goed, en wil niet meedoen aan de bezigheidsactiviteiten. Dus blijft ze voornamelijk in het huis en huilt heel veel. Ik stelde voor om eens met de dokter te praten zodat ze misschien op korte termijn van die pillen af zou kunnen komen, en het te vervangen door bv Sint Janskruid, maar mijn voorstel werd genegeerd. Wanneer Inge het te kwaad kreeg, kreeg ze enkele dagen Temesta, waardoor ze eruit zag als een wandelende zombie. 

Danny, een jongen met autisme, kreeg meer dan 10 verschillende soorten pillen op een dag, waaronder anti-psychotica. Rita kreeg ook anti-psychotica, en anti-depressiva, en slaappillen, enz. Eigenlijk was er maar 1 iemand in het huis waar ik werkte die geen medicijnen kreeg toegediend. Dat de pillen bijwerkingen hebben, werd opgelost door nog meer pillen. Ik heb me hier veel vragen bijgesteld, en heb er ook over gesproken met de psychologe. Zij vertelde me dat er al een hele weg is afgelegd en dat de mensen het hier goed hebben, wat ik zeker niet ontken. 

Rita kan niet meer zelf lopen en kan ook niet praten, ze wijst dingen aan en roept als ze naar het toilet moet. Dat Rita op korte tijd achteruit ging hadden we allemaal in de gaten, een jaar geleden liep ze nog vrolijk rond maar nu zit er bijna geen leven meer in haar. Rita werd naar het ziekenhuis en naar de psychiater gebracht maar die konden niet zeggen wat de oorzaak zou zijn. 

Bij mij ging er een belletje rinkelen, Rita neemt veel medicatie, wat zouden de bijwerkingen hiervan zijn? Ik zocht alles op en constateerde dat de potpourri aan medicatie als bijwerking spierzwakte en verwardheid veroorzaakte, twee van haar pillen waren zelfs gevaarlijk om te combineren en kunnen plotselinge dood veroorzaken. Ik heb dit gemeld aan de psychologe en aan de teambegeleidster. Ze stonden versteld, en meldden mij dat ik hun ogen wel heb geopend maar dat het moeilijk zou zijn om iets te veranderen aan dit beleid. De directeur vond dat ik me niet moest moeien, het medisch personeel is hiervoor opgeleid en de dokters zullen wel weten waar ze mee bezig zijn. 

Ik was dan ook nog zo dom om de voordelen van medicinale cannabis uit te leggen, dit kan gebruikt worden in olievorm zonder high of stoned te worden, en kan heel veel van de medicijnen vervangen zonder bijwerkingen. Ik moest het zeggen, want ik kon het niet meer aanzien dat mensen dagelijks vergiftigd worden en er jaren van hun leven afgenomen wordt. Dit zijn onschuldige mensen die het slachtoffer zijn van de gretigheid van de pharmaceutische industrie.

Mijn vervangingscontract werd stopgezet onder het mom dat het home te eng voor mij is.