Vele patiënten getuigen dat het algemeel gevoel van welbehagen deel uitmaakt van de heilzame werking van cannabis. Hierdoor wordt vaak gedacht dat het gebruik van medicinale cannabis een excuus is om legaal high te worden. Sommige patiënten vinden de high eerder een vervelende bijwerking.
Cannabis, Cannabidiol, Trekt uw plant, Mambo social club, Mediwiet, Multiple Sclerose, Patrik Vankrunkelsven, Cannabis social clubs -

Medicinale cannabis in België

vrijdag 24 januari 2014 14:02
Spread the love

De meeste Belgische medicinale cannabisgebruikers zijn aangewezen op thuisteelt of laten hun plantje verzorgen in één van de vier Cannabis Social Clubs die België rijk is. Deze vzw’s telen collectief de planten van de leden volgens het principe van één plant per persoon. Door deze initiatieven te ondernemen wenst men de overheid te laten inzien dat door de regulering van cannabis de ongewenste effecten voorkomen kunnen worden en op die manier de kwaliteit van cannabis kan garanderen[1].

Nederland gidsland?

In Nederland is ‘medicinale’ cannabis al bijna 20 jaar verkrijgbaar. Begin jaren 90 richt de Amerikaan James Burton een stichting (SIMM) op om mediwiet te promoten, Ger de Zwaan, die als eerste patiënt op doktersadvies marihuana krijgt, begint een patiëntenvereniging (PMM) en coffeeshophouder Marcel de Wit richt het bedrijf Maripharm op. Vanaf 1995 voorzien ze met hun drieën patiënten, apotheken en onderzoekers van wiet. De Wit bouwt, ondanks geregelde politie-invallen, zijn imperium uit tot een kleine vijfduizend patiënten in duizend apotheken[2].

Het is een gedoogsituatie die uit de hand loopt, vindt minister Borst en ze besluit dat patiënten die cannabis uit de coffeeshop gebruiken voor medische doeleinden een veilig en betrouwbaar alternatief geboden moet worden. Hiertoe wordt in maart 2000 het Bureau Medicinale Cannabis (BMC) opgericht[3]. Het bureau als groothandelaar, de staat als monopolist, een gevolg van internationale verdragen. Na een aanbestedingsronde worden twee staatstelers aangewezen. Maripharm, waar patiënten en apothekers positief over zijn[4], wordt niet gecontacteerd[1]. De keuze valt op Bedrocan uit Veendam en de SIMM van James Burton[2].

“Wij waren helemaal gelukkig toen we hoorden dat cannabis voortaan op recept verkrijgbaar was”, vertelt Ger de Zwaan van de Stichting Patiëntenbelangen Medicinale Marihuana (PMM). “Eindelijk zouden mensen het middel dat ervoor zorgt dat ze zich zoveel beter voelen, vergoed krijgen. Die jubelstemming is snel omgeslagen. Alleen mensen die nog nooit hadden gebruikt mochten deelnemen. Dat werd gedaan omdat mensen anders niet objectief zouden zijn”, lacht Ger de Zwaan schamper. “Dat gaat toch nergens over? Je moet toch weten waarover je praat?”.  Het BMC zou patiënten van een constante en hoogstaande kwaliteit voorzien, maar het regent al jaren klachten[7]. De staatswiet bestaat slechts in drie variëteiten, is duurder, de patiënten zijn niet tevreden over het effect en de verzekeraars willen de wiet nauwelijks vergoeden[8].

Medicinale flop

Uit een brief die Minister Hoogervorst naar de Tweede Kamer stuurt, blijkt dat de legale verstrekking is geflopt[9]. Bij het begin van het project rekent het BMC op tien- tot vijftienduizend klanten, goed voor zo’n vierhonderd kilo cannabis per jaar. In 2005 stagneert de omzet bij zeventig kilo, waarmee duizend tot 1500 patiënten worden geholpen[10]. Eind 2004 moeten enkele tientallen kilo’s overtollige wiet bij de afvalverwerking Rotterdam worden vernietigd[2].

Burton uit zware kritiek op de overheid. Zijn contract wordt verbroken. Hij raakt zijn geld, zijn stichting en zijn plantencollectie kwijt[12] [13]. De Zwaan en De Wit blijven opkomen voor de belangen van de patiënten maar worden jarenlang tegengewerkt door de overheid. Bedrocan blijft als enige staatsteler over. Het verlies bedraagt in 2007 volgens BMC-directeur Marco van de Velde tot nu toe een miljoen euro[2].

Het BMC geeft iedereen de schuld van het mislukken van de staatswiet, behalve zichzelf. “Je redt je eigen product nooit door dat van een ander zwart te maken”, zegt Ger de Zwaan[15]. Het dieptepunt wordt bereikt als MS-patiënt Wim Moorlag, vervolgd wordt omdat hij voor eigen gebruik cannabis teelt: “Er was eens een plantje, toen zette de overheid het woord medicinaal ervoor en daarna mocht er opeens niets meer[16].” De roerige tijden zijn inmiddels voorbij. De Bedrocanwiet ligt nog steeds in de apotheek maar de meeste patiënten kopen hun cannabis gewoon bij de coffeeshop of telen zelf[17].

De patiënt aan zet

Vanwege het falende overheidsbeleid betreffende cannabis voor medicinaal gebruik hebben Jackie Woerlee en Rudolf Hillebrand in juni 2011 de Belangen Stichting Effectieve Medicinale Cannabis (BSEMC) opgericht. Woerlee heeft een ernstige vorm van de ziekte van Crohn. Hillebrand prikt zich in november 1992 als verpleegkundige aan een naald, anderhalf jaar later had hij aids: “Minister Edith Schippers past allerlei vertragingstactieken toe om de farmaceutische industrie de tijd en de financiële mogelijkheden te geven om een medicijn uit cannabis te ontwikkelen. Het lijkt er steeds meer op dat cannabis in een pilletje moet. Daar zit de patiënt echter niet op te wachten. De patiënt is gebaat bij de hele plant en niet in een handvol pillen (…)  De patiënt hoort te bepalen wat goed werkende cannabis voor medicinaal gebruik is, niet het BMC[18].

Bij een test slikten MS-patiënten een capsule met THC, een van de werkzame stoffen in cannabis. Er was vervolgens geen verschil in de ontwikkeling van MS zichtbaar tussen de mensen die een placebo slikten en degenen die een pil met THC innamen[19]. De conclusie wordt dan al snel gemaakt :cannabis is geen heilzaam middel in de strijd tegen de ziekte Multiple Sclerose[20]. Cannabis bevat echter veel meer medicinale stoffen, zo wordt het heilzaam effect van cannabis bij MS in andere onderzoeken toegeschreven aan de stof cannabidiol (CBD)[21]. Volgens recente inzichten bevat cannabis meer dan 60 verschillende cannabinoïden[22], diverse terpenen[23][24] en andere heilzame stoffen zoals bèta-caryofylleen[25]. Cannabisspecialist Professor Lester Grinspoon van de Harvard Medical School : “Zelfs al investeren de farmaceutische bedrijven vele miljoenen dollars in de ontwikkeling van bruikbare producten op basis van cannabinoïden, nooit zullen zij het gebruik van natuurlijke marihuana voor de meeste toepassingen kunnen vervangen[26].“  

België : Foute boodschap naar de bevolking

Op 3 september 2003 meldt de Belgische overheid dat zij geen bezwaar heeft om naar Nederlands voorbeeld cannabis op voorschrift beschikbaar te maken in apotheken. Minister van Volksgezondheid Rudy Demotte bevestigt dat België mogelijk het volgende Europese land is waar de verkoop van cannabis in apotheken, gelegaliseerd wordt. “Dit is een materie waar de volksgezondheid doorweegt, en onderzoek heeft uitgewezen dat cannabis medicinale voordelen kan bieden”[27]. Tien jaar later is het nog steeds wachten op ‘medicinale’ cannabis in de Belgische apotheken.

In België zijn er sinds 2000 verschillende wetsvoorstellen ingediend om medicinale cannabis ter beschikking te stellen aan patiënten die het nodig hebben. Het gaat hierbij telkens om initiatieven van toenmalig senator Patrik Vankrunkelsven. Hij is een voorvechter van het opzetten van een systeem waarin medicinale cannabis aan patiënten kan aangeboden worden. Daarnaast wordt hij bijgestaan door Vincent Van Quickenborne. Uit de besprekingen van de wetsvoorstellen van 2000,2005 en 2007 en de gevolgen die hieraan gegeven werden blijkt dat er nauwelijks een politiek draagvlak is om een systeem van medicinale cannabis op te zetten. De illegaliteit waar cannabis in België op dit moment in vertoeft belemmert een open communicatie. De taboesfeer heerst zowel onder de bevolking als op politiek vlak, wat een gedeeltelijke verklaring is waarom de verschillende wetsvoorstellen geen vervolg kenden. Ze werden naar de achtergrond verdrongen uit schrik voor het uitzenden van een foute boodschap naar de bevolking[1].

Patiënten blijven in de kou staan

De Belgische overheid scharrelt in de marge. Er is een werkgroep opgericht om een wetenschappelijk advies te geven over het gebruik van medicinale cannabis en meerbepaald om te gaan kijken voor welke indicaties en doelgroepen het toedienen van medicinale cannabis een nuttige behandeling zou kunnen zijn. De werkgroep zal namens het Federaal Agentschap Geneesmiddelen en Gezondheidsproducten (FAGG) een advies geven aan de Minister. De bedoeling is om patiënten die niet reageren op de standaardtherapie toch een zekere verlichting te bieden. Wellicht zal het gaan om Bedrocanwiet, geïmporteerd vanuit Nederland[29].

Tot op heden is het nog steeds niet mogelijk om in een Belgische apotheek medicinale cannabis te verkrijgen. Artsen kunnen cannabis voorschrijven maar de patiënt kan in België met het voorschrift geen medicijn afhalen. Hij of zij is gedwongen zich te begeven op de illegale markt[1]. Belgische patiënten kopen soms cannabis in Nederland. Hiermee begeven ze zich juridisch op glad ijs. Cannabis invoeren in België is immers verboden, zelfs met een doktersattest. Volgens de Belgische wet mogen meerderjarigen wel maximum drie gram cannabis of één vrouwelijke plant in hun bezit hebben[31].

Dokter Luc Vande Gaer, hoofdgeneesheer in de MS-kliniek in Overpelt, heeft weet van MS-patiënten in Overpelt die zich in koffieshops in Valkenswaard (laten) bevoorraden in cannabis onder de vorm van sigaretten of thee. Volgens de dokter heeft dit geen andere nevenwerkingen en werkt het ook niet verslavend, te meer omdat één sigaretje volstaat om de spasmen of de pijnen gedurende een halve week te bannen[32].

Het alternatief : Cannabis Social Clubs

Gelukkig kunnen Belgische medicinale cannabisgebruikers de laatste drie jaar terecht bij Trekt uw Plant te Antwerpen en sinds april 2013 ook bij de Mambo Social Club in Hasselt. In het Franstalige landsgedeelte zijn er inmiddels ook twee CSC’s actief[33]. Op deze manier zijn de medicinale cannabisgebruikers onafhankelijk van het illegale circuit en kunnen ze genieten van een eerlijke prijs. De CSC’s dragen zo hun steentje bij aan een betere maatschappij. Een verbod op cannabis is louter en alleen een geschenk voor de criminele organisaties die nu het monopolie in handen hebben, wat ten koste gaat van de volksgezondheid en de openbare orde, en een loodzware last legt op de tijd en middelen van politie en justitie. Iedereen doet zijn voordeel met het social club model, zelfs zij die totaal niets met cannabis te maken hebben[34].

De clubs hebben met de recente internationale gebeurtenissen in de Verenigde Staten[35] en Uruguay[36] de wind in de zeilen en het ziet er naar uit dat deze clubs niet veel te vrezen hebben van de overheid. Met de federale drugsnota en het K.B. van 16 mei 2003 wordt het strafrechtelijk optreden ten aanzien van de druggebruiker slechts als een ultimum remedium gezien[1].

De CSC’s telen hun cannabis op een 100% biologische en organische manier zonder gebruik te maken van chemische voedings- of bestrijdingsmiddelen of bewerkingen achteraf. Zo zijn de leden zeker van de kwaliteit en zuiverheid van de geteelde cannabis. Dankzij hun samenwerking met gerenommeerde zaadbanken kunnen zij over CBD-rijke soorten beschikken en deze aanbieden aan de leden die cannabis gebruiken voor medicinale redenen. De veiligheid, de gezondheid en het welzijn van hun leden hebben de hoogste prioriteit[34].

Opmerking: Patiënten worden aangeraden om cannabis ofwel te vaporizeren, ofwel er thee van te zetten. Maar er bestaat nog een methode om cannabis op een gezonde manier in het lichaam op te nemen. Men kan namelijk de olie uit de cannabisplant halen (tinctuur). De olie wordt doorgaans vijf keer verdund met biologische olijfolie. Verdunde olie kan eenvoudigweg in een druppelaartje gedaan worden en is heel handig om in huis te hebben als pijnstiller en als ‘eerste hulp bij ongelukken’. In Nederland noemen ze wietolie, ‘het ideale volksmedicijn’. Heel wat getuigenissen van mensen met uiteenlopende aandoeningen staan vermeld op de website van Stichting Mediwiet te Nederland[39].   

Voetnoten

take down
the paywall
steun ons nu!