Fientje Moerman klaagt in De Standaard van 11 december 2013 over de agressieve en te verpersoonlijkte media. Ze hebben te weinig oog voor het inhoudelijke werk, zo stelt ze.

Klopt natuurlijk, in zoverre je dit fenomeen niet meteen koppelt aan het statuut van de politieke mandataris die gedurende zijn of haar ganse carrière effectief om de zoveel jaar campagnes moet opzetten en financieren om opnieuw verkozen te worden. Het spel tussen politici en media is vooral een oefening in gebruiken en gebruikt worden. Aan de lezer om een kritisch apparaat te ontwikkelen.

Merkwaardig lijkt me dat een liberale politica voorbij gaat aan de kern van het probleem dat meteen ook het spanningsveld omschrijft waarin beide zich bewegen.

Je kan de evolutie niet aankaarten zonder te verwijzen naar de verder schrijdende commercialisering van alle media. En natuurlijk gaat deze vermarkting veel verder dan de feitelijke inhoud. Het ontwikkelen van commerciële strategieën vergt oog voor inlevingsvermogen, korte krachtige signalen, en de aard van de nieuwsgierige lezer. De echte vrees daarbij is dat politieke partijen of individuele politici te ver meegaan in dit spel en daardoor in de samenleving zelf hun geloofwaardigheid te grabbel gooien.

Indien je van deze commercialisering vertrekt, kan je evalueren of die media die kwaliteit beogen voldoende gewapend zijn om voorbij te gaan aan de waan van de dag of aan onderwerpen die instinctmatig scoren. Is het doelpubliek in Vlaanderen voldoende groot om een inhoudelijke werking te financieren. Journalisten leven nu eenmaal niet van een royale vergoeding die onze parlementairen wel ontvangen…  Misschien moeten we wel terug naar een indirecte overheidssteun voor de opiniërende pers die vandaag in Vlaanderen en in de wereld sterk onder druk staat? Politieke partijen die intussen genieten van een overheidsfinanciering zijn goed geplaatst om deze problematiek in te schatten.   

Commercialisering enerzijds, of de actuele vorming van opinies en engagement zijn niet het echte probleem, wel de huidige mengvorm die voor een verborgen agenda zorgt.