Clouseau – Ik Wil Niet Dat Je Weggaat

Ik weet dat je soms twijfelt,
dat het soms niet meer gaat.
De wanhoop staat geschreven,
op je gelaat.

Je wil wel, maar je kan niet,
of toch niet helemaal.
Net of je staat te zingen,
voor een lege zaal.

Ik weet dat je soms weg wilt,
want de maat is weer vol.
Er gebeuren rare dingen
en je hoofd slaat op hol.

Je denkt wel maar je weet niet,
of je blijven zou.
Maar ik kan niet en ik wil ook niet
zonder jou.

Maar ik weet dat je soms twijfelt,
dat het soms niet meer gaat.
Want die wanhoop staat geschreven,
op je gelaat.

Je lacht wel, maar je zegt niet veel.
net of ik je in tweeën deel.
Eén helft komt niet op toeren,
de andere teveel.

Blijkbaar Kris Wauters. Soms vraagt een mens zich af … uit het leven gegrepen?

Dit nummer stamt uit die lang vervlogen tijd dat niet alles “als een kei” moest zijn of super of mega. Bah, volwassenen die praten als pubers, ze moesten ze bannen van de TV.

Vandaag de finale gezien van De Band. Succes hebben zonder in dit geval enig muzikaal talent, dat is moeilijk. Maar kunnen samenwerken (met om het even wie die ze “naar je toe gooien”), goed kunnen reageren op anderen, je kunnen focussen op het individuele doel zonder het collectieve te verwaarlozen, … dat is toch echt wel minstens zo belangrijk. Het blijft me verbazen hoe snel zulke mensen “vrienden voor het leven” worden. Niet echt mijn specialiteit …

————————

Ik moet blijven zoeken. Al valt het me vaak zwaar, zo veelvuldig genegeerd te worden. Mijn vertrouwen in de medemens is niet zo groot. Weinigen ervan zijn slecht, maar “dat is het dan ook”. Veel meelopers en -doeners, niet echt mijn specialiteit. (Ja, tweede keer.) Als de  applausmeester erom vraagt, begint het publiek te klappen. If I say: “jump”. You ask: “how high?” Nee, bedankt. Tell me why. We weten allemaal wat voor types zoals Erdogan willen.

De term “nieuwetijdskind”, ik voel me er onbehaaglijk bij. Maar toevallig erop gestuit.

“We zetten onze uitmuntende capaciteit om te creëren door ons individuele denken op een individuele manier in, door de afstand naar het eenheidsdenken hebben we geen contact meer met het gezamenlijke/eenheid’s creërende wezen dat we samen zijn en dat tot grootsere en allesomvattende oplossingen zou kunnen komen.

…

De crisis in de wereld reflecteert daarmee eigenlijk de crisis in een elk van ons. Ons streven naar het bevestigen en de groei van ons ego zorgt ook voor een versterking van het ego van de verschillende groeperingen in de wereld. We identificeren ons met grenzen en niet met het grenzeloze. Godsdiensten, naties, rassen, politieke partijen en groeperingen hebben grenzen nodig, zij ontlenen daar immers hun bestaansrecht en identiteit aan. En individueel bestaansrecht is ook wat alle mensen meer en meer lijken te zoeken, daarom voelt de individuele mens nu zo de noodzaak om bij een groep te horen. De groep versterkt ons ego en ons gevoel van “zijn” op basis van de grenzen die de groep hanteert. Het ego (of dit nu individueel is of van een groep, gedachtegoed of land) creëert grenzen en grenzen creëren het ego.

“

https://www.nieuwetijdskind.com/hoe-egos-lijden-creeren-eenheidsdenken-leidt-tot-groei/

Egoïsme, het is nodig, maar met mate. Er zijn er die alleen willen  nemen, en sommige anderen lijken alleen maar te geven. Uitersten zijn meestal niet goed.  Hier is de grens tussen mij en “de rest”. Als de grens een muur wordt echter, blijven de externe problemen buiten, maar ook de externe oplossingen voor de interne problemen of de interne voor de externe.

Noord-Korea, Trump, de Brexit, Erdogan, die antidemocraten in o.a. Polen en Hongarije , Assad, …

Ik benijd diegenen die lekker staan te zingen voor een publiek. Zolang zij maar brood en spelen hebben …

Kris Wauters nam het woord “rock god” in de mond. Komaan jongen! Wat een lulkoek. (Is dat de auteur van die indringende tekst bovenaan?) De langharige slungel mocht trouwens afdruipen, want geraakte niet in het ultieme kwartet. Ten eerste: er bestaan geen goden. En idolatrie is voor simplistische geesten. Kan je dat geloven: individuen die zich kleden of zelfs zich via operaties laten uitzien als een popster die hun idool is, of naar vele concerten van altijd dezelfde(n) gaan in meerdere landen, en al hun geld daaraan uitgeven? Ten tweede: die doen niet mee aan zulke commerciële gelegenheden, willen niet lid worden van een “boy band”. Ten derde: Jimi, Jim, Kurt, Janis, … zijn allen ten onder gegaan aan drugs en alcohol. Hun muziek mag dan wel onsterfelijk zijn; zij duidelijk niet.

———————-

http://www.addkenmerken.net/10-voordelen-van-add-en-adhd/

Medeleven, creativiteit, drive, probleemoplossend, hyperfocus, humoristisch, veerkracht, inituïtie, vindingrijk, dat “speciale iets”.

Hoera! Maar voorlopig heb ik er nog niet echt veel aan gehad.

“Probeer je minder bezig te houden met de negatieve aspecten van ADD en ADHD.”

“Bij veel mensen botst het wel, elke dag opnieuw, want het is lastig in onze maatschappij en dat zorgt voor diep vastzittende, vaak onbewuste pijnen en frustraties. En dat  zorgt voor stress en dat kan weer lijden tot depressie en laag zelfbeeld en allerlei  secundaire klachten naast ADD en ADHD.”

Ja, Jochem begrijpt het blijkbaar heel goed.