Er is geen grondwettelijk probleem met uitstel

Normaal gezien zou Chávez gisteren – donderdag 10 januari – de eed afleggen in het parlement voor een nieuwe ambtstermijn als president van Venezuela. Dit ging echter niet door omdat, zoals geweten, zijn medische toestand hem niet toelaat het hospitaal te verlaten. Hij verblijft voor zijn verzorging in een gespecialiseerde instelling in Cuba.

Juridisch gesproken is er niets aan de hand. Chávez heeft een paar dagen eerder uitstel gevraagd aan het Venezolaanse parlement, dat het uitstel goedkeurde, in toepassing van artikelen 231, 233 en 234 van de Grondwet.

Deze artikelen bepalen dat in het geval dat de president niet in de mogelijkheid verkeert om de eed af te leggen op die datum in het parlement – bijvoorbeeld omwille van gezondheidsredenen – de eedaflegging later kan gebeuren. De eedaflegging kan dan ook gebeuren in het Hoog Gerechtshof. Dat uitstel bedraagt maximaal 90 dagen en kan nog eens met 90 dagen verlengd worden. Indien hij na die periode zijn ambt niet kan opnemen, moeten er nieuwe verkiezingen komen.

Het Hoog Gerechtshof van Venezuela heeft bevestigd dat de eedaflegging niet exact op de voorziene dag hoeft te gebeuren. Deze eedlegging is eigenlijk een formaliteit, omdat Chávez reeds zetelend president is.

Dat presidenten tijdelijk werkombekwaam zijn komt niet vaak voor, maar het gebeurt wel. Zo waren de Amerikaanse presidenten Woodrow Wilson, Franklin Roosevelt en Ronald Reagan een hele tijd ‘out of office’. Andere presidenten, zoals George Washington, John Adams en Thomas Jefferson, leden aan zware ziektes tijdens hun ambtstermijn.

Oppositie zonder democratische geloofwaardigheid

De oppositie en de commerciële media van Venezuela probeerden het hele gebeuren op te blazen om een politieke crisis uit te lokken. De politieke oppositie heeft de laatste jaren echter de ene nederlaag na de andere opgelopen.

De tegenstanders van Chávez hopen nu garen te spinnen bij de afwezigheid van de charismatische leider. Of hen dit zal kunnen lukken is maar zeer de vraag. De regionale verkiezingen van december jongstleden waren de eerste stembusgang in afwezigheid van Chávez. De oppositie werd daarbij zo goed als weggeveegd. De chavisten wonnen de strijd voor de verkiezingen van de gouverneurs in 20 van de 23 deelstaten.

Internationale solidariteit

De Venezolaanse bevolking volgt de gezondheidsproblemen van Chávez op de voet, maar is niet van plan om het heft uit handen te geven. Op donderdag 10 januari, de voorziene dag van de eedaflegging, kwamen tienduizenden mensen de straat op om hun steun te betuigen aan hun president. Ze scandeerden ‘Yo soy Chávez’ (ik ben Chávez).

Aan de solidariteitsmanifestaties namen ook de presidenten Evo Morales van Bolivia, Daniel Ortega van Nicaragua, José Mujica van Uruguay en Michel Martelly van Haïti deel, alsook vicepresident Miguel Díaz Canel van Cuba.

Op het zelfde ogenblik vond een uitzonderlijke top van de ALBA en Petrocaribe plaats in Caracas. Gedurende deze top stemden vertegenwoordigers van 22 staten unaniem voor de ‘Verklaring van Caracas’, waarin ze hun totale en absolute steun voor President Chávez verklaarden.

Wordt vervolgd

Sinds Chávez eind 1998 voor de eerste maal werd verkozen heeft de oppositie alles gedaan om zijn progressieve koers ongedaan te maken: mediaoorlog, staatsgreep, patroonsstaking, boycot verkiezingen, …

Ze kon daarbij steeds rekenen op zware steun vanuit Washington en veel financiële middelen. In het licht daarvan is de steun van de bevriende Latijns-Amerikaanse landen en de mobilisatie van de bevolking heel belangrijk. De krachtmeting is zeker nog niet afgelopen. Wordt ongetwijfeld vervolgd.