Beste
beleidsmakers,

De
federale regering zoekt naar een nieuwe oplossing om mensen die deeltijds
werken met een inkomensgarantie–uitkering (IGU) 
te stimuleren om een voltijdse baan te zoeken. De oplossing uit het
regeerakkoord, namelijk de halvering van de uitkering na twee jaar, dreigt een tegenovergesteld effect te hebben. Het inkomen van heel wat deeltijdse
werknemers zou dan minder bedragen dan een werkloosheidsuitkering.  Vermits de maatregel vooral vrouwen treft
(bijna 80% van de werknemers met een IGU is een vrouw), lijkt de aanmoediging
tot werken uit te draaien op een stimulans om thuis te blijven.

De jongste jaren werden er heel wat maatregelen genomen die mensen
moesten ‘aanmoedigen’ om meer en langer te werken: de degressiviteit van de
werkloosheidsuitkeringen, de hervorming van de wachtuitkeringen tot
inschakelingsuitkeringen, de plicht om werk aan te nemen binnen een straal van
60 kilometer rond je woonplaats, een beperking
van de stelsels van loopbaanonderbreking en tijdskrediet, en een beperking van
de ‘gelijkgestelde periodes’ in de werkloosheid voor de berekening van het
pensioen.

Maatregelen waarop geen voorafgaandelijke
armoede- laat staan gendertoets is uitgevoerd. Maatregelen die vrouwen
doorgaans harder treffen dan mannen. Het zijn immers nog altijd meestal vrouwen die hun loopbanen aanpassen aan de zorg- en huishoudelijke noden
in hun omgeving. Vrouwen zijn ook oververtegenwoordigd
in banen met lage lonen, onvrijwillig deeltijdwerk en tijdelijk werk. Dit alles
maakt dat ze minder sociale rechten opbouwen en
kwetsbaarder zijn bij het snoeien in die rechten.

‘Making work pay’ hapert

‘Making work pay’ heet de ideologie die aan de basis van deze
maatregelen ligt. De overheid geeft enkel financiële
prikkels, onder andere door lagere uitkeringen, om ‘werk lonend te maken’ voor
werkzoekenden. Maar, zo blijkt uit onderzoek, er schort wat aan die visie. In de
studie ‘Het vel van de kei’ tonen onderzoekers van het HIVA aan dat de effecten
erg discutabel zijn. ‘De studiediensten van de OESO en de Europese Commissie
hebben toegegeven dat ze door de feiten niet bevestigd worden.

In de laatste
editie van ‘Employment and social developments in Europe’ (Europese Commissie,
2014) wordt een overzicht gegeven van de studies over de invloed van diverse
modaliteiten van de werkloosheidsverzekering (uitkeringsniveau, -duur, enz.) op
de uitstroomkansen naar werk. Zo blijkt er geen (eenduidig) negatief verband te
zijn tussen de hoogte van uitkeringen enerzijds, en de kans op uitstroomkans uit
de werkloosheid anderzijds; hetzelfde geldt voor de relatie tussen maximale
uitkeringsduur en uitstroomkans’, schrijven ze.

Wat zet wel aan tot betaald werken?

Hoe
krijg je wel meer vrouwen aan het werk en hoe houd je ze op de arbeidsmarkt? 

·       meer, degelijke, en betaalbare
kinderopvang;

·       kwaliteitsvol werk;

·       een verhoging van de
minimuminkomens;

·       gelijk loon voor gelijk werk;

·       een meer evenwichtige verdeling
van zorg- en huishoudelijke taken tussen vrouwen en mannen.

Hierin investeren, rendeert. Van snoeien in de sociale zekerheid wordt
alleen en slechts op korte termijn de begroting beter. En dan nog. Een aantal
studies komt zelfs tot de volgende conclusie: hoe genereuzer de sociale protectie, hoe
sneller de uitstroom. Die vaststelling hoeft niet te verrassen: genereuze
uitkeringen laten werklozen toe om te investeren in een vervoermiddel, een
internetabonnement, kinderopvang, bijscholing, sociale contacten, en verhogen
daardoor de kans op het vinden van werk. Of nog anders uitgedrukt: de korte termijnbesparingen
in de werkloosheid zouden op langere termijn een boemerangeffect kunnen hebben
op de begroting – nadat ze een deel van de werklozen (dieper) in de armoede
hebben geduwd’, schrijven de HIVA-onderzoekers.

Beste
beleidsmakers, blijf dus van die IGU af en zet in op echte emancipatie.

Het Feministisch
Socio-Economisch Platform

Het Feministisch
Socio-Economisch Platform ontstond op de Internationale Vrouwendag van 8
maart 2012. Het platform luidt de alarmbel over de besparingsmaatregelen die de
regeringen de afgelopen jaren namen. Bij de bevoegde ministers ijvert het onder
meer om de impact van de crisismaatregelen op vrouwen te becijferen.

De
ondertekenaars van het platform zijn: ABVV/FGTB,
Action Chrétienne Rurale des Femmes, ACV/CSC, Centre Féminin d’Education
Permanente, Comité de Liaison des Femmes, Conseil des femmes francophones de
Belgique, Ella, Femmes et Santé ASBL, Flora, réseau d’expertise, Genderatwork,
Femma, La Voix des Femmes, Les Femmes Prévoyantes Socialistes, Le Monde selon
les Femmes, Marche Mondiale des Femmes/Wereldvrouwenmars, Nederlandstalige
Vrouwenraad, Synergie Wallonie pour l’égalité entre les Femmes et les Hommes,
Vie Féminine, VIVA-SVV, Vrouwen Overleg Komitee,.