Wat loopt de wereld weer te klagen over het land dat zich enkel wil beschermen tegen al die binnenlandse en buitenlandse agressors. Vandaag zijn het onder andere Amnesty International, Oxfam en nog een tiental andere organisaties die nog maar eens klagen over de blokkade van Gaza.

Een paar weken geleden zat ik met enkele Israëlische leeftijdsgenoten op een terras en waagde me er aan om de moeilijke situatie even ter sprake te brengen. Bij sommige van mijn tafelgenoten waren deze klagende internationale organisaties enkel veel te links en volledig verkeerd geïnformeerd over de echte situatie in dit land terwijl ze voor anderen een paar niet-Israëlische organisaties zijn en zodoende per definitie antisemitisch, de ganse wereld is toch steeds tegen hen en wie dit niet inziet draagt duidelijk ook een haat tegen het joodse volk.

Sedert jaar en dag klaagt iedereen over de constante annexatie van Palestijns land door Israël en sedert 2005 heeft Israël grootmoedig beslist om een stuk van hun Beloofde Land volledig af te staan aan de Palestijnse Autoriteit. Men haalde alle nederzettingen weg uit de Gazastrook, liet de mensen er hun eigen leven bepalen en zorgden er met een muur voor dat men er nooit meer over zou kunnen klagen dat Israël zich opdringt in hun bestaan.

Op de Westelijke Jordaanoever blijft men de nodige interactie met de bevolking onderhouden. Sommige Palestijnen kunnen naar de andere kant van de muur, Israël annexeert het nodige land voor zijn kolonies en het Israëlische leger onderhoudt ook nog wat contact met de burgers. Sedert Oslo-verdragen is de Westelijke Jordaanoever opgedeeld in zones A (volledige Palestijnse controle), B ( Palestijnse Autoriteit maar Israëlisch militair bewind) en C (volledig Israëlische controle over Palestijnse grond) en zo zou het duidelijk moeten zijn wie er wat kan doen in de Palestijnse gebieden. De zones C worden onder luid internationaal protest volgebouwd met nederzettingen en zelf met de zones A is er nog regelmatig contact vanuit Israël. De Israëlische krant “Haaretz” liet enkele weken geleden weten dat er door the Israeli Defence Force (IDF) wekelijks nog ongeveer 90 arrestaties gebeuren in deze zones A: de zones waar geen enkele Israëliër geacht wordt te zijn. Deze vorm van interactie werd door mijn gezelschap op het terras aanzien als een open houding naar dit tolerantere deel van de Palestijnse bevolking en toch blijft de wereld klagen over de behandeling van de mensen op de Westelijke Jordaanoever.

Met de Gazastrook is het allemaal anders gelopen en ook zij hebben hun zin gekregen van het arme Israël dat in hun ogen steeds veel te veel toegeeft aan de druk van de internationale gemeenschap. Gaza wou niets te maken hebben met Israël en hun gebeden zijn verhoord: iedere nederzetting is er afgebroken en er is geen jood meer op het gebied te bespeuren. Hun vraag naar een verbreking van alle contact werd zelfs heel letterlijk genomen! Er worden bijna geen goederen vanuit Israël naar het gebied gevoerd, geen contact is geen contact. De terroristen hebben hun zin gekregen en nu gaat de wereld nogmaals klagen over het inwilligen van al hun wensen? Die linkse organisaties zouden beter eens nagaan hoeveel terroristen het leger aan de muur rond Gaza moet stoppen op hun weg naar de andere kant van de muur! Mijn drinkebroers lieten me na enkele pintjes zelfs met trots weten dat een vriendin van hen als eerste een terrorist heeft kunnen doden met een nieuw wapen. In je wachttoren hoef je nu enkel in je zetel te zitten, op je scherm te kijken, met je joystick bewegen om goed te richten en met één druk op de knop ben je nu direct van een terrorist verlost. Het wapen is een prachtige uitvinding om het land op een gemakkelijke manier veilig te houden. Ik vroeg hoe ze zeker weten dat de geschoten persoon een terrorist is en blijkbaar is iedere inwoner van Gaza die op minder dan 300 meter van de muur komt een terrorist. Interessante definitie van terrorist die ze bij the “Israeli Defence Force” (IDF) hanteren.

Ik vroeg verder over de blokkade van Gaza en blijkbaar kan je geen bouwmateriaal binnen laten want al wat er zou gebouwd worden door de Palestijnen zijn bunkers om een nieuwe oorlog met Israël te ontketenen. Zelfs de bouw van scholen is blijkbaar onaanvaardbaar want op Palestijnse scholen wordt er de leerlingen enkel geleerd dat iedere jood moet uitgeroeid worden. Mijn Israëlische leeftijdsgenoten hadden tijdens hun legerdienst geleerd hoe haatdragend het Palestijnse onderwijssysteem is en aan het IDF wordt er niet getwijfeld, het is tenslotte één van de machtigste legers ter wereld.

De blokkade van Gaza werd door deze internationale organisaties steeds in een verkeerd daglicht gesteld om de veiligheid van het zwarte schaap Israël in gevaar te brengen. Sedert dat enkele hippies op een boot de boel op stelten kwamen zetten heeft het land weer eens het onderspit moeten delven en mag er weer veel meer binnen in het gebied dan dat er door veiligheidsoverwegingen binnen zou mogen. De veel te linkse regering Netanyahu heeft onlangs nog moeten toegeven dat de blokkade onder internationale druk versoepeld is en toch blijft de wereld klagen.

Terug aan de andere kant van de muur informeerde ik me over de versoepeling van de blokkade van Gaza. Israël kan de verhoogde invoer aantonen en tot mijn verwondering werd dit voor één keer niet tegengesproken door de Palestijnen! Israël laat meer spullen Gaza binnen gaan maar in de Palestijnse gebieden noemt men het “the acces of cosmetics”. Medicijnen, brandstoffen of bouwmaterialen worden nog steeds niet toegelaten maar sedert de versoepeling wordt het ganse gebied overspoeld met containers make-up. Israël laat laat sedert het incident met de Flotilla grotere hoeveelheden materiaal toe en zo kloppen hun cijfers over de versoepeling en de internationale organisaties blijven aan de andere kant ook wel terecht klagen over de invloed van de blokkade op het gebied want met make-up genees je geen zieken, bouw je geen scholen en voed je geen mensen.

Met de kenmerkende Palestijnse humor zei een Palestijn in Bethlehem me dat een man in Gaza nu tenminste op een mooiere hongerige vrouw kan kijken dan voor de versoepeling, iedere verbetering is een geschenk van Allah. Ik vulde aan dat de vrouw door het constante voedseltekort op de Gazastrook ook nog wat overtollige kilo’s zou verliezen en dit voor vele Palestijnse dames op zekere leeftijd niet slecht zou zijn. De Palestijn lachte hartelijk en feliciteerde me met mijn verwerving van de Palestijnse galgenhumor, de inburgering hier begint vorm te krijgen

T.T.

Deze reportage kwam tot stand met de steun van het Fonds Pascal Decroos: