Abdelhakim Sefrioui, die al sinds 21 oktober gevangen gehouden wordt op verdenking van medeplichtigheid aan de moord op Samuel Paty, vraagt, in overleg met zijn advocaten, zijn vrijlating. Er is immers geen enkele aanwijzing dat hij iets met die moord te maken had. En bovendien krijgt hij in de gevangenis niet de juiste medicijnen voor zijn ademhalingsproblemen, zodat hij lijdt aan slapeloosheid en zijn psychische toestand achteruitgaat. Hij zegt ook dat hij slecht behandeld wordt en stelt dat de gevangenisdirectie hem kapot wil krijgen.
Sefrioui, een bekende moslimactivist, is een gedroomd slachtoffer van Macrons op 2 oktober afgekondigde oorlog tegen het islamisme. In de media wordt hij zwartgemaakt als ‘sulfureux’, een duivels personage, en wordt als vaststaand gemeld dat hij de aanstichter van de moord was. Dat een verdachte onschuldig is zolang zijn schuld niet bewezen is, wordt daarbij buiten beschouwing gelaten.
Darmanin, de ‘cowboy van de Republiek’
De kopman van de hetze tegen Sefrioui is de minister van binnenlandse zaken, Darmanin, die luid verkondigde dat Sefrioui een ‘fatwa’ had uitgesproken tegen Paty. Die zogenaamde fatwa is nergens te zien of te lezen, het gaat blijkbaar om een booswillige interpretatie van een filmpje waarmee Sefrioui actie voerde. Door de klacht over Paty en de eis tot ontslag van de leerkracht een ‘fatwa’ te noemen, suggereert de minister een zaak zoals de Rushdie-affaire, die meerdere mensen het leven kostte. Daarin ging het om de vrije meningsuiting in een romantekst van Salman Rushdie, waarvoor de Iraanse leider Ayatollah Khomeini de schrijver ter dood veroordeelde. Door deze vergelijking wordt de zaak-Paty enorm opgeblazen van een normale, plaatselijke eis tot ontslag van een leerkracht die onaanvaardbare dingen deed tot een oproep tot moord in een internationale context van democratische vrije meningsuiting tegenover islamitisch totalitair optreden.
Dat een minister dergelijke ongepaste vergelijkingen maakt en aan stemmingmakerij doet terwijl een gerechtelijk onderzoek bezig is en er mogelijk een rechtszaak op komst is, en zich als uitvoerende macht mengt in de rechterlijke macht, is ongehoord, en ambtsonwaardig.
Maar Darmanin is natuurlijk maar een adjudant van Macron, die zelf de hoofdverantwoordelijke is van het ondemocratische schouwspel dat Frankrijk bood en biedt. In plaats van te laten onderzoeken wat er misliep in de lessen van Paty, waarom de directie niet inging op de klacht en hogerhand alleen maar suste, werd Paty door Macron heilig verklaard en zijn lessen meteen ook. Hij deed alles goed, geen kritiek!
De stigmatisering van Sefrioui
Macron verdedigde, tot ontsteltenis van de nationale en internationale moslimwereld, dat wat Paty deed moet kunnen: een mateloos kwetsende en obscene voorstelling van de Profeet tonen aan kinderen, omdat dat nodig zou zijn om de vrije meningsuiting uit te leggen. Het wil niet tot Macron doordringen dat de gewraakte obscene prent geen enkele verdediging verdient, dat zij in strijd is met het charter van de laïciteit van de scholen dat respect voor het pluralisme van de levensbeschouwingen oplegt, en dat een president die zegt het ‘vivre ensemble’ belangrijk te vinden zoiets niet kan promoten.
In een totale omkering van de zaken werd en wordt de activist die actie voerde tegen de wantoestand in het onderwijs, en daarbij voor zover bekend geen enkele wet overtrad, tot nationale vijand en booswicht nr. 1 geproclameerd, terwijl de verloederde onderwijspraktijk zelf niet onderzocht werd.
Sefrioui is de dupe van de stigmatisering die de politieke top van Frankrijk gecreëerd heeft, en het is hoogdringend dat hij vrijkomt. Zijn advocaten laten weten dat zijn gezondheidstoestand en zijn psychische toestand zo slecht zijn dat een verdediging van zijn zaak voor het gerecht onmogelijk wordt. Hij gold nooit als een gevaar, de veiligheidsdiensten die door de directie van Paty gecontacteerd waren over de actie tegen de leerkracht, lieten weten dat er niets gevaarlijks aan de hand was. Het gaat niet op Sefrioui te laten boeten voor een misdaad die door Abdoulak Anzorov bedreven werd, los van de protestactie tegen Paty.
Waarvan is de moord op Paty het symptoom?
Naast de afschuwelijke moord op Paty is er een ander belangrijk aspect van de zaak dat duidelijk moet zijn: die moord is een symptoom van een escalatie in de islamofobie in Frankrijk, waarbij alle normen van het vivre ensemble over boord gegooid worden. Een cultuur van het kwetsen en het beledigen tot er bloed vloeit. Het omgekeerde van de cultuur van wederzijds respect die de Franse laïcité voorschrijft.
https://www.youtube.com/watch?v=8oURajStRwE
